Oda suskundu. Gözümü kapadım. Sonra kapının açıldığını hissettim. Yine dikkat kesildim. Kapı istikametine baktım. Kapı, harbiden açıktı. Sonra yine dua okumaya basladım. Korkmayacaktım; çünkü gücü kudreti sonsuz olana (Allah’a) sığınmıştım. inancım, o gece doruk noktasındaydı. içimden bir şey, “Sakın korkma!” diyordu.
Sonra gözümü yumdum. Ayak tarafımda bir ağırlık hissettim. Sanki yatağa biri çıkmıştı. Ağır ağır göğsüme doğru çıkıyordu.Ama korkmuyacaktım. Sonra bedenimi sıkıştırdığını hissettim. Gözümü açtım ama kafamı çeviremiyordum.

Saat 10’a gelince haneye hızlı adımlarla vardım. Suskunca mutfağa girdim; zira oradan kardeşimin odası gözüküyordu. Beni görmesin diye, mutfağın perdelerini sıkı sıkı örtmüştüm. Yalnızca minik bir delik kalacak şekilde bırakıp, odayı tamamiyle görür bir haldeydi. Kardeşim, odadaydı ve tek başına çekyata oturmuş, dizlerini ovuyordu. Sonra birden durdu. Benim de kanım sanki çekiliyor gibi hissetmeye başladım. Sonra birden göz göze geldik. Aman Allah’ım! Minicik delikten baktığımı hissetmişti.

Beyler direkt basliyorum setin 9u direkt basliyorum

Odada sağı solu inceleye inceleye, aklıma güzel şeyler getirmeye calışarak ve yine sağa sola bakarak tam uyuyacaktım ki bir şey dikkatimi çekti. Kardeşimin duvarda bir resmi vardı. Güzel bir resim… Hep bir noktaya bakıyor gibi durur, başka bir deyişle yatarken gözlerine bakıyor gibi gözükmez; ama sanki beni izliyor gibiydi. Rahatsız olmuştum. Kalktım, resmi kaldırdım. Tekrar kardeşimin yanına yatarak bildigim duayı daha çok tekrar tekrar okudum.

Çalıntı amk hikayenin sonunda baba imana geliyor evi terkediyorlar eve gelen hoca da evin geçmişiyle ilgili bişeyler anlatıyor 10 yolluk hikaye bu amk ergen liseli ipneler ne bilsin 2008 de okudum bunu

Rez panpa rez yazsen ben okuyorum

Rez qumqi okurum

Birden, “Senden değil, seni Yaratan’dan korkarım.” dedim. Bunu deyince ağırlık sanki iyice arttı. içimden, “Lütfen anne gel, lütfen anne gel!” diye ağlamaya basladım. Evet, içimden ağlıyordum. Sonra kapı açıldı. Ağırlık kayboldu. Kafamı kaldırdım ki annem. “Anne, anne! iyi ki geldin.” dedim. Annemde ise hiç ses yok. “Anne,” dedim. “Erkek çocuğum, sen istersen odana geç. Ben, kardeşinle kalırım.” diye konuştu. “Yok, ben kalırım.” dedim. “Oglum,” diye konuştu. “Hemen kalk!” Şöyle bir anneme baktım; fakat aman Allah’ım! “Annem olamazsın sen! Nesin sen? Kimsin sen?” Ses çıkarmadı. Öylece bakıyordu. Ayakları tersti. Dua okumaya başladım. Sonra nasıl oldu anlamadım, bir şekilde kayboldu.

Duvara doğru dönerek duvarı tırnakları ile kazımaya başladı. Bunu görünce üstüne atladım. Anneme, “Onu yatağa bağlayalım.” dedim. Annem’le kardeşimi yatağa bağladık. Kardeşim, iyice delirdi. Bana, “Pis homo, pis homo! Sakın hocayı getirme, sakın! Yoksa seni bec……im!” diyordu. Nerden anlamıştı hocayı?

Neler oluyor?” diye düşünürken, hoca hızla kardeşimin bulundugu odaya girdi. Ben, donakalmıştım. “Sen… Sen kimsin o vakit!” diyebilmişim yalnızca. Hoca girince kardeşim, “Sen, sen! Seni tanıyorum!” diye korkunç bir çığlık attı. Hoca, kardeşime, “Tanrı Rabb’in hesabına! O, insanı bir kan pıhtısından yarattı. Seni perişan!” diye konuştu ve sureler okumaya başladı.

Babam, sabah erken gitmişti işe. Saat 7:00 gibi operasyona girecekti. Gitmeden anneme, “Ahmet’i hastaneye getir. Onu pgiboloğa gösterelim.” demiş. Anneme, “Ben şimdi geliyorum.” diye haneden çıktım. Bir hoca bulacaktım. Arkadaşımın tavsiyesi ile bir hoca buldum. Ona her şeyi anlattım ve bizim haneye getirdim. Birlikte merdivenleri cıkarken, hoca dua okumaya basladı.

