Helikopter (Part 6): Sabaha karşı 4'de uykuya geçmişi saat 8 de uyanmıştım. Bir plan yapmıştım ve bu plan kurtuluşumuz olacaktı. Kahvaltıya otururken diğer ikisi de kötü görünüyordu. Mete'nin ölümü onları bitirmişe benziyordu ama onlara teselli veremezdim. Ben onların anneleri değildim ve olayın ciddiyetini dün onlara anlatmıştım ve planımı anlatmaya başladım.
BEN: Ben bir plan yaptım. Araba bulmamız artık çok zor. Bulsak bile araba çok dikkat çeker ve peşimizi bir sürü insan yiyen doluşur. Bu yüzden uçmayı tercih ediyorum. Bir helikopter veya küçük uçaklardan bulmamız gerekiyor. Aklınıza hemen askeriye falan gelmesin. Bunu ben de düşündüm. Askeriye de bulunan uçak ve helikopterler olayların ilk başında havalanmıştır. 1-2 tane kalmışsa bile orda sığınan askerler çoktan onları da alıp buradan kaçmıştır. Benim planım ise şu. Kuzenimin bir arkadaşı var. Onun babası çok zengin bir iş adamı ve bir helikopteri var. Holdingi binasının üstünde bulunuyor bu helikopterde. Ordaki helikopterin alındığını düşünmüyorum. Buraya yaklaşık 5KM uzakta ama. Yürüyerek gitmek sıkıntı olabilir. Ayrıca bize ses çıkarmadan ve hızlı gidebilecek bir araç lazım. Bigiblet. Bizim evin garajında benim ve kardeşimin var Atakan'ın da var ayrıca evim burdan sadece 800metre uzakta. Kısacası yürüyerek yiyecek, su ve eşyalarımızı 5KM boyunca taşıyamayız bu yüzden bigibletleri alıp sığınaktaki el arabasını 1 tanesine bağlayacaz. Sonra eşyaları yükleyip holdinge kadar bigibletle gidicez. Ordan da helikopterle izmir'e gidecez.
Planı Burcu ve Atakan beğenmişti. Hemen eve doğru yola çıktık. Burcu hala kötü görünüyordu Atakan ise onu teselli ediyordu. Bense etrafı gözlüyordum ama herhangi bir sorun yoktu. Bizim eve vardık. Evin etrafında gezdim eğer bir cam kırık veya kapı açıksa içeri de biri var demekti. Ama öyle birşey yoktu ve içeri girdik. Oradan da garaja geçtik ve bigibletleri aldık. Burcu ve Atakan kardeşimin bigibletine bindi ve Atakan gilin evinde doğru gittik. Onların garajı yoktu bu yüzden bigibleti balkonda duruyordu ve almak için eve girmemiz gerekiyordu. Tekrar eve göz attım ve yine açık bir kapı göremedim. içeri girdik. Üst kata çıktık ve Atakan'ın bigibletini almasını bekledik. Ben de o esnada tuvalete gittim. Çıkarken bir anda üstüme birşey fırladı ve beni yere yıktı. Bir insan yiyendi. Beni ısırmaya çalışıyordu. Çok güçlüydü ama tutuyordum onu hala. Bir anda ayak sesleri duydum ve Burcu'nun palasını onun kafasına geçirdiğini gördüm. insan yiyen yere yığılmıştı. Teşekkür ettim ve hızla oradan uzaklaşıp sığınağa doğru gittik. Saat daha 12'ydi. Yani kaçışımızı yarına bırakmaya gerek yoktu. Eşyalarımızı topladık ve el arabasına yerleştirdik. El arabasını da benim bigibletime bağladık ve yola çıktık. Bir kaç insan yiyen peşimize takıldı ama çok yavaşlardı biz ise bigibletli olduğumuzdan hızlıca gözden kaybolduk. Holdingin önüne varmıştık. içeri girdik. Fazlasıyla insan yiyen vardı. Asansörle çıkabilirdik ama elektrikler yoktu bu yüzden tam 16 kat boyunca eşyaları taşıyıp onlarla savaşmamız gerekiyordu. O anda Atakan beni bu düşüncelerden sıyırdı.
ATAKAN: Çok fazlalar. Savaşamayız. Aslında yangın merdivenlerinden çıksak daha az insan yiyen olur onları da öldürürüz.
