Değerli arkadaşlarım. Askerde yaşadığım o elim olay sonrası sizlerden birçok panpam özel mesajdan son durumumu sordu, sağolsun bazıları yardım bile teklif etti. Hepinize tek tek teşekkür ediyorum. Size 9 ay önce başıma gelen bir olayı anlatacağım.

Askerde yaşadığım o elim olay için;
http://www.incisozluk.com.tr/e/157941550/

Gelelim 9 ay önce yaşadığım olaya, çocukluk arkadaşımcan dostum Hüseyin'in düğünü için Erzincan Ilıç'a gittim. Arkadaşıma yardım edebilmek amacıyla düğünden 3 gün önce köylerine gidip bana ayarlanan odaya yerleştim. Çocuğun hali vakti yerinde. 3 gün 3 gece düğün yapacaklar, gelin Sivas'lı düzgün ve köklü bir ailenin kızı. Neyse işe koyulduk hemen. Hüseyin'in annesi yatsı namazına kadar toparlanın dedi. Neyse Hüseyin ile işleri toparladık, hoca Allahu Ekber dediği gibi millet koşar adımlarla kepenk kapattı. Koskoca mahalle de bir Allah'ın kulu kalmadı saniyeler içinde. Hüseyin'i de bir telaş aldı. Çabuk ezan bitmeden eve girmemiz lazım dedi. Hüseyin'in acelesini tam anlamadım ama, akşam yemeğine geç kalmayalım babam hassas bu konuda deyince elimizdekileri bırakıp içeri girdik.

Erzincan'a ilk gidişimdi. Kosova'da yaşadığım olaylardan sonra ilk defa istanbul dışına çıkmıştım. Neyse oturduk yemeğimizi yedik. Sağolsun Hüseyin'in annesini kendi annem gibi severim, babası da kendi babam gibi kollardı beni zamanında. Hüseyin benim yaşadığım olayları bilen nadir insanlardandı. Biz oturma odasına geçtik, annesi çayı demlemek için içeri gidince Hüseyin'in babası, oğlum yoldan geldin, git bir boy abdesti al dedi bana. Ne alaka diye içimden geçirdim, ki Hüseyin'in babası olgun, nezih bir adamdır. Hali vakti yerinde ama öle hacı hoca değil. Abdestle vs işi olan biri değil. Çok kafayı takmadım ama zaten yorgunum, biraz Hüseyin'le sohbet ettikten sonra odaya girdim ddinlenmek için. Oda bayağı sıcak diye camları açayım dedim. Camı açtığım gibi geri kapadım. Böyle bir duman şekli daha yok. Bu hava da biri soba mı yakıyor diye aklımdan geçirirken, camı kapadım. Vurdum kafayı yattım.

Neyse ilginç bir geceden sonra sabah tekrar başladık hazırlıklara. Hüseyin'de bir tuhaflık var, konuşmuyor, soru sormasam hiçbir şey söylemiyor. Annesine anlattım durumu. Üzerinde çok yük var dedi. Aylardır düğün telaşı yüzünden arada bir böyle oluyor ama merak etme düzelir dedi. Gelin gelecek dediler Sivas'tan bu gece, onları karşılayacağız dediler. Tamam dedik, neyse hazırladık iyice. Hüseyin'in babası bana yine boy abdesti sordu. Var Kemal amca dedim merak etme abdestliyim diye. Ben sandım köyün gençleri büyükler vs alacağız kızı. Etrafta, Hüseyin, ben, babası dört tane de hoca var. Hüseyin'e noluyor olum dedim. Bizim adetimiz böyle dedi.

Akşam 6 gibi çıkıp yatsı okunmadan dönecektik. Plan böyleydi. Kızın ailesi kızı Ilıç'ın dışına getirecek biz alacakmışız oradan. Yanımıza birde yelesi örülü at getirdiler. Boynunda muska var atın. Ben bu da adettendir dedim. Yaklaşık bir saat aralıksız yürüdük. Köyün dışına geldim. Kız ve ailesi orada, hemen kızı aldık, kimse konuşmadı. Kız kapalı bir bacımız. Gayet masum yüzlü, kafasını kaldırmayan bir bayandı. Ne bizden ne de kızın tarafından kimse konuşmadı. Ortam o kadar gergin ki. Sanki kızı vermek istemiyorlar da zorla alıyoruz gibi. Birşeyler söyleyip ortamı yumuşatsam mı diye düşündüm ama susmaya karar verdim. Neyse kızı aldık, birde bohça verdiler. Bohçayı ben yüklendim. Yürümeye başladık, kız atın üzerinde biz yayan yürüyoruz. Ama bu sefer yol öyle uzun geldi ki. Saat 8.30 a yaklaşıyodu. Hocalar mırıldanmaya başladı.

Hocalar köy varamayız ilerideki ahıra girelim dediler. Ortalığa sis çökmeye başladı. Ben ne alaka dedim, yürüyün gidelim işte saat daha 9 bile olmadı. Yatsı ezanı okunacak içeride olmamız lazım dedi. Hüseyin'e ne saçmalıyor bunlar diye sordum. Hüseyin buraya bir pus çökerse önümüzü göremeyiz, kurda kuşa yem oluruz o yüzden korkuyorlar dedi. Ben Yatsı namazı ne iş diye sorduğumda, bizimkiler saat kullanmak ezan vakitlerini genelde baz alarak konuşur dedi. Pek içime sinmedi ama, ahıra girdik apar topar. Ahır bomboştu, belli ki kullanılmıyor. Bi ara hocalardan biri dönüp bize susun ses etmeyin dedi. Hüseyin'in babası ve gelinin ağzından çıt çıkmamıştı zaten. Neyse ahıra sığındık. Minnacık ahırda resmen sırtsırtayız. Hatta atı kaçmasın diye bir ağacın oraya bağladık. Ama öyle bir sis çöktü ki 5 metre ötede ki atı göremez hale geldik.

ulan vakit geçmiyor. hüseyin'e söylenmeye başladım oğlum bu iş hayra alamet değil diye söyleniyorum. hüseyin sürekli yok sis çöktü köye kurtlar iniyo boşver burası güvenli diyor bana. ulan maden çekiniyorsunuz, iki tane tüfek alın çıkarsa indirelim hemen dedim, sonuçta o kadar adamız. sen tüfek yerine gittin hoca getirdin dedim. hüseyin gelin yanımızda sakin ol diyince uzatamadım. ama o ara bizim atın kişneme sesleri geldi. at huzursuzlaşmaya başladı. biz atı göremiyoruz. zamanında da o kadar olay geldi başımıza tam kendimi toparlamaya başlamışken, bu tür olayların yeniden olması ihtimalini aklıma bile getirmek istemiyordum.

az sonra atın sesi git gide biraz daha uzaklaşmaya başladı. sanki at iplerini kopardı dört nala kaçıyor gibiydi. bizim hocalar o an okumaya başlayınca, beni bir korku sardı. hocalardan biri muskasını çıkarda içinden bir kağıt çıkarıp ahırın girişinin tam dibine gömmeye başladı. ben kafaya koydum sabah olsun istanbula döneceğim diye düşünürken, ahırın arka tarafıda, ahır çatısının bir kısmının olmadığı yerden içeri birşey düştü.