Merhaba dostlar, birazdan okuyacaklarınız benim anılarım ve kalemimden ibaret. 1-2 okuyucu kafidir benim için.

Bilmiyorum neden böyle oluyor ?
Hep birine heveslendikçe o beni öldürüyor.
Neden bu kadar sevmeye mahkumuz biz ?
Neden hep biz seviyoruz sadece ?

Sevginin fazlası öldürüyor diyorlardı, kedimi öldüreceğim hiç aklıma gelmemişti.

Hep birine heveslendikçe o beni öldürüyor.
Benim heveslerim kursağımda kalmalarıyla ünlüdür.

Tam küsmüştüm kadınlara, artık hevesim kalmamıştı. Hep o zaman çıkar ya zaten karşına.

Çok düşündüm yazmadan önce, olur muydu acaba ?
En son kendimi öldürdüğüm günlerden 3 yıl geçmişti, unutmuştum sevginin nasıl olduğunu.

Artık üniversite de bitiyordu, okul hayatımda beni seven çıkmadı diye üzülüyordum.
Koskoca 14 yıl geçti, bir kadın bile sevmedi beni.

Yazdım en sonunda, ne olabilir ki dedim kendi kendime, en fazla cevap yazmaz yani,
başlamadan biter en azından.

Sonra telefonuma bildirim sesi geldi. Aklıma gelmemişti onun yazdığı.
Ya banka mesaj atar yada operatör dimi ? Hep böyle oluyor.

Güzel bir günün ardından eve bıraktım onu, daha bir yakın konuşmaya başladı bundan sonra benimle.

Kalp atıyordu arada bir, bayılıyordum tabi buna ben. Bir yere giderken haber vermeler, dikkatli ol demeler başlamıştı. 1 saat cevap yazmasam hemen arıyor ve ne olduğunu soruyor du.

Böyle numara yapılır mı bilmiyorum ama ben yapamazdım, böyle düşünüp vazgeçemezdim.

Birkaç kişi kendini belli ederse anlatmaya devam ederim.
Böyle duvara konuşuyorum gibi hissediyorum. Gerçi duvarlara daha çok anlattım içimi.

Bir gün tartıştık bununla, boş bir sebepten dolayı konu uzadı da gitti.

Altta da kalmıyorum ya erkeklik gururu hı dıbına koyayım gururumun.

Bir gün boyunca açmadı telefonumu, haklıydı yanlış şeyler söyledim sinirlenince, geçmişte yaşadığı bazı olaylardan dolayı.

Aklınıza gibiş sokuş gelmesin hemen, öyle bir konu değil. Başka bir şey, açıklayamıyorum.

Kendimi affettirmem lazım ama ne yapayım bilmiyorum, düşünmekten patlayan kafamın içinden hediyeler geçiyordu.

Tak! güzel bir fikir buldum sanki. Bir hediye kutusu aldım, içine şimdiye kadar birbirimize söylediğimiz güzel kelimeleri tarihi ve saati yazarak notları koydum içine, birde çikolatayla doldurdum tabi.

Vay be bana bakın nasıl da romantiğim, kendime inanamıyorum.

Bir kağıda da ayrı olarak onu nasıl sevdiğimi ve eğer ileride kavga edersek bunları açıp okumasını ve hiçbir şeyin bizi ayıramayacağını yazdım.

Birde gül koydum üstüne. Vay dıbına koyayım ne kadar güzel oldu dedim kendi kendime.

Bir an kendime saklayasım gelmedi değil, çok güzeldi.

Evine gidip zar zor dışarı çıkarttım bunu, güzel bir konuşma ve kutuyu verdim.

içini eve gidince aç dedim. Gözleri parladı bir anda, yüzünü böyle mutlu görmek için bile neleri vermezdim ki ona.

Sonrası malum, bir sürü güzel mesajlar attı bana, ondan çok ben mutlu oldum sanki.

Değer miydi ? Gülüşü için neler vermezdim ki. Öyle seviyordum onu ben.

