yaşadığım ve bir daha yaşamak istemeyceğim uzun bir cinli yaşanmışlıktır okuyacaklar rezleri almalı..

Anlatılan çok hikaye vardı çevremde ben hiçbirine inanmazdım emin olun her şey çok saçma gelirdi ne deseler ikna olmazdım hep bildiğime giderdim. Yok gelsin yatağıma odama gelsin parti yapalım gibisinden bir sürü şey söylerdim çünkü babam 50 yaşındaydı ve ben bu yaşıma geldim küçükken geceleri inekleri eve getirirdim bahçelerden geçerdim bahçede uyurdum ben neden görmedim de siz göresiniz demişti o yüzden rahattım. yaşımda çokta büyük değildi ergendik diyebiliriz şu an 26 yaşındayım ve o dediklerimin her zaman arkasında olabilirdim ta ki o yaşımda yaşadıklarımı görene kadar ... ( bir seferlik yer söyleyeceğim )

17 yaşındaydım baya bi geniş
çevrem vardı bi gün arkadaşlarla toplaştık köye ızgaraya gidicez tabii alkol olmadan olur mu hiç sanmıyorum herneyse aldık alkolleri ızgarayı giblemedik bile sadece ailelerimiz öyle biliyolardı. Benle birlikte tam 13 kişiydik. Yola koyulduk aramızda 3 kişi allaha peygambere inanmıyor boş boş konuşan insanlar her neyse köye gidiyorduk köy yomra hisar köyüydü derelinin bir köyü fazla kişi yaşamaz orada aşağı doğru çekilmiştir nüfusu ilk başta oraya gitmenin iyi bir fikir olmadığını söylesem de dinlenmedim orayla ilgili bir kaç rivayet dönmüştü çünkü. ben ise hiç bilmediğim ve duyduklarım yüzünden çok korkmuş bir vaziyette masum masum yolculuğuma devam ettim.

köye vardık eve gitmek için küçük bir mezarlığın arasından geçmemiz gerekiyordu gırgır şamata ile oradan geçtik ve evin önüne geldik. Ananesinin eviydi galiba yanlış hatırlamıyosam. Ev güzel bir şeye benziyodu tahta çürük bi yer beklerken tuğla çıkmıştı ev boyası güzel yapılmış sadece yağmurdan tavandaki boyalar kararmış ve dökülmüştü. arkadaşım sigortayı açtı ışıkları yaktı buzdolabının fişini taktı içkileri yiyecekleri dolaba doldurduk ve herkes üst kata çıktı her bi kafadan herkes sigarasını yakmış sohbete başlanmıştı. ben biraz tedirgindim aklıma sürekli duyduğum hikayeler geliyodu hava da artık kararmak üzereydi akşam ezanı okunuyordu cami eve 200metre falan uzaktadır ama etrafımızdaki en yakın ev 1 saatlik yolda yürümeyle birlikte tahminim bu tabii belki daha fazlada sürebilirdi herneyse..

Ortama ayak uydurmak için yaktım bende bi sigara konuşulanları dinledim bende girdim araya herkesin grubunda bi tane komedi bi insan vardır illaki bu beni yanına çağırdı bi arkadaşı daha çağırdı ve arabada gelirken plandığı korkutma taktiklerini anlattı benimle misiniz diye sordu ben de bu duruma maruz kalmamak için evet dedim diğeri zaten dünden bekliyormuş bu teklifi saat akşam 9 civarıydı yatsı ezanından sonra başlayacaktık içmeye yemeye ezana bi kaç dakika kalmıştı ev sahibi olanımız ortamı ayarlarken biz 3 şerefsiz plana uygun malzemelerli aramaya başaldık benden ayna bulup getirmemi diğerinden çarşaf ve mum getirmesini istedi...

...

Herkes lan neden ağlıyosunuz demeye başlıyo ben bana sadece bir bardak su getirin anlatıcam diyorum şamil ağzını açmıyo ben ise herkesin içine korku salmak istemiyorum ama sadece biz bilirsek kafayı yerdim düşüncesine giriyorum ev sahibimiz suyu getiriyor koltuğa oturtuyolar bizi evin bütün ışıklarını açmalarını istiyorum bir yandanda artık sabah ezanının okunması için dua ediyorum .

arkdaşım geldi ve sadece bir odanın ışığının yanmadığını söyledi o odada ise garip şeyler bulduğundan bahsetti ben ne var orada dedim ayna ve mum olduğunu mumların birinin yandığını diğer ikisinin yerde olduğunu söyledi. Benim artık gözlerim o kadar dolduki tekrar ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. şamile sarıldım ve anlatmaya başladım. konuşma şöyleydi

-ben
+millet

- ben tuvalete kiminle gittim
+ şamille
- peşimizden biri geldi mi ,
+ hayır
-tuvaletten çıktığımızda karşımızda şakir vardı
+ gibtirin gidin lan çok komiksiniz şakanın sırası değil
- çok ciddiyim şaka yapmıyorum şamil konuşsana artık.

