6 aylıkken annemin altıma bez bağlayışını hatırlıyorum, babamın benimle güreştiğini ve bana bilerek kaybettiğini.. Bana yürümeyi nasıl öğrettikleri hala çıkmadı aklımdan. Soğuk bir 24 şubat günü kutlanan 2. doğum günümün her dakikası, ben daha 3 yaşındayken olan marmara depremin her ayrıntısı asla silinmemek üzere kazınmış hafızama. Uyuyamıyorum bazen aklıma daha 3 aylıkken dişlerimin çıkmasi sebebiyle yaşadığım acı geliyor, bazen de bebek arabasından düştüğüm o korkunç günü anımsıyorum. Evet beyler bu benim lanetim bununla yaşamaktan bu yükü taşımaktan yoruldum. Evimize sadece bir kez gelmiş ve ben 2 buçuk yaşindayken ölmüş bir akrabamızın sol kaşının hemen altındaki beni unutamamaktan hatta bebekliğimde kundakta yatarken baş ucumda duran oyuncağın üzerindeki kahve lekesini bile hatırlamaktan usandım. Ve evet tahmin ettiğiniz gibi tüm çizgi filmler, filmler hepsinin her dakikası her kahramanın her hareketi beyin kıvrımlarımda saklanıyor. Dün ne yediğini hatırlamayan insanlara özeniyorum bazen zira ben 4 kasım 1998 de ne yediğimi hatırlıyorum. Ama ne yapıyim bu da benim kusurum unuttuğum tek bir şey var o da unutmak. Evet ben unutmayı unuttum...