günün hikayesi

önce fon gelir ; http://www.youtube.com/wa...p;list=PLB25367FAB86AEC64

asın paltoları, size daha önce hiç duymadığınız bir hikaye anlatacağım.

Bundan tam 12 sene öncesiydi, zaman ne kadarda çabuk geçmiş. Ah o eski günler demiyor değil insan, keşke hep küçük kalsaydık lan. O zamanlar çocuk denilecek yaştaydım ama bir çok şeyinde bilincindeydim. Bizi leyleklerin getirmediğinden emindim mesela, yada bakkaldan cips çalmanın yanlış olduğunun farkındaydım ne bileyim amerikanın ırağa demokrasi için girdiğini kesinkes biliyordum... ( her insan yanıla bilir binler )

Oturduğumuz ilçeden daha elit bir kesime yerleştik babama tanınan lojman hakkı sayesinde. ancak Yeni muhitimizde bir gariplik vardı , oturduğumuz sokak çok sessizdi mahallede kimse oynamıyordu. binalar son derece düzenli bir şekilde inşa edilmiş sokaklar birbirine benziyordu ve ben neden buralara geldik diyerek içten içe babama kızıyordum. Daha sonra ömrümün engüzel yıllarını burada geçireceğimi bilmeyerek.

Evimize yakın bir yerde okula başladım, ilk gün bir hayli sıkıntılıydı, hani bir aslanın mekanında barınabilmek o muhitin yeni reisi olabilmek için ona meydan okuyup yenmek gerekir ya işte bende ilk günlerde kendimi kabul ettirebilmek için çok kavga ettim. Sonundada başardım ve sıkı dostluklar edindim.

Bir gün ders arasında bahçede ona rastladım, arkadaşlarıyla beraber voleybol oynuyordu, aman allahım. Bu ne güzellik böyle. Kıvırcık kızıl-turuncu karışımı saçları hafif çilli simasıyla o kadar tatlıydı ki. Sadece durup onu izlemek istedim . ona bakmak ve yanına gidip ne kadar güzelsin diye bilmek.

Malesef bu mümkün olmadı. Her gün hayaller kurup kendisiyle nasıl diyaloğa gireceğimi kafamda oluşturduğum simülasyonuyla sürekli deniyordum . ilginçtir ki simülasyon bile bana şans tanımıyordu. Lanet olası bilinç altı. Kahrolsun kaybetme korkusu.

Daha sonra bunu yapamayacağımı kendime sunduğum birkaç bahaneden ötürü anladım. Aslında kendimi ikna etmeye çalışıyordum ama bir yanda da bu bahanelerin gerçeklik payı olduğunu biliyordum. Birincisi ve en önemlisi kız hristiyandı. Bu büyük bir sorundu benim için tabi. ikincisi daha önce hiçbir kızla çıkmamış olmamdan dolayı bir ne yapacağını bilmeme durumu vardı. Bu biraz saçma bir bahaneydi ilkine göre. Bir diğeri ise bu kız zaten bana bakmaz , zengin bir aileden bense memur çocuğuyum diyordum . ah ulan daha sonra sevgilisi olduğunu öğrendiğim apaçileri görsem böyle düşünür müydüm hiç.

Aradan yıllar geçti üzerinden sevgililer liseler üniversiteler geçti, aynı muhitte oturduğum için kendisiyle arada bir rastlaşıyordum, her gördüğümde içime bir kor düşüyordu binler. sanki biri iğneyi batırıp çekiyordu kalbime. içim cız ediyordu. Hiçbir zaman yanında kendisine yakıştırdığım birini göremedim. Bunu samimi anlamda söylüyorum. Eğer benden yakışıklı birini görsem içim rahat edebilirdi ama bu kız çok enteresan bir şekilde belalı tiplerin peşinde koşuyordu.

Çok büyük badireler atlattım, üniversite yıllarımda başıma gelmeyen kalmadı. Sevmek gerçekten güzel şey binler annenizi sevin , babanızı , kardeşlerinizi ( en yakın dostlarınız onlardır ) ve bir kızı sevin en samimi duygularınızla. Hiçbir yalan riya çıkar katmadan. gibmek istiyorsanız gidin huur gibin. Ama değer verdiğiniz insanları gibmeye kalkarsanız hayatınız hard fuck a döner. işte bende birini sevdim üniversite yıllarında çok sevdim öyle ki onu kendimden gayrı bilmedim. Ama şu dünyada insana en sert tokadı hayat atıyor (bkz: #112833104)

her neyse ilkler farklıdır ilkler unutulmaz , şimdi size sorsam ilk çıktığınız kızı hatırlıyormusunuz diye hepiniz cereninizin robot resmini çizersiniz. Bazılarınız o resme bakıp otuzbirde çekersinizya neyse amk. işte ne olursa olsun bende unutamadım bu hatunu. Sevdiklerime hiçbir zaman ihanet etmedim ve sevmenin de hakkını verdiğimi düşünüyorum ama aşk bir kereye mahsus bir şeymiş birdaha başıma gelmediği için böyle algılıyor, böyle yorumluyorum.

