güzel kızlar neden çirkin erkekler ile

amk şimdi buraya kendi capsimi koysam 100 kişi söver. öyle ahım şahım bir tipim yok. üniversite zamanlarında manita indirecez diye girmediğim şekil şemal de kalmamıştı. saçları maşayla concon şekli mi istersin yok perma??? mı istersin. giyim kuşamda envai çeşit markanın anasını gibmek mi istersin. daha iddaa çıkmamış bahis sitelerinden kazandıklarımla yaptığım gardrob bir memur emeklisinin ikramiyesine denk desem uçmuş olurum da o ayarda birşeydi. sadece emdiğin gömdüğün hatundan insana hayır gelmez. sadece parayla gelen birlikteliğin dıbına koyayım. ha paraya gelenlerin bile yumuşak karnı var amk insan sonuçta. tekmeyi yiyince ıslak köpek gibi yüzündeki bi kova makyajı ağlaya ağlaya kapıya yeni cila atanları da gördüm. ha sonra noluyor. skiş sokuşun içinde geçmiş bir üniversite hayatı. sonrasında iş güç telaşı askerlik bilmemne.
musluğun suyunun kesildiğini farz et, artık babadan harçlık gelmez sen babana para yollamaya başlarsın. bekar evinde kendi takunu püsürünü yıkamaya başlarsın elin tikky karıları artık gelip senin boxerını yıkamaz. istanbul şartlarında geçinmeye çalışırsın neye el atsan ateş pahası. iyi kötü bir ortamın olur. kendini geçindirecek kadar maaşından biraz kısıp ailene de yardımcı olursun ve hala kaldıysa onlardan hayatının kadınını bulmaya çalışırsın. nitekim bulduğunu sanarsın bu sefer de ailen "biz öyle gelin istemeyiz" der. ya gözünü karartacaksın resti çekeceksin, ya da ailenin sözünü dinleyeceksin.
güzel/çirkin - zengin/fakir paradoksu bir yere kadar geçerli oluyor. ama sonrasında insanın neyin peşinde olduğunun farkındalığı ağır basıyor amk. önce bi düşünün neyin peşindesiniz. pompa pompa pompa nereye kadar amk. ya zamanının en kral playboyları bile her türlü evlenip gidiyor. misal erdal acar, zamanında ırzına geçmediği bir kız kulesi kalmıştır heralde. memur emeklisi çocuğu halinle kiminle sidik yarıştıracaksın. kendini hangi kategoride görüyorsun. insanın kısmeti varsa inanın bir şekilde doğru insan ile yollarınız kesişiyor.
ne iş yaptığımı söylemeyeceğim ama sektöründe lider bir firmada çalışıyorum. gibimiz taşağımıza çok denk olmasa da geçiniyoruz çok şükür. dinamik bir yapımız var. patronlar çılgınlık ettiler amk şirketi istanbuldan marmarise taşıyoruz. bütün saplamalar deplasmancı olduğuna (istanbuldan dışından) kimsenin sıkıntısı yok paldır küldür gidiyoruz. herkes marmariste kovalayacağı gibeceği turistlerin derdinde. ben ise bu taşınma planları çıktığından beri sevgilimi nasıl yanımda getiririmin taslaklarını yapıyorum. 8 ayı geçkin bir birlikteliğimiz var. uzun süre de aynı evi paylaştık. şimdiyse yengenizi şirkette işe sokma olaylarını kovalıyorum. olmuş gibiydi, sonra pürüzler çıktı ve bunu ona açıklamak zorunda kaldığımdaki halimi ve yengenizin nasıl üzüldüğünü ne siz sorun ne ben söyliyeyim. o zaman hiç insanın aklına gelmiyor insanın zenginmişsin fakirmişsin yok en güzelleri hep çirkinler mi gibermiş de bilmemneymiş. hayat bu yeri geliyor çok paralı zamanlarımız da oluyor. yeri geliyor benden bir kaç yaş genç yengenizin öğrenci bursuyla ay sonunu denklediğimiz de...
ama inanın onun gözlerine her baktığımda, ona her dokunduğumda ilk günkü heyecanım var sanki. şu bahsettiğim üzüntü halinin teselli aşamasında, birbirimizi ne kadar çok sevdiğimizi söylerken benim ona sorduğum şey herşeyi bırakıp benimle birlikte gelip gelmeyeceği idi. belki tamamen bencilce bir soru. onun da ayrı bir hayatı var ve ben tası tarağı toplayıp benimle şehir değiştirmesini ondan isteyebiliyorum. ama iki insanın arasındaki o akılalmaz sevgi bağı herşeyi söyletebiliyor insana. dereceyle girdiği halde okulundan memnun değil, zaten bırakmaya yer arıyor. teklifime tereddütsüz evet dedi ve basıp gideceğiz kısmetse.
konunun özüne dönersek, yengeniz öyle parayla zütürdüğüm manken şekilli hatunlardan değil kezban da değil. hatta inceden kilolu bile. ha ben de yakışıklı/çirkin ekseninin ortalama bir tipi olan (ya tamam çirkinim diyeyim içiniz rahatlasın) dışında kalan sevdiği kadını, evini geçindirecek kadar geliri olan, arada ailesine para gönderebilecek kadar kazanan bir adamım. tabi gün geliyor peder beyden borç istiyoruz. burası istanbul.
vakti zamanında gibtiğim önümde gibmediğim ardım sıra gezen karılarla da birlikte oldum. bilkentten bahsedilmiş, odeon'un önüne çekilmiş 2 araçtan karşılıklı fırlatılan anahtarlar ile manita değişildiği ortamda da bulundum. sonuçta gibiş sokuş en hızlı zamanların çok para isteyen bir aktivitesi. para illa ki olacak aga. ister babadan zengin ol ister benim gibi bahisten kazan, istersen çal çırp. o çok güzel dediğin karıları ayıklamak için para şart. ama zaman sana belki de ömür boyu seveceğin hatun budurun sinyallerini vermeye başlayınca bütün kafa değişiyor. ya amk çapkınlık skiş sokuş bi tek bizim devrimizde olan birşey değil ki. seneler önce bizimkilerin düğün fotoğralarını karıştırırken damatla (babam) samimi pozlar veren karıların fotolarını bulmuştum valide elimden almıştı. amcama sormuştum bi ara kimdi o karılar diye. babanın gençken gibtikleri el ele tutuşup gelmişlerdi düğüne demişti. peder yakışıklı adam o ayrı.
velhasıl kelam benim gibi gemiyi son limana yanaştırmanın planlarını yapmaya başlayana kadar, kim neyi hak ediyorsa o şekilde davranın. maddi imkanlar dahilinde elinizden geleni yapın, binliğinizi konuşturun. zamanı gelince çok seveceğiniz bir kız sizi yeterince susturacak zaten.

özet: am züt meme olmayabilir bazen