beyler dün sabah saat daha 10 babam geldi dürte dürte uyandırdı amk dedim baba ne oldu falan diye uykulu bi sesle nasılda keyifle yatıyorum kalk pikniğe gidiyoz herkes hazır irfan abinlerde gelcek demişti irfan abinler diyince keyifli uykumu bile bırakabilcek duruma gelmiştim yani neden derseniz bu arada bu irfan abi babamın arkadaşı aq irfan abinin kızı var aysu güzel kızdı en son geçen yaz gördüm kızla böyle aramızda bi etkileşim vardı neyse kalktık gibtirip gittik pikniğe buluştuk piknik yerinde yemek içmek falan bitti takılıyo öyle herkes biz aysuyla telefonlar elimizde twitter falan filan yanyana oturuyoduk muhabbet ediyoduk yemek yenen masadan uzakta öyle boş boş birden kıçımda iç isyan başladı amk aniden zorlamaya başladı zütümün deliğini tak. hakim olmaya çalıştım ama yapamadım en sonunda aysuya dedim ben azcık geziyim ya falan diye beraber gidelim falan dedi yok ya hemen gelcem bişeye bakıcam da dedim ne alakaysa amk gittim suikastçi edasıyla masadan peçete aldım 3-5 tane elime bi yandan da çapraz bağlarm kopmuş gibi yürüyorum amk takun etkisiyle tenha bir yer bulduğumu sanıyorum neyse açtım zütümü ıııh diye boğazdan bir sesle startı verdim taka başladım sıçmaya o rahatlıkla birlikte elimdede telefon dalmışım öyle 30-40 dakka falan olmuş nerdeyse havanın da kararmaya başladığı saatlerdi hafiften aysu , irfan abinin eşi , annem beni aramaya çıkmışlar amk ama abartmıyorum 5 dakka aralıklarla olsa bile bitmek bilmez bir takum vardı ne bulduysam yedim o gün ben ıkınma sesi ve doğanın verdiği huzurla daha bi güçlü sıçarken birden annem aysu ve hatice ablayı karşımda gördüm amk ama çok sıradan bir an gibiydi üçüde bana bakıyor dimdik sanırım 10-15 saniyedir izliyolardı beni "ehe "diyebildim sadece gülmek istedim yapamadım bir anda göz yaşlarıma hakim olamadım ve yarım yamalak bir şekilde donumu çektim kıçımda takla birlikte ağlayarak durağa kaçtım amk ordan kartal sultanbeyli minibüsüne binip eve gittim