2010 yılının ilkbaharı... Her yerde yepyeni çiçekler açtı ama o bahar sönen tek çicek benimkiydi. "Lenf Kanseri" dedi doktor. ilk bu tehşisi koyduğunda şu açıklamayı yapmıştı bize "Bu kanser türü en öldürücü ama erken farkedildiğinde en kolay tedavisi olan kanser" dedi. ilk cümle ardından düğümlenen boğazım ikinci cümle ardından zar zor açıldı ve doktora "Lütfen erken tehşis ettik diyin" dedim. Doktor kafasını öne eğdi "Tıp ilerledi, paniğe kapılmayın" diye nasihatler söylemeye başladı.O doktor bizim nikah şahitlerimizden birisi olacaktı ama bunu o ân için ne doktor ne de ben bilmiyorduk.

2009 yılının sonbaharı lise son sınıfa geçtiğimiz yıl işte.. Fen lisesindeki öğrenciler dershaneye daha rahat gidebilmek için dershanelere yakın olan Anadolu Liselerine giderlerdi. Nur yüzlümünde sebebi buydu. Neden gelmişti ki, Orda çalışsa olmaz mıydı? Fen lisesi mi kötüydü sanki? Ama o bunun kendisi için daha iyi olacağına inanırdı. Sınıfın en sağ arkasında kulaklık kulağım Sting-Desert Rose çalıyor bi yandanda günlüğüme dün kaç tane gol attım onu yazıyorum. Normalde günlüğüme deneme tarzı yazılardan başka birsey yazmam ama bu benim bi halısahaya çağırıldığım ilk maçtı. Bu anıyı unutmamalıydım. Attığım kafa golünü ballandıra ballandıra betimlemelerle anlatmayı bitirdiğimde kapı çaldı. Rehberlikcimizin "Gellll" diye bağırdığı buğulu sesi beni rahatsız etmişti. Herkes kapıdan gelene bakarken ben Hocamızın neden o kadar yüksek sesle gell dediğini anlamaya çalışırmışcasına bakıyordum Omzumu Orhanın dürtmesi ve kapıyı işaret parmağıyla bana göstermesi bir oldu. Kafamı çevirmemle kilidi kapatıp anahtarı kanalizasyona atmış oldum. Daha ilk andan böbreklerimden beynime vuran adrenalin içimi ürpertmeme Hayatının aşkını buldun al karşında denmesine yetmişti