-1
izlerim. neden mi? oku o zaman..
"peki ama, nedir bana ve daha yüz küsür bin izleyiciye "güdük necmi ile sekiz yol arkadaşının öyküsü gerçek olmalıydı" dedirten? çok mutlu bir dünyada mı yaşıyorlar, olaylar çok mu keyifli, "keşke bu maceralar benim başımdan geçseydi" diye mi düşünüyor insan?
hiç değil. hababam sınıfının çizdiği tembel sınıf yani mahmut hocanın talebeleri'nın bir ütopya olmadığı kesin. en az bizim dış dünyamız kadar zor ve karmaşık bir yer orası da. olaylar derseniz, en korkusuz okuyucunun dudağını uçuklatır. kendi adıma, öykünün kahramanlarından en şanslısının bile yerinde olmak istemezdim. gene de, bütün iyi fantezi öyküleri gibi, hababam sınıfı gerçek olmalıydı.
başarılı bir fantezi eserinin okuyucuda bu tadı bırakmasının sanırım iki nedeni var. birincisi, bildiğimiz gerçekliği askıya alıp bir süre için öykünün temel varsayımlarına inanmayı kabul ettiğimiz andan itibaren, olaylar zaten gerçektir. her şey iyi gitmeyebilir, herkes mutlu sona ulaşmayabilir, ya da hababam sınıfında olduğu gibi zaferin bedeli çok yüksek olabilir; fakat böyle başlayan bir öykü ancak böyle sürebilirdi diye düşünürüz.
ikinci ve çok daha önemli sebebiyse, rıfat ılgaz insanoğlunun zamanın ve mekanın dışına çıkma, kendisi dışında akıllı varlıklarla iletişim kurma ihtiyacıyla açıklamakta. bu öyle derin bir ihtiyaç ki, tarih boyunca anlatılmış tüm masalların, tüm mitlerin kaynağını oluşturuyor. zaman ve mekanın ötesine geçip, bulunduğunuz yere dışarıdan bakmak; bize benzemeyen canlılarla alışverişe girip dünya üzerindeki bilinç sahibi tek ırk olmanın yalnızlığından kurtulmak... belki bu perspektif, bu alışveriş, bu kıyaslama sayesinde insanoğlu bir ırk olarak kendisini ve kozmik düzendeki yerini anlayabilecektir. bu anlamda yalnız fantezi değil, bilimkurgu da bu tarih kadar eski dileğe cevap vermekte."...
