çok sıkılıyorum arkadaşlar gerçekten. sabahları kalkamıyorum, 12-1 gibi kalkıyorum. evde kimse olmuyor, arkadaşım yok -en azından eğlenilecek-
dışarı çıkmak istemiyorum. adeta işkence gibi.

Tanrıya isyan etmiyorum ama, neden bu kaddar sıkıcı geçiyor bu zamanlar? illa ki bi çıkışı vardır ama bilmiyorum... adam akıllı bi kız arkadaşım olmadı. ya da olmasını istemedim. erkek arkadaş olsa bile tam istediğim eğlenceyi tadamıyorum. yaşadığım şehirden de bıktım artık.

eskiden eğlenmek için yaptığım hiç bir şey artık eğlenceli değil. -31 bile-
burada biraz takılayım diyorum arasıra, anancı veletler aids virüsü gibi salınmış durumda. anlayacağınız, ok canım sıkılıyor.

hadi hayırlısı bakalım

301217