Bir gün tekrar aynı planı tekrarlamak istedim, kahvaltı ve yine o aşk tepem.

Fotoğraf çekildik beraber, kolumu atmıştım omzuna, fotoğraf bahanesi ya sırıtmıyordu fazla, keşke doya doya sarılabilsem ona, ama daha erken dedim kendi kendime.

Peki ya hiç sarılamadan bu işi berbat edersem ne olurdu ?

Hayır düşünmüyorum böyle şeyleri.

Arabada oturup manzarayı seyrediyorduk aşk tepesinden, kolu ağırıyormuş, kıyamam ben ona masaj yaptım dakikalarca, yorulmadan, sıkılmadan, usanmadan.

Kafasını göğsüme yasladı, onu kalbimde hissedebiliyordum. Beni oraya gömselerdi sesimi çıkarmazdım, çok mutlu ve huzurluydum o gün, bitsin istemediğim sayılı günlerden di o gün.

Saçının teline gelecek zarara dünyaları yakardım adeta.

Onu benim kadar sevecek kimse çıkamazdı karşıma.

Günler günleri kovaladı, haftalar haftaları, hep böyle güzel jestler yaptım ona, hep sevdiğini söyledi bana, beni asla bırakma ben hep senin olacağımlar falan dimi ?

Belki de gerçekten sevdi beni o zamanlar, gerçekten sevdi belki ama sonuçları beni öldürdü.

Ölüme değer miydi peki ? Gülüşüne değerdi.

Ne demiş Özdemir Asaf: Ben onun gülüşüne öldüm, o benim ölüşüme güldü.

Yavaştan başlamıştı soğuk yapmalar, yalan söylemeler, nasıl olurda geçen haftalarda seni seviyorum diyen kadın benim seni seviyorum demelerime cevap vermezdi ?

Ben onunla gündüzü olmayan gecelere, sonu olmayan yollara, dibi görünmeyen kuyulara, ben onunla her şeyeydim.

Kadınlar neden aldatır sevgili dostlar ? Çok sevildiğini bilmek kötü bir his mi ? Neden karşısında seni deliler gibi seven biri varken başkasına bakarsın ki neden, neden ?

Severmiş gibi yaptı, ya da gerçekten sevdi beni, tam bilmiyorum zaten o kadar mühim değil, sonuç olarak sevmemiş.

Hediye kutumu ve notlarımı bile atmıştı, beni öldürmesine rağmen ben saklardım onları, ben yapmış olmama rağmen saklardım onları.

O atmış, öyle söyledi, inanmak istemiyorum bazı şeylere.

Gördüklerime inanmam gerek ama nasıl olacak? Biri bana anlatabilir mi ?

Ama şu bir gerçek, en azından bende tattım o duyguyu bir kez olsa bile.

Zaten en güzeli tek bir kez olunca değil mi ?

Sayesinde güzel şarkılar keşfettim, sayesinde güzel hisler keşfettim, sayesinde güzel anılar keşfettim her ne kadar o bunları mahvetmiş olsa bile.

Size kısaca bu hikayeyeyi anlatmak istedim, birazda içimi dökmek.

Daha anlatacak çok şey var ama kelimelerim buna yetmiyor, sadece şarkılarla anlaşabiliyorum.

Aşka olan inancımı kaybettim ben, söylesenize evlilik yaşı gelmiş bir adam nasıl olur da aşka inancını kaybeder ?

Gözlerine şiirler yazdığım o kadın gözlerimden geceler boyu yaş akıttı. Olsun, geç olsun güç olmasın. En azından biz gerçekten sevdik.

iyi geceler hepinize, okuduğunuz için teşekkürler.

Mekana bayıldıktan sonra gezmeye gideceğiz, liseden beri arkadaşlarla gittiğimiz bir tepe var,
3. Köprünün altında, oraya kim gitse aşık oluyor, çok güzel manzarası var.

Birçok arkadaşımın evlilik teklifini yapmıştık burada, hele geceleri ateş yakıp sucuk kızartma keyfi vazgeçilmez oluyordu.

