hadi panpalar ctrl v yapıyoruz

sana kendi içimdeki küçük adamı anlatmakla işe başlayacağım…
…
demek ki, büyük adam, ne zaman ve hangi alanda küçük adam olduğunu bilir. küçük adam, küçük olduğunu bilmez ve bunu bilmekten korkar. kendi küçüklüğünü ve yetersizliğini, başkalarının gücü ve büyüklüğünün kendisinde uyandırdığı güç ve büyüklük görüntüleriyle örter.
büyük genaralleriyle övünmektedir, ama kendisiyle övünmez. kendisinde varolan düşünceye değil, kendi aklına gelmeyen düşünceye hayrandır. en az anladığı şeylere en çok inanır ve kolayca anladığı fikirlerin doğru olduğunu kabul etmez.
sana kendi içimdeki küçük adamı anlatmakla işe başlayacağım:
tam tdıbına yirmi beş yıl boyunca- senin bu dünyada mutlu olmayı hakettiğini savundum, kendine ait olan şeyi savunma yetisinden yoksun olmakla suçladım seni, sonra paris ve viyana barikatlarındaki kanlı çarpışmalarda, amerika’daki köleliğin kaldırılması savaşında yada rus devrimi’nde elde ettiklerine sahip çıkamamakla suçladım.
paris’teki savaşının sonu pétain ve laval’e, viyana savaşının sonu hitler’e, rusya’daki savaşının sonuysa stalin’e vardı, amerika’daki savaşının sonuysa ku-klux-klan yönetimine varabildi.
özgürlüğü, kendin ve başkaları adına korumak, ona bekçilik etmektense kazanmak gerektiğini ve de bunu sağlamanın yolunu pekala bilirdin sen.
ben, bu gerçeği epeydir biliyordum. ancak, her seferinde çalışıp didinip bir bataklıktan çıkmayı başardıktan sonra hemen başka bir bataklığa saplanmanın nedenini anlayamıyordum. sonra yavaş yavaş ve el yordamıyla, seni köle yapan şeyin ne olduğunu buldum:
sen kendi̇ kendi̇ni̇ köleli̇ğe mahkum edi̇yorsun.
bunu bilmiyordun, değil mi? kurtarıcıların, seni baskı altında tutanların, wilhelm, nikolaus, yirmisekizinci papa gregory, morgan, krupp ya da ford olduğunu söylüyorlar. ‘kurtarıcıların’ın adına da, mussolini, napolyon, hitler, stalin, troçki deniyor.
bak ben ne diyorum: senden başka hiç kimse senin kurtarıcın olamaz!
artık tek bir efendinin sadık kölesi olmaktan kurtulup, önüne gelenin, herkesin kölesi olmak için, insan önce bir sömürücüyü diyelim, çarı ortadan kaldırmalıdır. devrimci güdülerin ve büyük bir özgürlük idealin olmaksızın böylesi bir siyasal suç işleyemezsin.
bu durumda, kişi, diyelim i̇sa, marx, lincoln ya da lenin gibi gerçekten büyük bir adamın önderliğinde bir devrimci özgürlük partisi kurar. gerçekten büyük olan bu adam senin özgürlüğünü son derece ciddiye alır.
i̇şlerini kolaylaştırmak için çevresine küçük adamlar, yardımcılar, getir-zütürcüler toplamak zorundadır, çünkü bu büyük işi tek başına yürütemez. üstelik, çevresine küçük büyük adamlar toplamazsa, sen onu anlamaz, bir kenara iter, adam yerine koymazsın. bir sürü küçük büyük adamla çevrilmiş olarak, senin adına güçler ve yetkiler ele geçirir, ya da bir damla hakikat, ya da yeni, daha iyi bir inanç bulur sana.
sayfalar dolusu söylevler yazar, özgürlük yasaları, vb. şeyler yazar, kendisini ayakta tutacak olan senin yardımın ve ciddiliğindir. i̇çinde bulunduğun toplumsal bataklıktan çıkarır seni. birçok küçük büyük adamı bir arada tutabilmek, senin güvenini yitirmemek için gerçekten büyük olan bir adam, derin bir aydın yalnızlığı içinde, senden ve gürültü patırtıdan uzak ama aynı zamanda senin yaşamınla yakın bir ilişki içinde, elde edebildiği büyüklüğünden her gün bir parça vermek, özveride bulunmak zorundadır.
sana ‘öncü’lük edebilmek için, senin onu erişilmez bir tanrıya dönüştürmene göz yummak zorundadır. olduğu gibi, sade bir insan olarak kalsa, diyelim, elinde evlenme cüzdanı olmadığı halde bir kadını sevebilen bir adam olsa, ona güvenmezsin çünkü, onu olağandışı bir insan olarak görmek istersin.
böylece, sen, kendi ellerinle, yeni efendini ortaya çıkarmış olursun. kendisine yeni efendi rolü verilmiş büyük adam büyüklüğünü yitirir, çünkü bu büyüklük, onun sözünü sakınmazlığından, sadeliğinden, yürekliliğinden ve yaşamla arasındaki gerçek ilişkiden gelmekteydi.
büyüklüklerini büyük adamdan sağlamış olan küçük büyük adamlar, maliye, dışişleri, hükümet, bilim ve sanat alanlarında büyük görevlere atanırken sen olduğun yerde, yani bataklıkta kalırsın. bir, ‘mutlu gelecek’ yada bir ‘üçüncü reich’ uğruna pılı pırtı içinde dolaşmayı sürdürürsün. damları samanla örtülü, duvarları tezekle sıvalı pis evlerde yaşamayı sürdürürsün. gerçi kültür sarayınla övünmektesin.
dilediğince çekip çevirdiğin, dilediğin biçime soktuğun ‘yanılsama’dan hoşnutsun şimdilik- ancak, senin bu egemenliğin, bir dahaki savaşa ve yeni efendilerinin koltuklarını yitirmesine dek sürecektir.
bu küçük adamlar, saraylardan, malikanelerden değil, senin saflarından gelmektedirler. onlar da senin gibi acı ve açlık çektiler. üstelik, sana bir yığın söz söyleyerek, senin ve yaşdıbının, ailenin ve çocuklarının birer hiç olduğunu anlatıyorlar, aptal, köleliğe elverişli ve başkalarının kullanacağı birer insan olduğunuzu söylüyorlar.
size kişisel özgürlük değil ulusal özgürlük vaat ediyorlar. size özgüven değil, devlete saygı, bireysel büyüklük değil, ulusal büyüklük vaat ediyorlar. sense olnlara ‘kurtarıcılar’ diyorsun, ‘yeni kurtarıcılar’ ve bağırıyorsun: ‘heil! heil! ‘ ‘viva! viva! ‘ ‘yaşaa