aklıma hiç kötülük gelmiyor. Neden bilmiyorum ama bu denli güzel bi'kıza baktığımda O'nunla yatmaktan çok O'na saatlerce bakmayı arzuluyorum. Sürekli konuşsun, ben sadece dinleyeyim. Birlikte soğuk bi'kış günü battaniye altında karanlık odada film izleyelim. Ona hep sarılarak uyuyayım. Ve uyandığımda yine ilk O'nu göreyim... Bi'anda içim huzurla doluyor. Sinirliysem tüm sinirim, mutsuzken tüm mutsuzluğum veya stresliysem tüm stresim geçiyor.
Güzellik neden bu kadar masum ve etkileyici? Neden altında yatan şeytanı bu kadar iyi gizliyor? Neden her seferinde kandırıp acı çektiriyor? Yoksa bu sadece ilgi ekgibliği söz konusu olan Türk kızlarında mı var? Güzel olupta egosu tavan yapmamış tek bi'kızla bile tanışmadım. Var mı öyle birisi şu dünyada?