Kopegine seslendi “oglum gel hadi av a gidiyoruz” kopek havladı ve sefili takip etmeye koyuldu sefil kopegiyle birlikte dağlara doğru yürümeye başladı dağın temiz ve berrak havası ciğerlerine doluyor burnundan içeriye buz gibi giren hava ciğerinden buhar olup çıkıyordu, derken sefil yoruldu ve dinlenmeye başladı karşıda eski ve platonik olan aşkının köyünü gözleriyle süzdü derin bir iç çekti sigarasını çıkarıp yaktı ve daldi uzaklara kopegi tasi etrafı kolaçan edip bir tavşan kokusu bulmakla meşguldü sefil sigarasını içti ve tasi’yi çağırdı ve yürümeye başladılar

Aklında eski sevdaları yaşanmışlıkları yaşanmamışlıkları dolanıp duruyordu ve bunların içinde yarattığı derin duygularla cebelleşiyordu sevdiği kızın cemali gözlerinin önüne geliyor derin derin iç çekiyor hayata sitemli bakışlar yapıp kendi kendine kahrediyordu tam o esnada kopegi Tasi delicesine havlamaya başladı çalılıkların arasından bir tavşan çıkarmış onu kovalıyordu derken sefil bir an heyecana kapıldı dalıp gitmişti uzaklara neyseki toparladı, tüfeği omzuna aldı ve tetiğe basıp tavşanı vurdu tavşanı poşete koyup yürümeye başladılar vurduğu avın da verdiği heyecanla melankolik ruh halinden sıyrılmıştı gözleriyle sağı solu yokluyor kopegin hareketlerini süzüyor ve ormanda ilerliyordu…

Derken güneş tepeye ulaşmıştı sefil bir çeşmeye varmış susuzluğunu gideriyordu o esnada keçi gütmekte olan bir çobanın sesini işitti “Cas! Cas! Cas! Cas! Hooheyyy!, citcaaaa!” Çobanın sesi vadiyi inletiyordu belliki keçileri sulamaya getirecekti bu çoban, sefil çeşmeden avucuyla birkaç avuç su içtikten sonra yüzünü yaylanın soğuk suyuyla güzelce yıkadı sakallarını sildi ve çeşmenin başına oturup beklemeye başladı…

Tutturdu bir türkü söylemeye başladı “

uzanıp giden serviler,
yarime selam mı eder
sen evlendin ben bekar,
Gönül buna kahreder

Çıktım vardım dağlara
Bastım beyaz karlara
Yarime selam ettim
Dalıp gittim efkara

Diyemedim sevdiğimi
Yıllar aldı gençliğimi
Duydum Çocuğu olmuş
Sefil koysun ismini

Ah dağlar dağlar
Yüreğim kanlar ağlar
Bu garip halime bir
Yalnız gözlerim ağlar

Derken çoban karşısında belirdi sefil irkildi ve kendine geldi

Kardeş çok yanık türkü söylüyorsun ne vardı bu kadar kahredecek… sefil bir iç çekip “öyle işte kafamıza öyle esti” biraz sert bir tavır takınan sefili gören coban kendini geri çekti sefile dediki “oradan cekil kecilerim sulanacak” sefil çobanı haklı buldu tüfeğini alıp biraz kenara çekildi çobanla arasında soguk rüzgarlar esiyordu sefil “ ee coban kardeş hangi koydensin nerelisin “ coban “ elini gündoğumuna uzatıp “taaa su tepenin arkasındaki yukarı koydenim” sefil başını salladı

“Buralara çok sık gelmem bazen kafam atar kendimi dağlara vururum dağ havası orman havası insanı dinç tutuyor yaşadığımi hissediyorum gelirken bir tanede tavşan vurdum masallah kopegim çok iyi koku alıyor” çoban “iyi Allah bereket versin “dedi. Sefille çoban birbirine hiç ısınamamıştı çobanın kaba saba halleri ve sefilin soğuk sözleri mubabbeti daha fazla ilerletmedi sefil kopegini çağırdı ve çobana dönerek “Hadi eyvallah!” Coban başını salladı. Sefil ve kopegi tekrar ormanın içlerinde yürümeye başladılar sefil içinden ne kadar cins insanlar var dıbına caktığımın dağında bile rahat yok insanlardan nefret ediyorum diyerek mırıldandı kendi kendine, neyse ki az sonra köpegi çalıların içinden bir tavşan daha çıkardı hemen tüfeğine davranan sefil tavşana Nişan aldi ve tetiği çekti ama karavana bu defa tavşanı vuramamıştı “ hay aksi!! Bu defa olmadı” tüfekten çıkan barut kokusu ortama farklı bir ahenk katıyordu tüfeğini kırdı mermiyi çıkardı barut kokusunu içine çekti ve tüfeği doldurup sıkıladı güneş tepeyi biraz geçmiş ve yakıcılığını azaltmıştı

Sefil yavaş yavaş dağların içinde yol alıyordu bir çeşme başına daha yaklaşınca sulanmakta olan bir geyik gördü hemen pozisyon aldı tüfeğini omzuna zütürdü Nisan aldı ve pat!! Geyiği tek kurşunla vurdu geyik bir inleme sesi çıkardı ve olduğu yere yığıldı sefil “ iyi hafta sonu bizim ağaları çağırır güzel bir alem yaparız “ geyiği omzuna aldı ve geldiği patika yollardan eve doğru yol almaya başladı hava kararmaya yakın eve vardı av gayet verimli geçmişti bir tavşan ve bir geyik, her zaman böyle olmazdı

Eve geldiğinde geyiği ve tavşanı merdivene birakti tüfeğini duvara astı ve tavşanın ve geyiğin derisini yuzdu temizledi kopegine bir parça et attı kopek büyük bir iştahla etini yemeye koyuldu sefilde temizliğini tamamladı etleri parçaladı ve buz dolabına koydu şimdiden hafta sonu arkadaşlarıyla yapacağı alemi düşünmeye başlamıştı bile

Sefil issizdi köyde birkac dönüm kiraz agaci ve 100 kadar ördekten elde ettiği yumurta gelirinden başka bir şey yoktu sefil evin kenarından geçen dereyi değerlendirmiş ve buranın sayesinde yaklaşık 100 ördeğinden elde ettiği yumurtalarla geçimini sağlamaya çalışıyordu arkadaşları da ipsiz sapsız kimselerdi ayyas kerim ve keş Kenan en yakın arkadaşlarıydı onlarda köyde hayvancılıkla uğraşan sıradan köylülerdi sefil Ayyas kerimi ve keş kenani aradi “ağalar geçen gün ava gittim bir tavşan bir geyik vurdum rakılar sizden olsun bugün bir ziyafet yapalım “