istiyor musunuz kim istemez ki şu günlerde gerçekten bi çok insana iyi gelebilecek bir şey bu, bu yolculuk esnasında yanımızda hiç kimsecikler olmayacak ve yolculuğa başlamadan önce tüm hayallerimizi dostlarımızı sevdiklerimizi gaza yüklendiğimiz ilk noktada geride bırakıyoruz her şeyi bi kenara atıp basıp gitmenin getirdiği huzur ile yolumuza devam ediyoruz.

yolumuza devam ederken karşımıza çıkacak olan şeylerden habersiz olduğumuz için batan güneşin gölgesinde arabamızı kullanmak daha zevkli hale geliyor ve birden düşünmeye başlıyoruz tüm yaşadığımız şeyleri ve canımızı sıkmış oluyoruz yine, hatıraların anıların yaşandığı o şehirden uzaklaştıkça zevkten gaza hafif yükleniyoruz ve bilinmezliğe yolculuk tam şu sırada başlamış oluyor.

Keşke nasip olsa bir gün gibtir olsam buralardan.

edit: param yok xD