günü gelince anlayacaksınız anlatıyorum

Neden kaderine kusen adam olduğumu pgibiyatristim sayesinde dahada iyi anladım bu sıralar...
bu çok büyük bir yük olsada sadece bilin istiyorum 21 aralık 2012de ne uzaylılar dünyayı işgal edicek nede meteorlar düşecek
Öncelikle şunu belirteyim Hayata piskolojinizi yada inançlarınızı gibmeye gelmedim..
Inanmayadabilirsiniz birazdan anlatacaklarım hayatımdır.
Geleceği gördüm kahinim havasıylada dolaşamıyorum ne yazık ki sadece
Rüyalarımın rüya olması için dua ediyorum.
Şizofren olmayı kimse benim kadar isteyemez
Gördüklerim cin olsa keşke

Hayatım gibildi bu şeyler yüzünden koca adam oldum geceleri kafamı yastığın altına sokuyorum

Edit:Reserve alanlar devam edeceğim gün hatırlatma mesajı yapılacaktır bu başlığa elini uzatan öyle kolay kolay kolunu alamaz
Benim entryler
http://ccc.incisozluk.cc/...±z-anlatıyorum/@aduketci

4 yaşında gördüğüm o şeyden sonra mı böyle oldum bilmiyorum ama birşeyler görmeye hep devam ettim 4 yaşında yaşadığım o olay sürekli korkacağım ve gerçeği aralayacağım günlere sadece başlangıçtı.
cinler yine gelicek sanıp kafamı yastığın altına soktuğum o geceleri aklımdan hala çıkaramıyorum.

4 yaşında geçirdiğim o şeyi bir yere kadar harfi harfine hatırlıyorum
Ancak o bir yerden sonrası bulanık ve esrarla doluydu pgibiyatristimle hipnozla araladığımız o evre olmasa o bir yere kadar gelemezdikde 20 yaşıma kadar gelişen bütün olayları ve kilit noktaları anlatacağım artık bunlardan sıkıldım. Sadece dursun istiyorum

nereye taşınsamda aynı şeylere mağruz kaldım...
Bunlar her kimse rüyalarıma bile girdiler
Hiç varolmamış görülmemiş şeyler gördüm yalan değil.
Ve Başka dünyalar hayal mi gerçek mi işte bunu bilmiyorum.
Anlatıp rahatlamak istiyorum sadece...
artık olacaklardanda korkmuyorum...
Inanılma ihtiyacı kısmını ise çoktan aştım piskoloğum sayesinde hipnozda anlattıklarımı taze yaşamış gibi anlatacağım...

inanamasamda buna aslında her zaman oldukça normaldim...
Her erkek çocuğu gibi küçükken altıma işerdim
Bir gün 4 yaşındayken; Oturma odasında yatıyordum o zamanlar
benim odamda liseye giden dayım vardı dedem okusun diye göndermiş yoksa dayımın bizim evde bi işi yoktu sonradan öğrendiğimide ekliyeyim

o geceyi hatırlamaya odaklanırsam
altımdaki muşambanın hışırtısı bile kulağımda hala o gece nasıl olduysa uyandım ve koşa koşa tuvalete gittim.
tuvalette alaturka 90 ların çocuğuyuz alafranga falan ne gezer deliği tutturdum tutturmadım onu bilmiyorum tam işimi bitirip yatmaya gidecekkn tuvalete yakın olan benim odamdan yani şu an dayımın yatmakta olduğu odadan bir ışık geldiğine şahit oldum

@3 bu hikayeyi sonuna kadar dinlemezsen anlayamayacaksın birader sadece okumaya devam edin arada ses verin yeter bide merak ettiğiniz ayrıntıyı sorun konuya çok ağır geçtiğimin farkındayım ancak o gizemli hava kaybolsun derdindeyim hakkımda ne kadar çok şey bilirseniz o kadar iyi

kesinlikle lamba ışığı kadar basit bir şey değildi...
Siz hiç tahta kapının arkasına tahtayı delerek geçebilecek kadar güçlü turkuaz bir ışık gördünüz mü ?
Mavimiydi yeşilmiydi değilmiydi çözemiyordum tabi o sıra
Işığı yansıtan kapının arkasında ters giden birşeyden daha çok merak uyandıran birşey vardı sanki

kapıyı açtım dayım uyumyor galiba diyerek tabi sandığım gibi olmadı dayım uyuyordu
tüllerin arkasından yani pencerenin ardından geliyordu bu ışık tülleri güneşliği açıp bakmadan durmayacaktım
Sonralarda başıma bela olacağını bilecek kadar büyüsem hiç bakmazdım.

