City 17'de, Combine'ın Dünya'daki ana kalesi olan "The Citadel" inşa edildi. Başka şehirlerde başka kaleler inşa edilmiş olsa da, hiçbiri City 17'deki kadar etkili olamadı. Bu devasa, bulutlara kadar uzanan yapılar Combine'ın kontrol merkezlerinin yuvaları haline geldiler. Combine orduları, askerleri, araçları ve cephaneleri (oyunun sonunda The Citadel'e girerken, kendiniz de görebileceğiniz gibi) burada üretilmeye başlandı.

Wallace Breen, City 17 kalesinin en tepesinde isyancı gruplarla başetmek üzere bulunmaktaydı.

Planlarının bir parçası da, Dünya'nın kalan vatandaşlarına bir pgibolojik oyun yaparak, onları Combine'ın daha kolay asimile edebileceği hale getirmekti. Bu amaçla, Combine istilasının aslında insanlık adına iyi bir şey olduğu, ölümsüzlüğün ve daha bir çok yolun kapılarının insanlık adına açıldığına dair propagandalar yapmaya başladı. Portal Fırtınaları'nın ardından, insanlar yine böyle bir düzensizlik içinde Breen'in varsayımlarına ve yalanlarına inandılar. Overwatch'lar, insan şehirlerini dış dünyadaki uzaylılardan korumaya devam ettiler. Böylece korkak insanlar, şehirlerde yaşamaya devam ettiler.

Wallace Breen, Combine'ın tüm insanlığı öyle ya da böyle yok edeceğini anlamıştı. Kendi hayatını kurtarmak amacıyla Dünya'yı, hayatı karşılığında teslim etti. Böylece Combine ile bir anlaşma yaptı: Eğer Dünya'yı güvenli bir şekilde Combine Yüksek Lord'una zütürebilirse, kendisi bir Combine portalı ile Dünya'dan güvenli bir şekilde kaçacaktı. Bu zamana kadar, isyancılarla baş etmek ve onları Combine, gezegene yerleşinceye kadar Combine kırması kuvvetlerle durdurmak onun göreviydi.

The Combine bazı geçişsel projelere başladı. ilk olarak Dünya'nın atmosferini insanların zorlukla soluyabileceği bir hava ile değiştirdiler. Bunu Combine Overwatch'unun anahtar bir elementi olan Hava Değiştirme Programı (Air Exchange Program) ile yaptılar. Ardından, Overwatch'lar bir Önleme Alanı ile insanların üremesini engellediler. Bunu yapmalarının sebebi yeni insanların doğamaması, böylece kalan insanların, insanlığın son nesli olmasını amaçlamalarındandı. En son olarak Combine, Dünya'nın okyanuslarını emmeye başladı. Bu projeler Combine'ın, gelecek olan yeni yerleşecek halkı için hazırlık yaptığını gösterdi.

Beyler okuyosunuz dimi?

Ve tarihler 2010'u gösterdiğinde, G-Man, Gordon Freeman'ı yeni görevi için uyandırdı. Gordon, Dünya üzerindeki isyancı güçlere yardım etmek amacıyla G-Man tarafından City 17'ye yollandı, ve böylece, bizim bildiğimiz Half-Life 2 başlamış oldu.

Oyuna da işte tam bu noktada, bir trenin içinde City 17'ye doğru yol alırken başlıyoruz. Civil Protection güçlerinin arasından geçip şehire girerken, sorgu için alındığımızda ise, eski bir dostu görmek, eminim ki bir çoğunuzun gülümsemesine neden olacaktır. Barney'den bahsediyorum tabi ki, hani şu Black Mesa'daki meşhur güvenlik görevlisi... Blue-Shift'te Gordon'u en son askerler tarafından bayıltılmış halde gören Barney ve Gordon'un karşılaşması sizi anında eski günlere zütürmeye yetiyor. Bunu takip eden sahnelerde ise, daha oyunun başı olmasına rağmen kovalamaca ve adrenalin başlıyor, ve de oyunun sonuna kadar da neredeyse hiç durmuyor.

