Korkmadim

Kardeş şuan evde tekim korkamaya başladım devam et !! sebep buysa intahar etmeye gerek yok

Intihar etmedin dimi la

burda mısınız beyler ona göre yatıcam ya da devam edicem

Omuzlarından tutarak kendime doğru çevirdim. Şöyle bir sarstım uyandırmak için boynu devrildi kollarıma düştü. Yatağına yatırdım üstünü örttüm. Bu çocuğa neler oluyordu böyle.

Çocuk birden bire değişmişti. Gündüzleri gayet normaldi ama geceleri bir tuhaftı. Ertesi gece birden uyandım ama hiçbir sebep yokken zınk diye uyandım. Resmen sabah olmuş gibi hiç uykum yoktu. Bi işeyip sigara içmek hem de esraya bakmak için kalktım. Odasına girdiğimde esra yatağın içinde duvara doğru bağdaş kurmuş oturuyordu. Yanına gittim kızım iyi misin uyandın mı diye ama uyuyordu. Gözleri kapalıydı ve derin derin nefes alıyordu. Biraz hastaydı burnu tıkanıktı o yüzden nefesleri hırıltılıydı. duvara karşı oturarak hiril hırıl nefes alan bir çocuk düşünün beyler aklımı kaybedecektim.

Bu işe bir çare bulmak gerekiyordu. Bizim ikna çabalarımız işe yaramamıştı. Pediatriste danıştık bu yaşta böyle şeyler olabilir, ilgi çekmek istiyordur. Bir de babayı gün boyu görmeyince gece onunla uyumak istiyor olabilir ama yine de ayrı yatakta yatması gerek gelişimi için dedi. Taviz verirseniz bunu kullanır çocuklar dedi.
Çaresiz bi şekilde döndük. Hergece aynı olay oluyordu. Gece uyanıp geliyor, uyutup yerine yatırıyoruz yarım saat olmadan tekrar uyanıyor. Artık en ufak sese uyanır olmuştuk. Yine bir akşam bir tıkırtı geliyor ama esranın odasından değil, mutfak tarafından böyle tahtaya tebeşirle yazarken cııyykk eder ya öyle bir ses ama tekrar tekrar. Uyandım mutfağa gittim ışıkları açmadım esra uyanmasın diye mutfak kapısının önünde bir karartı var. yaklaştım esra! Kapıyı tırnaklıyor ama nasıl bastırarak o derece ses çıkartıyor. Hemen yanına eğildim “kızım iyi misin” diye cevap vermedi hala tırnaklamaya devam ediyordu. Bana doğru çevirdim uyuyordu beyler. Ayakta uyuyordu. Sarstım şöyle bir gözlerini açtı baba su ver dedi. Veriim kızım dedim suluğunu verdim biraz içti birşey demeden odasına gitti yatağına yattı. Ama ben tırsmıştım. O gece uyku tutmadı beni.

Bir gece esra yanımıza geldi anne odamda korkunç bir yaratık var korkuyorum burda yatabilir miyim dedi. Gel hadi yat dedik, nazlanıyor ne de olsa prenses. O gece bizimle yattı.
Ertesi gece odasında uyumak istemedi. Bizimle yatmak istedi. Uyuttuktan sonar yatağına zütürdük ama gece yine uyanıp yanımıza geldi. Gel odana gidelim ben de senin yanında bekleyeyim dedim, o zaman olur dedi odasına gittik. O uyuyana kadar saçlarını sevdim sonra gittim ben de yattım. Yarım saat sonra yine uyandı geldi. Tekrar aramıza aldık zira artık benim de uyumam gerekiyordu ertesi gün iş vardı.

Evimiz ümraniyede bir sitedeydi. 3+1 iyi sayılabilecek bir dairede oturuyorduk. Esra (kızımız) doğduğu zaman benim çalışma odamı onun odası yaptık. Esra geldiği zaman çok sevindik. Çok da sevdik onu. Sadece biz değil, annannesi babannesi dedeleri komşular herkes çok sevdi. Sitenin güvenlikçileri bile bayılıyordu esraya. Sapsarı kıvırcık saçları ve mavi mavi gözleriyle adeta oyuncak bebek gibiydi. Yaşam sevincimizdi. Ona baktığım zaman bütün yorgunluğum dertlerim herşey biterdi.

Peki neden?

Simdi neden boylesin

kanka kendini gibtir et çoçukların varmış çoçuklarını düşün üvey babaya düşmesin her işte bir hayır vardır

Sonra panpa?

Şu anda 33 yaşındayım. Kimbilirdi bunun benim son yaşımın olacağını. Bundan 2 sene öncesine kadar gayet normal sıradan ve mutlu sayılabilecek bir hayatım vardı. Karım ve 3 yaşındaki çocuğumla tipik bir ortadirek çekirdek aile olarak yaşıyorduk. Eşim kızımız doğduktan sonra çalışmayı bırakmıştı. Ben de bir bankanın genel merkezinde çalışıyordum. Gelirim gayet iyiydi. Bizi rahat rahat geçindiriyordu. Geçmiş zazmanla konuşuyorum çünkü artık bunların hiçbiri kalmadı. Ben de intihar etmeyi düşünüyorum. Belki bunu son bir paylaşım olarak düşündüm sıradan bir mektup yerine burada değer verdiğim hoşbeş yaptığım kardeşlerime bir veda olarak düşünün. Çünkü artık denemediğim çare kalmadı ve yoruldum.