gönlümden kopan satırlar

oğlum ben gömlekle göbeğim çıkıyor diye ceket altına süveter giyerdim. süveter giyen tek çocuk bendim ya,var mı böyle birşey. ve ayışığının bile rengini değiştiririm diye korkup yansımadığı o yüze, simsiyah uzun saçlarına, gülerken ki çıkan gamzesine, şarkı söylerken koruma altına aldığı yeşil gözlerine bir daha bakacaktım,hem de onun isteğiyle...

ben şimdi uyuyacağım, dinleyen var mı bilmiyorum ama? alın rezervelerinizi gece devam ederim

geldim biraz yazıp kestireceğim iftara kadar

Hayal kurmak da mı parayla anasını satayım... Ulan şu cümleyle mutluluktan ölmüştüm ben o gün. şimdi sevmek sevişmek ne kadar basit bir düşünün. ben kendimi öylesine imkansızlığa indirgemişim ki,şu cümle. beraber geçirilcek 5-10 dakikanın bendeki mutluluk travmasını düşünün bi...

aşk acısı çekiyorum okuyamıcam kusura bakma.

provalar sıklaşmıştı ve o günlerde bende gitarıma ağırlık vermiştim. Bare akorlar basabiliyordum mesela, yani çoğu şarkıları çalarak söyleyebilecek düzeydeydim.bir ara o gün gitarı çalan çocuktan gitarı isteyebildim. ondan anlıyo musun gitardan cümlesini bekliyordum, yakınlarda damla vardı oğlum lan ve geldi.

-çalabiliyor musun

-az,yeni başladım sayılır.

aldım gitarı ufak bir iki deneme yaptım, damla bana döndü hadi şarkıyı söyleyelim artık dedi,ben tabii mal oldum. farketmiş olmalı ki e sözün vardı unuttun mu dedi.

-yoo hayır unutmadım.

ve evet beyler. dünyanın en güzel düetiydi o.belki tonlarca detone vardı,ses uyumsuzluğu, senkron tutmazlığı ne ararsan vardı. ama o dakikaları ömrüm boyunca unutamam, unutamadım...

Rüzgar, aşkımı kucağına alsa dağları tepeleri aşsa, saçlarına ulaşsa...

şöyle bir olay oldu artık müzik benim için... düşünün, ulaşılamaz bir kız,ya sana bakmasının imkanı yok. ulan mucize olup sana baksa seni sevse sen yanında bu kadar güzel kız taşıdığın için utanırsın kendinden.şu halime bak dersin. ama ben koro çalışmalarını iple çeker oldum,1-2 dakikalıkta olsa ben özel hissediyordum.o an karşımda ayna yoktu. kendimi göremiyordum. kabuğuma çekilemiyordum. ay yüzlü damla vardı sadece.ona baktıkça zaten benden herşeyimi alırsınız, aptal aşığım, safım ya bildiğin saf.

ve o gün geldi çattı... kızlar şık şık etekler, bluzlar... elbiseler... erkekler desen o biçim pantolonlar ayakkabılar... ulan bildiğin fakir edebiyatı yapıyormuşum gibi,ama alakası yok. paramız pulumuz var şükür. orta dereceli diyelim. babam esnaf, yardım ediyorum bende boştayken. ama olay şu ki,benim pantolon seçme hakkım yok, şişman pantolon evi var, ben öyle diyordum en azından. 40 beden ve üzeri ordan giyiniyordu. ordan bi kot ayarlıyorduk. çuval lan kot dediğime bakmayın

damla orda lan, anasını satayım, herkesin elbisesi yada eteği vardı.ben neden aşıktım biliyor musunuz ona. o bacaklarına dikkat edemediğim tek kızdı. yüzünden inemedim ki,gözleri geçit vermiyordu ergenlik vazifemi yapayım. her geçit vermediğinde bir adım daha büyüyor, aşık oluyordum.

-mark dedi büyülü sesiyle...

-efendim

-heyecanlı mısın bakalım?

gülümserken birde göz kırpmıştı.o hak sadece onda vardı bence. göz kırpmak çok itici.ama her itici hareket güzelleşebilirdi onun mimiklerinde.ama bir dakka abla gibi sormuştu lan, bakalım ney koduum.yok tipik mark ayısıyım benim triplerim bunlar.

-çok. sen ?

-evet ya bende.

lan gülmesene öyle güzel gülme işte. güleceksen de dur burada gitme. gitme ya.yada başkasına böyle gülme. yapma be damla. yapma...

dinleyen yoksa anlatmayayım boşa

ben geldim lan

buralarda mısınız

neyse kendime anlatayım farketmez

muhteşem bir gün geçmişti. annem babam bile beklemiyormuş meğer benden böylesine heyecanlanmadan yapabileceğimi... günler geçiyordu beyler. damlanın bir kelimesi beni 1 hafta aç bıraktırabiliyor. 1 gülümsemesi eve koşturtabiliyordu... 1-1buçuk ayda 12 kilo verdim. diyceniz ki 12 kilo,yuh. öyle değil işte. 60-70 kiloluk bi adamın 4-5 kilosu gibi bişey o. oran orantı tipik

oğlum aslında fena bi adam değilmişim lan. fazla büyüğüm ama,şu şişmanların tek yırtabileceği sempatiklik durum var ya,kilo verdiğimle artan hafif özgüvenle o sempatiklik daha bi çıktı. damla artık arkadaşımdı... en azından facebooktan *

bir akşam izmitte tiyatroya bilet ayarlamış hocalar, her sınıftan herkes olabilirmiş.ama hafif pahalı olduğundan bir otobüsü geçmedik. geçmedik diyorum çünkü damla vardı, duymuştum. kaçırırmıyım ? kaçırmam tabiiki.

baktım binecek otobüse koşturdum arkasından hemen yanına oturuverdim ilk sıradaydık. artık muhabbetimiz vardı. bana bakışı değişmişti lan kilo verdikten sonra. indik sonra otobüsten.bi 10 dakika yürümemiz gerekti. hiç sınıfından kimse gelmediğinden olsa gerek kaldı arkada. ben de kaldım anasını satayım. başladık mı muhabbete...

-mark sende gelmesen yapayalnız kalacağım demek ki

-müsaade etmezdim ki

-o niyeymiş? sahi bu ara şikayetçi olduğumdan değil ama,bi derdim bi sıkıntım olduğunda ne zaman kafamı kaldırsam seni görüyorum. şikayetçi olduğumdan değil de

işte şimdi sıçtık. özgüvenine koduum. ya sen kim köpeksin müsaade etmezdim diyebiliyorsun angut ?

-barış falay varmış tiyatroda. çok iyiydi aliyede dimi

anlat panpa

up up up

hadi la