tamam uzatma olayı anlat dediler, olayı anlatmaya başladım bu sefer.
kapıyı açtık karşımızda şakir vardı eve ilk geldiğimizde sizi korkutmak için plan yapmıştık ve şakir bize o planı uygulamın tam sırası dediğini söyledim 3 tane mum yaktı aynayı karşısına aldı ve üzerimizi çarşafla kapattığını söyledim tam bu sırada dışarıdan çan sesleri gelmeye başladı. hepimiz sustuk kapı çalmaya başladı hala ezan okunmamıştı bi ara gidip ben mi okuyayım artık diye iç geçirdim kapı öyle sert çalınıyodu ki alt katta olmasına rağmen üst kattan sanki kapının dibindeymişsin gibi duyabiliyordun. bakmadık kapıya camdan dahi bakmadık çan sesleri artmaya başladı ve yavaş yavaş uzaklaştı bu ses ve bi anda kapının kapanma sesi geldi ve bu sefer gerçekten gibi tuttuk dedik sarıldık birbirimize ev sahibiz beyler ölürsek bu bana koymaz sizin içinde aynı şey geçerli olsun hepberaberiz ama aramızdan birine bir şey olursa ben biterim siz değil dedi içimizi rahatlatması gerekirken dediği laf hepimize biraz dokunmuştu şahsen bana koymuştu sanki birimiz ölse sevinicez biz anldıbına getirdim söylediği sözü ama sonradan mantıklı olduğunu düşündüm çünkü evini açan oydu bize..

hepberaber sarılmış bir vaziyetteyken ezan okunmaya başladı ve yemin ediyorum herkes banyoya koştu abdest sırası almak için ateistler ben yaratanın olduğuna inanıyodum zaten de bunlara inanmıyorum diyerekten az da olsa imana gelmiş gibiydiler ben hala şoktaydım millet hiçbir şey olmamış gibi davranmaya başladı şamil bile düzelmişti herkes abdestini aldı hemen hemen duların bir çoğunu bildiğim için beni imam yaptılar namazı kıldırdım ve herkes koltuğa çekildi odalara hiçkimse gitmedi ışıklar hala yanıyordu hava hafif aydınlanmıştı gözünü kapatan uykuya dalıyordu ben hala gözümü kapatmaya korkuyordum köşeye çömeldim ve yine gözüm doldu çünkü gerçekten korkmuştum hayatımda böyle korktuğumu hatırlamıyodum sigara yaktım peşine bir tane daha derken sigara elimde uyumuşum...

imamın evine gidiyorduk ama her şey çok farklıydı. Dün gittiğimiz yolla hiç uyuşmuyordu biz yürümeye devam ettik ve çobanla karşılaştık. Nereye gittiğimizi sordu şabanda dün olan biten her şeyi anlattı çoban ise bize öyle şeyler söyledi ki beynimizden vurulmuşa döndük söyledikleriyle orada hiç ev olmadığında ısrar ediyordu bizde olduğuna ısrar ediyorduk ve beraber yürümeye başladık etrafımıza bakıyorduk ve gerçekten de hiç ev yoktu biraz daha ilerledik yol az da olsa dünkü yola benziyordu ama evin bulunduğu noktada kocaman bir kaya kayanın arasında mağara deliği gibi bir delik vardı.
çoban bize durdurup gece siz buraya girdiniz size oyun oynamışlar dedi. kimin oyun oynadığını sorunca bembeyaz kesildi ve sustu ben şabanla delikten içeri girdim içeriden su sesi geliyordu karanlıktı çakmakla aydınlatıyorduk biraz daha ilerledikçe kötü bir koku almaya başladık yer ıslak ve kayganlaşmaya başlıyordu ortada kocaman bir dere vardı çok hızlı bir şekilde akıyordu yol derenin karşısında devam ediyordu geri döndük ve çobana sorduk nasıl geçebiliriz karşıya diye çobanın dediği tek şey oraya geçebilirseniz zaten onlardansınız .. artık sinirlenmeye başlamıştım ve gece kapıyı hangimizin açtığını sordum şakiri gösterdi şakir döndük yanımızda olduğunda ısrarcı olmaya başladı. artık çobana inanmamaya başladım çoban hadi beni takip edin içeri girelim ve her şeyi anlayacaksınız dedi kabul ettik ve hep beraber delikten içeri girdik.

Dereye doğru yaklaştığımızda çoban hiç durmadan yürümeye devam etti derenin karşısına geçmişti ve bağırarak onların kim olduğunu anladınız mı dedi.
Bağıra çağıra delikten dışarı çıktık eve doğru tam güç koşuyoruz ve ileride biri bizi durdu köyün imamı olduğunu söyledi daha çok korktuk koşmaya devam ettik peşimizden geliyordu eve girdik kapıyı kilitledik çantalarımız yoktu artık fena halde bittik bitecez duruma geldik kapı çaldı oğullarım açın kapıyı diye söylüyordu neden korktunuz bu kadar açın konuşalım diyordu artık nolucaksa olsun dedim açtım kapıyı ve kimse yoktu ileriden yolda gördüğümüz ve kendini imam olarak tanıtan adam geliyordu evladım bekle bekle dedi nefes nefese kalmıştı saçları ve sakalları aka bürünmüştü bekledim geldi yanımıza hemen kendini yere attı su rica etti suyu getirdik ve hepimize dua etti rahatlamıştım ne olduğunu sordu çobandan bahsettim ilk önce ve gece olanlardan bahsetmemi istedi her şeyi anlatıcam dedim eve geçtik.