Annem, durmadan sureler okuyordu. Birden, “Allahu ekber, Allahu ekber!” diye hoca ezan okuyunca, kardeşim iyice delirdi. Sara kırizine benzer gibi yere düşdü. Sarsılıyordu. Hoca, her “Allahu ekber!”söyleminde kardeşim cığlık atıyordu. Ve bayıldı.
Annemle ben, şok içindeydik. “Ne yapabiliriz, ne!” diye düşünmeye başladık. “Babama söyliyelim.” dedim. Annem, “Onun inancı yok ki, inanmaz!” “Anne, inanmıyor da bu ne! Hadi göstersin doktorluğunu!” dedim. Delireceğim!

Sonra kardeşim, “Abi, abi…” demeye başladı. “Ahmet’im, canım kardeşim! Ne oluyor sana? Ne olur söyle!” “Abi, ben yatakta değil miydim? Ne işim var burda? Bana ne olmuş ki???” dedi. “Anımsamıyor musun?” dedim, “Hayır.” dedi. “Abi, annem niye ağlıyor, niye abi?” dedi. O sırada kapı sesi duyuldu. Babam gelmişti.

Okumayın korktum

Anne, babama herşeyi anlatalım. Gizleme!” O gece babamla konuşmaya karar verdik. Tuhaf olan şey, Ahmet asla babamın yanında garip olmuyordu. Gayet normaldi. O gece, babam viskisini yudumluyor, hasta raporlarını inceliyordu. Kapıya vurdum, yanına girdim. “Ne oldu Murat?” dedi. Babama, “Ahmet…” dedim. Ama bir kere soluk alıp verdim. (Babamla sakin konuşmak istiyordum. Yaşım 25 olmasına karşın, hala ondan çekiniyordum.)
Babama, “Seninle bir şey konuşmak istiyorum.” dedim. O, “Şimdi olmaz. Ehemmiyetli bir operasyonum var sonrası gün. Raporları incelemem gerek!” dedi; ama ben anlatmaya kararlıydım. “Ahmet…” dedim.
“Lütfen baba, yalnızca dinle. Çok ehemmiyetli…” deyince, “Tamam, ama kısa tut!” dedi. Babam, sakindi. Bugünki tüm olanı biteni anlattım. Beni sakince dinledi. Sonra birden, “Hadi ordan, ben öyle şeylere inanmam! Tamam, bu kadar yeter! Çık dışarı, çalışmam gerek!” dedi.
Çok sinirlenmiştim. Tam kapıya yönelmiştim ki, Ahmet’in odasından korkunç bir çığlık yükseldi. Evin ışıkları gidip gidip geliyordu. Ürkünçtü. Hane, sanki kolonlardan çatırdıyordu. Dönüp babama baktım. “Emret baba, hadi izah et bu olayı.” dedim. “Kötü bir düş görmüştür.” dedi. Sonra Ahmet’in odasına yöneldik. Babama, “Peki ışıklar niye gidip geldi?” dedim. Bana,”Bu kadar salak olma. 21. asırda yaşıyoruz.” dedi.

Ahmet’in odasına yaklaştıgımızda, acık olan kapı birden kapandı ve içerden kilitlendi. Babam, “Neler oluyor böyle!” dedi. Sonra kardeşimin çığlıkları odadan yükselmeye başladı. Babamı ilk defa paniklemiş gördüm. Bana, “Kapıyı kır!” dedi. “Kır şu kapıyı, ne bakıyorsun!” Kapıyı kırdım.

Beyler kollarım koptu k bakmayın akşam devam ediyim... kopyala yapıştırcılar gelmeden hadi ben kaçar istek gelirse yawas yawas yazarak atarim

At yalanını gibeyim inananı zütünüzden uydurduğunuz hikayeleri yazmayın

inanmayan okumasin mq kelleri

Devam et pompa

Ev diyince tutmayacak korkusu var (bkz: )kerhanede yaşadığım korku dolu am lar

Ne zamandir cinli hikaye yazilmiyordu rez

Hane ne?

Yaz pust

Rez belki

Yazsana len

rezzzzzzz

Korku hikayeleri google play storedan indirin beklemeyin bosuna bu bin yazcak diye

rez bırakayım sonra okurum bitirmezsen giberim

Yazsana pnp güzel hikaye

Rezerve