Geldikten sonra şaşırtıcı bir şekilde kalmıştı, ne kadar güzelmiş burası diyordu. Arabayı park ettikten sonra arabada beklemesini söyledim, hızlı hızlı bagajdan çiçeği alıp verdim, o kadar mutlu olmuştu ki gözlerinden okunuyordu.

Nereden bilecektim ki sonunun böyle olacağını, seviyor sanmıştım.

Sabah günaydın mesajı attı bana, üniversitenin verdiği rahatlıkla hele de son dönemde dersleri salmıştım, dolayısıyla da geç kalkmıştım.

Biraz geç cevap verdim ve ilk tribimi yemiştim * .

3 gün boyunca konuştuk ve buluşmaya karar verdik.
Ha birde ikizi vardı bunun, çift yumurtaymışlar hiç benzemiyorlardı. Şöyle beseli, şişko, egoist bir kız düşünün aynen öyle biriydi ikizi.

Kıskanç ve ergen tavırlarından kurtulamamış, onunla geldi evine yakın ortak bir yerde buluştuk, sonuçta 3 gün mesajlaştığın bir erkekle yalnız buluşmassın dimi.

Bazen bazı küçük şeyler insanları çok mutlu ediyor, bunu öğrendim o zaman,
onun bana yazdığı şu cümle var ya... Destanlar bile anlatamaz güzelliğini.

Mutluluktan uyuyamamıştım. Saat 4 olmuştu, mutlu rüyalar dedim ona, saat 4:30 da uyuyup
sabah 7 de kalkacaktı. Benim için uykusundan olduğunu düşündükçe daha da mutlu
oluyordum, gerçi şuan bile hatırlayınca yine mutlu oluyorum, güzel günler...

Düşünebiliyor musunuz ? ilk defa biri size \" seni seviyorum\" dedi.
Belki çok derinden değildi ama bana söylenmişti bu cümle.

Hikayeme yarın devam edeceğim. Bu gece geç oldu.

Olur dedi tanışalım. Öyle arkadaşça bir yaklaşım da sergilemedim,
direkt sevgimi vermek istediğimi anlamıştı o.
Şimdiden kalbim vurmaya başlamıştı, dur be oğlum alt tarafı bir mesaj.

Dakikalarca konuştuk, sonra saatlerce, sonra günlerce, sonra haftalarca, sonra aylarca.
Ama keşke böyle bitmeseydi, neden öldürdün ki beni ?

Uzaktan gördüm onu, buraya doğru geliyordu, o geldikçe ben ölüyordum, kalbim yine vurmaya başlamıştı.

Yüzüme bakamıyordu utancından, öyle yakışıklı da değilim yani, kalın kaşlı, genetik olarak 3-5 yıla kel kalıcak saçları azalmış, hafif göbekli 1.80 boyunda birini düşünün, ben buydum yani.

Bende bakamıyordum yüzüne utancımdan. 1-2 saat konuştuktan sonra ayrıldık. Ayrılırken az kalsın kafa tokuşturuyordum.

Ne bileyim lan hiçbir kızla bu şekilde vedalaşmadım ki ben.

Eve giderken mesaj attım:.

Wob: Nasıl geçti ilk buluşma ?

C: iyi geçti.

Wob: umduğun gibi biri miydim ?

C: Evet, peki ya ben ?
Ya sen ne diyorsun ben sana aşık oldum diyemdim tabi.

Wob: Tabi * dedim.

ilk buluşma güzel geçmişti, ilk defa biri beni yakışıklı görmüştü.
Şimdi diğer kozlarımı kullanma vaktim geldi dedim kendi kendime.

Güzel manzaralı bir kahvaltı, sonra da güzel bir gezinti. Babamın arabası vardı, hafta sonu için arabayı alıp kahvaltıya ordan da gezdiricektim biraz.

istanbulun o kalabalık yoğun havasından kurtulup sakin bir gün geçirmek istiyordum. Böyle farklı şeyler hoşlarına gider hep, öyle duydum insanlardan.