aradan geçen onca zamana rağmen bu hatuna ilgim gördükçe dahada çok artıyordu, nadir olan karşılaşmalarımızın sıklaşması için istatistiki hesaplar yapıyor notlar tutuyordum . ( pazartesi 7-7,30 arası sabahları , akşamları haftada 1-2 gün 8- 9:30, Salı yok , Çarşamba sabah 7 akşam yok …. )

sonunda bu işin böyle yürümeyeceğini bir şeyler yapmak gerektiğini düşündüm ve kendimce bir plan hazırladım. Bundan sonra onu ilk gördüğüm yerde gidecek konuşacak ve planımı uygulamaya koyacaktım.

sonraki karşılaşmamızda heyecanlıydım kendisi için hazırladığım ve içerisini edebi sözcüklerle döşediğim mektubu zarfa koymuş ve cebimde bekletiyordum karşılaşacağımız gün için. Bu sefer görünce heyecanlı olmama rağmen tabi o eski utangaçlık yoktu, kalmamış , ( keşke eskisi gibi az bilen ve çok utanan çocuk olsaydım amk, sizinde hayatında )

onun için öyle bir plan hazırlamıştım ki bu planla tavlayamayacağım kız yoktu. Bu enrtyden sonra Kendisinden bahsederken, hale diyeceğim

görür görmez hemen yanına yaklaştım kulağında kulaklık vardı merhaba dediğimi duyunca kulaklığını çıkardı gülümseyerek merhaba dedi o an nefesim kesilecek , nutkum tutulacak diye korktum neyseki bir şey olmadı hafif bir ereksiyondan başka. O ne tahrik edici bir ses . içimden iki elimle nazikçe elmacık kemiklerini kavrasam ve dudaklarına yumuşacık bir fıranç kis kondursam tokadı yer miyim diye düşündüm . bu düşünceler aklımdan geçerken birden irkilerek kendime geldim.

uyandım ve duşa girmek için banyoya gittim.

şaka lan şaka. Bir anlık düş den sonra yüzüme aynı tebessümle bakmaya devam ettiğini gördüm. Evet seni dinliyorum diyordu mimikleriyle. Hadi söyle. .. merhaba demiştim merhaba demişti bilmukabele ile bende bir kısa dalgınlıktan sonra beni tanımamış olabilirsin, ( kendimden emre diye bahsedeceğim ) emre ben dedim. Simam mutlaka tanıdık geliyordur. Evet siman tanıdık dedi. Ortak birkaç arkadaşımdan bahsettim hem aynı mahalleden hemde okuldan arkadaşlarımdı bunlar. Kendisinin neler yaptığını sordum çalışıyormuş bir senedir bir bankada. Kısa bir sohbetimiz oldu. Elimdeki zarfı çıkardım, biliyorum sen beni tam anlamıyla tanımıyorsun ama ben seni tanıyorum dedim , sen okulda arkadaşlarınla bahçede dolanırdım bende o kıvırcık saçlarının dalgalanışını izler allahım ne güzel kız derdim dedim. Sonrasındada elimdeki zarfı kendisine taktim ettim.

Mektupları yazarken belirli bir strateji var bundada kendisinin ismi ve karşılaştığımız mekanlarla ilgili bir ince nokta var bu yüzden isimleri değiştirdiğim içinde mekanlarıda kısmen uyarlayacağım,

kendisiyle her zaman harbiyede karşılaşıyorduk, bunu istatistik hesaplamaları yazıp duvarıma astığım tabloda yazmıştım. Ve harbiye Hale ye yaklaşmanın birinci adımıydı. Mektupta kendisini çocukluktan beri tanıdığımı benim mahalledeki arkadaşımın kendisiyle aynı sınıfta olduğu için hale ile bilgileri ondan aldığımı anlattım ve kendimden bahsettim nelerden hoşlanırım neleri severim gibi… tabi bunların hepsini bir mektupta anlatmadım. Çünkü önümüzde 3 mektup daha vardı.