gözlerin gözlerime degince

kendini üstün görme güzelim bir gibimlik saltanatın var.
Cixy

Yukarıdan aşşa
gibimin Daşşa
Beğenmediysen in Aşşa
Gördünmü mü yarra yirsin Daşşa

(bkz: amerika neden süper güç açıklıyorum)beyler gelin tartışalım konuşalım

etlerin etlerime değse... oyşş

sevgilim, ben şimdi büyük bir kentte seni düşünmekteyim.
elimde uçuk mavi bir kalem, cebimde iki paket sigara,
hayatımız geçiyor gözlerimin önünden..
çıkıp gitmelerimiz, su içmelerimiz, öpüştüklerimiz,
"ağlarım aklıma geldikçe gülüştüklerimiz".
çiçekler, çiçekler, su verdim bu sabah çiçeklere,
o gülün yüzü gülmüyor sensiz,
o köklensin diye pencerede suya koyduğun devetabanı,
hepten hüzünlü bu günlerde.
gür ve çoşkun bir günışığı dadanmış pencereye,
masada tabaklar neşesiz,
koridor ıssız,
banyoda havlular yalnız..
mutfak dersen - derbeder ve pis,
çiti orda duruyor, ekmek kutusu boş,
vantilatör soluksuz,
halılar tozlu,
giysilerim gardropda ve şurda burda,
memo'nun oyuncak sepeti uykularda.
mavi gece lambası hevessiz,
kapı diyor ki açın beni, kapayın beni.
perdeler gömlek değiştiren yılanlar gibi,
radyo desen sessiz,
tabure sandalyalardan çekiniyor,
küçük oda karanlık ve ıssız..
her şey seni bekliyor, her şey gelmeni,
i̇çeri girmeni,
senin elinin değmesini,
gözünün dokunmasını
ve her şey tekrarlıyor
seni nice sevdiğimi

güzel cümleler kurdum içinden geçtiğin
suyu kurmayan gemiler gibi Allah rızası için

işte yine günün belini kırıyor akşam
ve sen kırlara benzersin günün bu saati
çıkarmamışsan çiçekli elbiseni.

i

hatırla ve sıkı tut:
korkardın küçükken
serçe parmağın uçacak diye elinden.
diğer çocuklara benzerdim bense
benzemesi gibi, bir çinlinin diğerine.

ii

şaşkınım, şehir açmıyor beni
ve namım yürümüyor burada
çünkü tuhaf burada her şey;
denizi sel basıyor hayret
hayret şehir sığmıyor taksiye
ve terör estiriyor rüzgar
kaldırıyor dağın eteklerini bile.

ve burada sensiz bahar
hem yatalak hem öpmeden geçiyor
bir jeton
yanağıma getiriyor da yanağını
kokunu rüzgara salsan
bana getirmiyor.

iii

yoksun ya
güvercin avlıyor avluda kedi
kızlar gülüşüyor bahçede
gül üşüyor –gül üşür-
yoksun ya, bezden anne
yapıyor öksüz
öpmek için kendisine.

gözlerin doğuyor gecelerime

senin babanın yanına gelinlikle geliyim de
senin babanı gerdek gecesi zütünden gibiyim
ölene kadar bana ana de baba de
dıbına koyduğumunun evladı seni

( sönmez reyiz)

tekfurun kizi

ben seni alamam ah holofira*
azığım tam takır bineğim nalsız
bir bende geçerim kalacağım yok
dostlarım bivefa düşmanım yalsız
kolum halat değil bakracımda kum

ben seni alamam ah holofira
sade yoksulluktan yokluktan değil
eline kir olsun elli üç lira
amma ki alamam
bir uzak sevi gelmişte çökmüş ta onlar gibi

ben seni alamam ah holofira
geç git hiç bakmadan eylenme emi
pusatları parlak bimbaş istesin
seni ulak elçi naib-i kral
ben hoyrat söyleyeyim, el bana hoyrat
gelip de ne diyeyim şu dillerim lâl

ben seni alamam ah holofira
baban kâfirine kılıç üşürsem
hem de gece bassam iti uykulu
şöyle “ya allah”la bohçanı dürsem
amma ki alamam

yaradan beni ne ardıç ne çınar ufarak çayır
koşumun gıcırdar ölmek dilerim
bağrım kaynıyordur yüklerim ağır
sen bir düş imişsin kuşluk çağında
soluma tükürdüm rabbim gafurdur
bilesin kavuşmak yoktur i̇slâmlıkta
kavuşan kısmısı ancak gâvurdur.
süleyman çobanoğlu

anasının amında birdirbir oynadığımın oğlu
ananı atarım kahveye böyle
dip köşeye alırım onu
kaçamaz biyere
ananla karşılıklı ellibir
atmışaltı
kaptıkaçtı
maçakız
hoşkin
yanık
konken
poker
yirmibir
otuzbir
ananın dıbına zar atarım zar
barbut atarım

(sönmez reyiz)

giydiğin tşörtü gibiyim senin namusunu alayım namusunun saçını başını yolayım karının kafasını traş ediyim dıbına kodumun evladı

( sönmez reyiz )

boşaldım

ceyhun yılmaz'dan dinlemek bi başka olur...
felaket şiir felaket

allah ın bugüne kadar yarattığı bütün kadınları, sırf seni tasarlayacak bilgiye ulaşmak için yarattığını, kusursuzu bulmak için milyarlarca deneme yaptığını düşünesim geliyor, sonrada böyle düşündüğüm için gizlice özür diliyorum yaratıcıdan.

bana kendi dilinden bir şarkı söyle
kimin adına olursa olsun
yeter ki çığlığın senin olsun
sesine dökülsün isyanın
sesin sel olsun bağırsın

bana birşeyler söyle
ama kendi dilinden olsun
belki anlamam dediğini
ama senin dilinden olsun
(yılmaz guney)

atilla baba.. ah baba ahhh

bizde bilirdik sevgiliye karanfil almasını lakın arkadaslar ac idi yedik karanfil parasını
(yılmaz guney)

ordusuyla niğbolu’ya dönen bayezid vaktinde yetişemeyeceğini anlayınca bir gurup serdengeçti ile haçlı kuşatması’nı aşar, kale duvarlarına gelerek “bre doğan“ diye kale komutanı doğan bey’e seslenir ve ”ordumla geldim, kaleyi vire ile teslim etmeyesin” der, dört nala gece karanlığında kaybolur. bu olayla artık adı unutulacak, lakabı “yıldırım” ile anılmasına vesile olacaktır.
ordunun en önünde çarpışması çılgıncadır. atı vurulur, omzundan kılıç yarası alır ancak başka bir ata binerek savaşa devam eder. niğbolu’da akşam, perişan bir şekilde dağılan haçlı ordusuna tanıklık eder

ne kadar duman,o kadar randıman oğlum…