Yangın merdivenlerine doğru ilerledik ve 8. kata ulaştığımızda 2 insan yiyen karşımıza çıktı sessizce eşyaları bıraktım ve ikisine de ateş ettim. Susturucu olduğu için ses çıkmadı. Yolumuza devam ettik. 14. katta da misafirlerimiz vardı onları öldürdükten sonra sonunda en üst kata ulaştık. Ama şok olduk. Helikopter duruyor ama etrafında yaklaşık 15 tane insan yiyen vardı. Eşyalarımızı yerimize bıraktık ve silahlarımızı çıkarttık. Ateş etmeye başladık şarjörlerimiz boşalmıştı Burcu ise etrafa palasını sallıyor 2-3 tanesini biçiyordu. Şarjör doldurmamız bittiğinde 6 tanesinin kaldığını ve tam dibimizde olduğunu gördük. 6sını da hallettikten sonra kapı sesi geldi. Merdivenlerden ve bir anda 30-40 tane insan yiyen göründü. Hemen helikoptere koştuk. Hepsi bize koşuyordu. Helikopterin içindeydik.
ATAKAN: Çalıştır şuna dıbına koyayım çalıştır.
BEN: Bilmiyorum ki
BURCU: Birşeyler yap artık nolur.
O esnada bir kaç düğmeye bastım ve helikopter çalıştı ve havalandım. 4 tanesi helikopterden sarkıyordu ve düşüp param parça oldular. Helikopter artık havadaydı ve bende öyle ya da böyle çat pat helikopteri kullanabiliyordum.

ŞANSSIZLIK (Part 7): Havadaydık. Hepimiz mutluyduk. Lakin bir sorun vardı. Nereye gittiğimizi nerden bilecektik. istanbuldaydık ve izmir'e gitmemiz gerekiyordu. Güneybatı'ya doğru bir hareket çizelgemiz olmalıydı ama anlayamazdık. Bir anda aklıma geldi.
BEN: Burcu çantanda süs amacıyla taktığın pusulayı ve şehrin haritasının arkasında Türkiye haritası var o ikisini Atakan'a ver.
Burcu hemen dediğimi yaptı ve Atakan'a uzattı.
BEN: Atakan, haritayı aç ve pusulayı istanbul'un üstüne koy. Sonra beni yönlendir.
Dediğimi yapıyordu Atakan ve bir sorunumuz yoktu suyumuz ve yiyeceğimiz vardı nolur nolmaz diye suları ve yiyeceklerin belli bir kısmını çantamıza koymuştuk. Aradan 1-1.5 saat geçti ve kırmızı bir şey yanmaya başladı. Burcu uyandı ve Noluyor? dedi. Anlaşılan yakıt bitiyordu. Aydın üzerindeydik bunu biliyordum. Hesaplamalarım da doğruydu. Sanırım düşmeye başlıyorduk çünkü yakıt ibresi 0'a dayanmıştı ve kontrol edemiyordum. Çığlık atıyorduk ama yapacak tek birşeymiz vardı. Paraşütle atlamak. Çantalarımızı bırakamazdık bu yüzden diğer çantanın üstüne bağlamak zorunda kaldı. Çok ağır olmuştu dengemiz bozuluyordu ama bunu yapmak zorundaydık. Kapıyı açtım. Bağırarak konuşuyordum.
BEN: Sakin olun el ele tutuşucaz. Birşey olmayacak.
Aslında sakin değildim ve kesin birşeyler olacaktı. Ama başka çaremiz yoktu. El ele tutuşarak çığlıklarla birlikte kendimizi havada aşağı doğru düşüyorken bulduk. Düşüşe az kalmıştı ve işaretimle herkes paraşütünü açtı. El ele tutuşuyorduk yine de kaybolmayalım diye. Beraber yere düştük. Biraz sert bir düşüş olmuştu ama yaralanan kimse yoktu. Paraşüt çantasını çıkardıktan sonra 2dk boyunca olduğumuz yerde olayın şokunu atlattık ve yola koyulduk. Aydın'a daha önce gelmiştim. Tren ile izmir arası yaklaşık 50dk sürüyordu. Kısa bir zamandı. Yürüyerek gitmemiz imkansızdı ama. Hiçbir yer açık değildi ve şehri tam olarak bilmiyorduk. Bu yüzden bir yer bulmak zorundaydık. Geceyi bir okulun güvenlik kulubesinde geçirmeliydik çünkü zamanımız hem yoktu hemde hemen ileri de bir okul vardı. Oraya doğru gittik. Dışarı da kimse yoktu ama okulun içinden inleme sesleri geliyordu. Orda sabahlamak biraz korkutucuydu ama kulube güvenli ve sıcaktı. Sabah olduğunda etrafı gezecektik ve bir araba bulacaktık. izmire bu şekilde gidecektik.
Sabah olmuştu. Kurutulmuş et yedikten sonra etrafı gözlemeye çıktık. Aslında Aydın'a düşmemiz bir mucizeydi çünkü çıktığımız da okulun hemen bir otobanın yanında olduğunu ve bir sürü arabanında olduğunu gördük. Ama yollar arabalar tarafından kapandığı için bolluk içinde fakirlik yaşıyorduk resmen ama Burcu konuştu.
