eskiden monarşi dönemlerinde daha etkisizdi falan diyeceksiniz, haklısınız. ama günümüzde olanaklar daha fazla, daha özgür olduğu iddia edilen bi ortamda yaşıyoruz ama yine de bişeyleri değiştirebilmek neredeyse imkansız.

bana kalırsa bunun sebebi ayrık otu gibi takılmamızda. insan tek başına hiçbir anlam taşımıyor neredeyse. illaki onu destekleyen beraber hareket etme bilincine sahip insanlarla bir yere varabilir.

mesela herkes adaletsizlikten gelir dağılımındaki problemlerden falan bahseder bunlara üzüldüğünü her ortamda dile getirir ama kaç yüz yıldır bu sistem aynen devam eder. e herkes üzülüyorsa bişeyler yapmak için can atıyorsa neden hiçbirşey değişmez? işte burda iki olay var: ya derin bir ikiyüzlülük ya da kocaman bir güçsüzlük. insan tek başına iken bir yaprağı kımıldatacak halde bile değilken sistemin kötü taraflarını değiştirebilmesi nasıl mümkün olsun?

olay bütüncül hareket etmekte. bizi ayıran birbirimize düşüren ne varsa, bişeyleri değiştirme imkanımızı da kısıtlıyor. bunun farkında olmak gerek.