Parmaklarımın arasında yanan sigaram, gözlerimi ufukta ki karanlığın boşluğundan alamam, beni suskunluğa, tepkisizliğe iten o müthiş histen henüz kurtulamamıştım. düşünmek...
yüzlerce kapısı olan bir labirentte bir çıkış aramak.. gecenin gerektiğinden fazla kasveti... bir işaret belki de bütün bu sorunları çözmek için beklenen... değişen hiç bir şey yok. Sigaramın bitmesiyle parmaklarıma gelen sıcaklık bir an kendime gelmemi sağladı. Epey geç olmuştu, eve doğru hızlı adımlar atmaya başladım. her gün geçtiğim bu yol her ne kadar kafamı kaldırmasamda bir farklılık hissettiriyordu bana. Sanki kafamı kaldırsam sağımda solumda beni izleyen onlarca insan vardı. adımlarımı biraz daha hızlandırdım...
bu his gittikçe büyüyor artık adeta gölgelerini görüyordum ama nedenini bilmediğim bir şekilde kafamı kaldırıp bakamıyordum. bir anlığına sanki orda olduğunu bildiğim birine bakacakmış gibi kafamı kaldırdım. çöp konteynırının yanında uzun sakallı paltolu bir evsiz gördüm. çalışmayan sokak lambalarının karanlığını ay ışığı bir nebze aydınlatsa da yüzünü görmek mümkün değildi. artık gözlerimi sadece oraya odaklamıştım, etrafımda ki gölgeler yavaş yavaş kaybolmaya başlamıştı. yaklaşıyordum, bana baktığını farkettim. Fakat kendisine yolun başından beri baktığım için, bana bakmasını anormal karşılayamazdım. Artık gözlerimi eski hedefine, önüme çevirmiştim. Fakat bana baktığını net bir şekilde hissedebiliyordum. Yanından geçip gittikten bir kaç adım sonra, iyi geceler mesut bey !
sesi ile durdum. Dönüp tanıyıp tanımadığıma baktım. Yüzü hâla tam anlamıyla gözükmüyor fakat keskin bakışları onu yıllardır tanığıma dair bir his veriyordu.
+kimsin !
- Ben, beni tanımadınız mı komutanım ?
+ Ne komutanı, seni ilk defa görüyorum.
- Nasıl olur bir zamanlar, eğirdir bölgesinde timinizde görevli bir uzman askerdim.
+ Sen ne diyorsun be adam. Sakalın ağarmış nasıl benim askerim olabilirsin.
- Elbette, gençliğimi sizin kadar muhafaza edemedim malesef.

Şaşkınlığımı, soğukkanlılığımı her ne kadar gizlemeye çalışsamda bir türlü aklım almıyordu, ismimi, asteğmen olarak yaptığım askeri bölgeyi biliyordu. bir an alkolün etkisinden halüsinasyon gördüğümü düşündüm. Ama görüntü hiç olmadığı kadar canlıydı. Bu bir görüntü yanılması değildi. Hayata dair kaybedecek hiç bir şeyimin olmayışı cesaretimi katlıyor, orada durup üstüne gitmek istiyordum.
+ Şakanız yersiz, ziyadesiyle aptalca bayım, geceleri burada başka birine bu şakayı yapmanız her zaman olumlu sonuçlanmayabilir !
- Size sadece yardımcı olmak istedim komutanım...