@15 günü gelince ölmüş olacaksın ulan it piskolojim boşuna mı bozuldu benim
Kaç yaşındayım ama şunu sakince doğru dürüst anlatamıyorum yusuf ediyorum karanlıkta

Gözlerimi açamıyordum perdeyi araladığımda nasıl aklıma geldiyse annemlerin odasına gittim babamın güneş gözlüğünü aldım ve haliyle kafama uymadı çok büyük geldi. Tekrar koridoru geçıp dayımın yattığı odaya vardığımda o ışık hala ordaydı dayımı uyandırmaya çalıştım ama uyanmadı yüzüne bir kaç tokat patlatıp şiddetle sarsmak bile yetmedi yani benim tokadımdan o yaşlarda birşey olmazdı ama normal bir insani bir şekilde uyandırmalıydı bu bir tuhaflık vardı

bir elimle güneş gözlüğünü gözüme tutarken yapmıştım tüm bunları dayım uyanmayınca tekrar annemin odasına gittim ve onlarıda aynı muameleye alarak uyandırmaya çalıştım onlarda uyanmayınca hüngür hüngür ağladım. bir süre sonuç alamayınca ağlamam kesildi çocuk aklımla gidip kendim bakacaktım işte

tekrar geri döndüğümde bir elimle gözlüğü gözümde tutarken uzun süredir yağlanmamış o pencere kolunu güç bela döndürüp pencereyi araladım...
çok parlak olması bir yana güneş gözlüğü için bile fazla parlaktı bu ışık lakin gözlerimi açamayacağım kadar değildi kısılmış gözlerle pencereyi açtım ve kafamın içine nüfuz eden bir güç hissettim başım patlıyor gibi bir enerji var ellerimde deprem oluyordu sanki öyle bir titreme yaşadım kalbim atmıyordu
o küçük sübyen halimle
Gözlerimin önündeki o şey çıplak gözle göremeyeceğim kadar parlaktı gözlerim yuvalarına kaçtılar birden

Derken Ellerim ayaklarım tutmaz oldu
Işte O an pencereden düştüğümü hissettim sonsuza kadar düşmüşüm gibi bir his vardı ama hiç çarpmadığıma emindim.
12 katlı evin 11. Katında olduğumuzuda eklemek istiyorum

Nasıl olduysa kalktım o oturma odasındaki muşambalı kanepede ve altıma işemediğimi farkettim gözlerim ağrıyordu sadece...
Gözlerimin o günden sonra bozulmaya başladığınıda yavaş yavaş farkedecektim...
Televizyonu gittikçe daha yakından izlemeye başladım tek bildiğim ve iyi hatırladığım şey bu o zamanlardan...
babam gözlüğünün kayıp olduğunu söyleyene kadar yaşadığımıda rüya sandım durdum...

neyse hiç anormal bir olay olmadan 2 yıl geçti...
ilkokula kadar anlamlandıramamıştımda bu olayı ne düşünebilir ve ne söyleyebilirdim ki anlatamadım işte kendimi anlatacak kelime dağarcığım yoktu...
sadece bu olayın gerçek olduğunu biliyorum derken okula başlayana kadar olan evrede
Annemle babam ayrıldı biz dedemlere gittik annemle orda yaşamaya devam ettik dedem istemiyordu okula başlayana kadar bizi ama öyle böyle derken kabullendi bir şekilde
Okula başladım herşey normal gidiyordu aslında
Okula başladıktan iki hafta sonra gördüğüm güzel sıradan bir rüyanın ortasında korkunç bir hal aldığını ve o rüyanın şu an bugünlerin biraz daha ilerisini gösterdiğini ve dünya üzerindeki herkesi ilgilendirdiğini saymazsak...

@30 korkmak için değil bu milleti şu hiç göremediğim cinlerle korkutuyorlar ama bunlar dünya dışı emin ol benden daha fazla kimse korkamaz...
Ben geçen sene korkumdan ezanı bekliyordum sabah ezanı okunmadan yatmazdım gelmesinler diye ama şimdi işten güçten uykumdan olamam

Karabasan görseydim keşke diyorum.
hipnoz sırasında delirmeme sebep olmuştu gördüğüm o yüz neredeyse kırdığım kanepenin parasını verecek aklım bile kalmayacaktı o uyan diyen sese cevap vermeseydim...

Gördüğüm o korkunç bile diyemediğim yüz bildiğim hiç bir renge ve şekle sığmıyordu hala aklım almıyor tüylerim diken diken kalbim hızlanıyor düşününce neyse ki beynim o yüzle daha öncesinde onlarca kez tanışmış yoksa hipnozdan asla çıkamazdım pgibiyatrisimin çağrısınada cevap vermeyecektim...
Bu arada hipnoz sayesinde çocukluğumda kafamı yastığın altına sokarak uyuduğum o günlere geri döndüm...
En iyisi normal başlayan rüyamdan bahsedeyim bu konu kapanmış kafam dağılmış olur...

Bu olaya girmeden önce bahsedeyim biraz
Hipnozla aydınlatılanlar beyni yıllarca kapladığı o yerle meşgul ediyor harfi harfine hatırlarsın dedi pgibyatris bana özellikle rüyaları yapcak bişey yok hipnoza yatan çoğu insanın kendi travmasını asla unutamaması yüzünden genelde intiharla sonuçlanıyor...
Bu tür olayları yaşayanların durumu