dıbına kodumun evlatları

siz hiç sıçmıyosunuz kızların ağzına, dayanmak için sebepleri kalmadığında şu hayatta geliyosunuz aniden belki

belki de normal bi zamanda gelip sevdiriyosunuz kendinizi

biz malız, güvenmek istiyoruz. bağlanıyoruz peşi sıra.

sonra "ne benden bi tak olur ne de bizden." deyip her şeyin bitebileceğini zannediyosunuz

beyin kıvrımlarına kurabiye ufaladığımın çocukları üzülüyoruz bizde, bizimde kalbimiz var sizde olamayacak kadar

burdan sırf keyifleri için kızları üzen tüm huur çocuklarının şerefini gibeyim