BURCU: Burdan gitmemize imkan yok insan yiyenler orda yok hepsi şehire yayılmış ve şehirden yağma yapamayız bence şurdaki kamyonla yolu açalım önümüzdeki arabaları çekelim ve o anda bir araba da hazır bulunsun. Çünkü çok ses çıkacak ve insan yiyenler bize doğru geleceklerdir.
Bu plan dahiceydi ve hepimiz çok beğenmiştik. Burda kaybedecek zamanımız yoktu ve hemen işe koyulduk.

BURCU'NUN PLANI (Part 8):
ATAKAN: Abi plan iyi güzel ama. Siz kafayı mı yediniz? Öncelikle o kamyonu geriye zütürecez, sonra onu hızlandırıcaz ve arabaları köşeye iterek yolu açıcaz. Ayrıca 2 araba ard arda yolu kapatıyor o 2 araba önümüzden çekilirse yol açılmış ve gitmiş oluruz ama diğer arabanın hazır olması gerekiyor. Diğer arabayı ve kamyonu çalıştırmak için düz kontak yapmamız gerekicek ve bunu yaparken de ses çıkacak. Çok kısa bir sürede bunu başaramayız.
BEN: Başka şansımız olduğunu düşünmüyorum.
ATAKAN: Peki. Başlayalım.
Çantalarımız ağırlık yapıyordu biraz ama içinde herşey olduğu için çanta çok önemli bir rol oynuyordu ve eğer bir sıkıntı olursa çantayı bırakmayı en son çare olarak bırakacaktık. Otobana doğru ilerledik. Etrafta birkaç insan yiyen vardı ama uzaklaşıyorlardı oradan. Burcu'nun güvenliği için onu belirlediğimiz mavi bir BMW'ye yolladık. Benle Atakan etrafı kolaçan ettik ve hangimizin kamyonu yoldan çekmek için gideceğini oylamak için ikimiz taş, kağıt ,makas oynadık ve Atakan kazandı. Bu durumda onla Burcu arabada olacak ben kamyonla diğer arabaları köşeye çarparak itecem ve işim bittiğinde onlara doğru koşacak arabaya atlayıp izmir'e gidecektik. Derin bir nefes aldım ve
BEN: Başlayalım.
Atakan arabaya doğru koştu bende kamyona doğru millet kaçtığı için anahtarları almış fakat arabaları kilitlememişlerdi. ikimizde düz kontak yapmaya başladık. BMW'nin başında Atakan vardı ve ehliyetini yeni aldığı için biraz tedirgindi. Bense ehliyetimi 1 yıldır aldığım için ondan daha tecrübeliydim. Düz kontağı ilk ben yaptım ve geriye doğru yeterince gittim sonra Atakan'ın da düz kontak yapmayı başardığını gördüm. Gazı kökledim ve hızla arabalara doğru ilerlemeye başladım. Sonradan korktuğum için biraz yavaşladım ve bana karşı yan duran ve 2 arka arkaya doğru arabaya çarptım. Sarsıldım baya ama hemen kendimi toparladım ve gazı kökledim. Plan işe yarıyordu arabalar köşeye doğru çekiliyordu ama insan yiyenler çoktan sesleri duymuş bize doğru gelmeye başlamışlardı bile. Atakan arabayı benim olduğum yerin arkasına sürdü ve bekledi. Karşıdan da insan yiyenler geliyordu. Zamanım kalmamıştı. Çok az zamanım kaldı. Kamyona varmalarına 10 metre kalmıştı ve yol açıldı. Atakan hemen kamyonun 10 metre ilerisine sürdü ve korna çaldı. Benim gelmemi bekliyordu. Kamyondan inmemle tam 1 metre arkamda yaklaşık 6-7 insan yiyen ve arkalarında 30-40 önümüzde ise bir o kadar daha insan yiyen vardı. Eğer hızlı gitmezsem arabanın önünü kapayacak bizde hızlanamayacak ve bizi öldüreceklerdi eğer hızlı gidersem kıl payı kurtulacaktık. Koşmaya başladım ama Atakan da yavaşça arabayı sürüyordu eğer yetişemezsem büyük ihtimalle beni orda bırakıp kaçacaktı. Ama burada kalmaya niyetim yoktu bu yüzden son gücümle koştum burcu arka kapıyı açmış elini uzatmıştı. Az kalmıştı çok az son bir çare ve onun yumuşacık eline tutundum ve umut ve yaşlarla dolu gözüne baktım beni içeri çekti ve Atakan gazladı. Sağ sol yaparak insan yiyenlere çarpmadan ilerledi ve bomboş otobanda sıcacık güneşin altında mavi bir araba izmir'e doğru yola koyuldu.