göztepelilik böyle bir şey

izmirin sokaklarinda,
yürüyoruz formalarla..

izmirli olmayan biri güzel yalı sahilinden karşı kıyıya baktığında , manzaranın ne kadar güzel olduğunu düşünür muhakkak. akşam üstü güneş karaburun taraflarına yol alırken körfezin suyu kızıl olur , bilenler bilir , o vakit karşıyaka seferini yapan vapur romantik bir ulaşım aracından başka bir şey ifade etmeyebilir o kişiye. martılar normal martıdır. deniz bildiğin tuzlu sudur. şehir ise havalı bir hatundur , topuklarını arnavut kaldırımlara vuran.

izmirli olmayan biri alsancak garı'ndan limana yürürken gördüğü o binayı belki bir stada benzetemeyebilir ; benzetse de soğuk betonun hissettirdiği hiç bişi hissine düşebilir. haklıdır..

atatürk stadı'nın önünden geçerken kulağına gelen tek ses otobüslerin kornaları , birahane önü gönül kadınlarının konuşmaları , mardinli seyyar köftecinin ekmek parası naraları , belki iki üç çapulcunun bağırtılarıdır en fazla.

kıbrıs şehitleri tatlı bir mekan , asansör asansör , bayraklar şile bezi , sarı güneş , kırmızı gül , kırmızı araba , kırmızı renktir.

izmir şehirdir.

büyüklerimiz masalar anlatırdı bize.

onlar halil'leri nevzat'ları izlemişlerdi çünkü. hayallerimi futbol topuyla bir danayı yere seren halil süslerdi. atatürk stadında birbiri üstünde maç izleyen insanlar. adını öğrendiğim ilk yabancı futbol takımı atletico madrid'ti benim. ilk öğrendiğim tezahurat kasap havasından bozmaydı. ilk küfürümü hiç tanımadığım insanlara etmiştim.

babam göztepe gençlerde oynamış. onun şortunu giyerdim çuval gibi. mahalle maçı yapardık. herkes bir futbolcu seçerdi kendine, zidanela oynardım , peleyle , ronaldoyla.. ama ceyhun'dum ben!! onsekiz yılın acısını çıkartan bizi 18 yıl sonra 1.lige cıkartan golün ortasını açan ceyhun...

bir izmirli güzelyalı sahilinden karşı kıyıya baktığında , olmasa ne kadar ekgibliğini duyacağını bildiği ; olduğu için , bir gün yine maç yapcağı için sevindiği ezeli rakibini görür işte. sonra da küfreder. körfez kızıla bulandığında batan güneşle , akşam oynanan maçların heyecanını hatırlar. martılar marşlar çığırır , deniz tezahurat bağırır.

bir izmirli alsancak garını geçip o emektar stadı gördüğünde eski maçları gelir aklına. kaşkoller gelir , meşaleler gelir , başbakan ismail gelir. aleyhte penaltılara bakamamak , avazı çıktığı kadar bağırmak ve ertesi gün okulda hava atmak gelir.
isyan marşı gelir..

atatürk stadı'nın etrafında duyulan tek ses ise sarıııı kırmızııı narasıdır. 40 bin kişinin ölmek pahasına sarııııııııı demesi gelir. kırmızı zaten arkasından kendi gelir. 80 bin'in sesi gelir kulaklara.

kıbrıs şehitleri zaferdir. yenilmişsen girmek istemezsin. yenmişsen bayram yeridir kıbrıs şehitleri.

asansör senin taraftır.

bayraklar namustur.

sarı göztepedir. kırmızı göztepedir.

izmir göztepedir.

tamam o forma altında büyük yıldızlar görmedik, en büyüğü ceyhundu belki, belki ersen martin ama gerçekten 3. lig topçusu olduğunu her pasında, her hareketinde kanıtlayan insanları sahada izlemek çok büyük sıkıntı oldu bizim için geçtiğimiz yıllarda. dolmuşçu abinin izmir takımların kaderi ve göztepe'nin geleceği hakkındaki yorumları dinlemek zorunda kalmakta çekilen çilenin boyutlarını arttırmakta haliyle. hoş tribünde çıkan arbede yara almadan eve dönmek paha biçilemez ama insan ona sevinemiyor..

ama öyle bir şey varki, bu haftasonu beni yine oraya çağırıyor. biliyorum yine kanser olunacak, yine gol çizgisindeki toplar ittirilmeyecek, yine rakibin uzaydan vurduğu top bizim ağlarımıza yıllar önce kaybettiği babasına sarılır gibi sarılacak, güzel futbol oynanacak belki ama gol zar zor gelcek son dakikalar geçmeyecek, yine güya büyük futbol virtiözü herhangi bir futbolcu kurtarıcı olarak oyuna girecek, hatta bir ihtimal çıkan arbedede bu sefer ağzım kırılacak ama yine de gidilecek..

gidilecek ta ki süper ligde yapılacak o ilk santrada “isyan marşı” söylenene kadar. sonra görevimi yerine getirmenin mutluluğuyla döneceğim evime.

kalksin eller üçlü için,
haykiralim gözgöz için,
son nefesi verir gibi,
şahadet getirir gibi.

NOT: özet geç bin demeyin beyler okuyun, okutun. GÖZTEPE/yalı