Adrenalin içeren bu birkaç sahneden sonra Alyx'le tanışıp, Dr.Kleiner'ın laboratuvarına vardığımızda ise, HEV Suit'imize kavuşuyoruz. Tabi, Dr.Kleiner'ın "evcil" headcrab'i Lamarr'la da tanışmayı ihmal etmiyoruz bu arada. Ve Half-Life'ın vazgeçilmez olaylarından biri, ters giden deneyler... Ters giden ışınlanma deneyi sonucunda, Lamarr ile birlikte bir oraya, bir buraya ışınlandıktan sonra, kendimizi Black Mesa East'e doğru giden bir kovalamacanın içinde buluyoruz yine.

Birçok oyunda bulunan, "oyunun başları hep sıkıcı olur" tabusu da, Half-Life 2 tarafından yerle bir ediliyor böylece. 20 saati aşkın oyun süresi boyunca, sıkıldığınız tek bir an bile olmuyor. Bunun bir nedeni de, inanılmaz çeşitlilik sunan Source grafik motoru. Oyundaki neredeyse her nesne etkileşimli olunca, yapabileceklerinizin sayısı inanılmaz bir boyuta ulaşıyor. Mesela daha oyunun başında, City 17'ye ilk girdiğimizde, bir Civil Protection askeri, yere bir içecek kutusu devirerek "Yerden alıp, yanımdaki çöpe at" diyerek sizinle dalga geçiyor. Eh, kutuyu yerden alıp çöpe atabileceğiniz gibi, benim yaptığımı yapıp, çöpe değil de CP'nin kafasına da atabilirsiniz. Böylece CP sizi kovalarken, siz de onun koruduğu kapıdan kolaylıkla geçebilirsiniz. Bu tabi ki çok ama çok basit bir örnek. Oyun boyunca çok daha komplike ve çeşitli çıkış yolları kullanabileceğiniz durumlarda olacak.

Episode One

Hatırlarsınız HL2'nin sonunda kahramanlarımızı Citadel'in tepesi havaya uçarken bırakmıştık. Burada aynı HL'nin sonunda olduğu gibi G-man ile tekrar bir görüşme yapılmış, Dr. Wallace Breen elimizden kurtulmayı başarmıştı.(her ne kadar ölmediğine dair elimizde yeterli kanıt olmasa da ben böyle düşünüyorum.) Tam bu noktada Episode One başlıyor ve Vortigaunt'ların yardımıyla patlamadan kuruluyoruz. Vortigaunt'lar ne arıyor demeyin Gordon, G-man ve Vortigaunt'lar hep birbirine girmiş durumda. Ayrıca Vortigaunt'lar ve G-man arasındaki ilişki ise tam bir sır perdesi altında. Bu konuda adam gibi bildiğimiz tek şey "we�ll see about that" gibi bir cümle. Daha sonra gözümüzü açtığımızda Dog yardımıyla yıkıntıların altından kurtuluyoruz ve Alyx'le karşılaşıyoruz. Güç bela Alyx'in babası Dr. Eli Vance ve Dr. Alex Kleiner ile bağlantı kurduğumuzda anlıyoruz ki Citadel'de şehri kurtarmak için yaptığımız girişim ters tepmiş, bu sefer şehir daha da içinden çıkılmaz bir tehlike içine sokulmuştur. Bu sebeple Alyx ve biz tekrar Citadel'e dönüp yaratmış olduğumuz karışıklığı düzeltmeye çalışıyoruz. Senaryo konusunda daha fazla bir şey söylemek istemiyorum. Geri kalanı sizin keşfetmeniz daha doğru olacaktır. Episode One'da HL2'den farklı olarak oyun boyunca Alyx bize eşlik ediyor. Ama kendisi sadece senaryo gereğince yanımızda bulunan bir fazlalık olduğunu düşünmeyin bazı yerlerde inanılmaz yardımı dokunuyor. Özellikle karanlık bölümlerdeki yardımını göz ardı edemeyiz.

Evet beyler senaryo bitmistir biliyorum cok fazla uzun surdu kusura bakmayin herkese iyi okumalar