“Sizden önce, burada bir aile yaşardı. Çok güzel bir aileydi. Sonra küçük erkek çocuklarında para normal bir vaziyet oldu. Başlangıcında, erkek çocukları gece su içmeye kalkmış. Koridorda yürürken, şu an bulunduğumuz odanın kapısı açılmış. O vakit, bu odayı yalnızca konuklar için kullanırlarmış. Çocuk, kim açtı diye içeri girdiğinde, kapı ansızın kapanmış ve çocuğun içeriden çığlığı yükselmiş.” “Ve sonra?” dediğimde, “Tamam, bu kadar. Sonrası sondu zati.” diye konuştu.

O gün hoca öyle diyince, annemle, “Artık bu hanede kalamayız.” diye konuştuk. Kardeşim de kendine gelmişti babamı zor bela ikna ettik. Hem de tam da üçüncü günde. (burda, babamın başına bişey geldi ve şimdi dini bütün bir insan oldu) Ve o haneden taşındık.
Aradan üç sene geçmişti. Birgün, o semte işim düşmüştü. gittiğimde, “Haneye de bakayım.” dedim. Kocaman bir bahçesi vardı. Hane, üç katlıydı. Babam, orayı bir mütahite vermişti. Yıkılsın, haneler yapılsın diye; fakat mütahitin felaket işlerinde hep aksilikler olmuş. işcilerden biri, aklını kaçırmış, biri de ağır yaralanmıştı. Mütahit de yıkamıyacagını anlayınca, o hane öylece kaderine ayrılınmıştı.

Beyler devamı akşama

Ev diyince tutmayacak korkusu var (bkz: )kerhanede yaşadığım korku dolu am lar

Anne, babama herşeyi anlatalım. Gizleme!” O gece babamla konuşmaya karar verdik. Tuhaf olan şey, Ahmet asla babamın yanında garip olmuyordu. Gayet normaldi. O gece, babam viskisini yudumluyor, hasta raporlarını inceliyordu. Kapıya vurdum, yanına girdim. “Ne oldu Murat?” dedi. Babama, “Ahmet…” dedim. Ama bir kere soluk alıp verdim. (Babamla sakin konuşmak istiyordum. Yaşım 25 olmasına karşın, hala ondan çekiniyordum.)
Babama, “Seninle bir şey konuşmak istiyorum.” dedim. O, “Şimdi olmaz. Ehemmiyetli bir operasyonum var sonrası gün. Raporları incelemem gerek!” dedi; ama ben anlatmaya kararlıydım. “Ahmet…” dedim.
“Lütfen baba, yalnızca dinle. Çok ehemmiyetli…” deyince, “Tamam, ama kısa tut!” dedi. Babam, sakindi. Bugünki tüm olanı biteni anlattım. Beni sakince dinledi. Sonra birden, “Hadi ordan, ben öyle şeylere inanmam! Tamam, bu kadar yeter! Çık dışarı, çalışmam gerek!” dedi.
Çok sinirlenmiştim. Tam kapıya yönelmiştim ki, Ahmet’in odasından korkunç bir çığlık yükseldi. Evin ışıkları gidip gidip geliyordu. Ürkünçtü. Hane, sanki kolonlardan çatırdıyordu. Dönüp babama baktım. “Emret baba, hadi izah et bu olayı.” dedim. “Kötü bir düş görmüştür.” dedi. Sonra Ahmet’in odasına yöneldik. Babama, “Peki ışıklar niye gidip geldi?” dedim. Bana,”Bu kadar salak olma. 21. asırda yaşıyoruz.” dedi.

Rezervasyon 23

Bahçe kapısına kilit vurmuşlardı ve “içeri girmek tehlikeli ve yasaktır!” diye bir tabela asılıydı. Evin bahçesine bakarak geçerken, evin kapısının aralandığını gördüm. Hane, sanki beni çağırıyordu. Arkama bakmadan dönüp gittim ve bir daha o semte, hem de o evin bir mil yakınına dahi yaklaşmadım.

-SON-
Okuyanların gözlerine sağlık haydi ALLAHa emanet.

O gece, herkes yatmıştı. Ben de kardeşimi izlemeye başladım. Odasına gittim, baktım uyuyordu. Tam arkamı dönmüştüm ki, sanki içimden bir ses, “Kardeşin sana bakıyor!” dedi ve aniden döndüm; ama bakmıyordu. Sonra, “Lan oglum, manyak mısın!” dedim kendi kendime. O gece yattım ama ne yatış! Sabaha kadar uyuyamadım. Sanki gözümü kapatınca Ahmet yanımda… Acıyorum. “Yok arkadaş, bu böyle olmuyacak.” dedim. “En iyisi mi, yarın tüm günümü kardeşime ayırayım, onu sesizce takip edeyim.” dedim.

Rez alıyorum