Anlatacağın hikayenin yapıtaşlarını gibeyim, allahın hödüğü.

Bune huur cocugu

aynı şehirde olmamıza rağmen, sanal aşk yaşıyor gibiydik aslında. ama yine de telefonda, msn’de yaşanacak ne varsa yaşadık diyebilirim. taa ki temmuz sonuna kadar. bir haftaya yakın bir süre haber alamadım. belki onun hayalleriyle benim hayallerimin örtüşmemesinden dolayı, ayrılalım bile demeden çekip gitmişti bilmiyordum. üniversite yaz tatiline girdiğinde, memlekete dönmüştüm. memlekette de artık zütüm mü kalktı gözüm mü açıldı bilemem ama kendisine kötü de davranmıştım. ne mesaj attım ne yazdım ne de başka bir şey... maillerimi çok kontrol etmezdim ama nedense giresim geldi o gün... maili atan oydu... okudum nefesim kesildi. maili yanıtlayamadım bile. benimle olan ilişkisini bilen biriydi ama inanın hatırlamıyorum tam olarak yazanın kim olduğunu. sadece o’nun trafik kazası geçirdiğini ve vefat ettiğini yazmıştı, haberim olması gerektiğini düşünmüş. belki birbirimizi çok uzun zamandır tanımıyorduk ama yine de o anki yaşadığım acıyı uzun süredir yaşamadım, allah kimseye yaşatmasın. sonraki aylarda acaba ayrılmak için bir bahane miydi bu diye bile düşündüm. bundan 7-8 sene öncesine kadar msn’den silmemiştim bile. sürekli kontrol ederdim, acaba profil resmi ya da iletisi değişecek mi diye. değişmedi, yıllar geçti değişmedi... o zamanlar hep şüphelerim vardı, acabaları aklımdan atamıyordum, ama yıllar geçtikce acabalarım kalmadı. aklıma geldikçe onun için dua okuyorum, mekanı cennet olur inşallah.

Rezerve

olm harbi harbi kıyamadım lan. aslında olay kıyamamak da değil. tanıştığımda gönlümün istemediği birine, tanımadığım zaman gönlümü kaptırmışım olay bu. bu arada şu an yaşım 32, o zaman 20’li yaşların başındayım. kız da 17-18 yaşında. sorusuna cevap verdim; “aşkım diyebilir miyim diye sormana gerek var mı sence?” dedim. yok aşkım dedi. bildiğiniz sevgili olmuştuk artık. yatılı olduğu için haftasonu dışında görüşme imkanımız pek yoktu. ailesinden dolayı da her haftasonu buluşamıyorduk ama umursamıyorduk ikimizde. bahar döneminin ikinci ayında sevgili olmuştuk. yani mart ortası gibi. temmuz sonuna kadar devam etti.

“galiba sesimden etkilendiğin kadar benden etkilenmedin?” anında yanıtladım mesajı; sanırım sen de öyle, bu saate kadar mesaj atmadığına göre... ben senden bekledim dedi. şimdi net hatırlamıyorum ama bir ton kelam ederek zeytinyağı gibi üste çıktım. ilk mesajı onun atması gerektiğine ikna ettim. “ee biz neyiz şimdi” dedi. açık açık istemiyorum ben diye söyleyemedim lan. kalbim sıkıştı. bilmiyorum dedim. artık sana aşkım diyebilir miyim? dedi. nutkum tutuldu.

ben kafamda bitirmiştim, bu işin olacağı varsa da olamazdı. zaten olmazdı ki, buluşmamızın üzerinden saatler geçmişti akşam olmuştu, hatta 00:00’a çok az kalmıştı hala ne bir arama ne de bir mesaj. hani her gece sesimi duymak hoşuna gidiyordu? beyler bakın hemcinsiniz olduğum için sizi ilgilendirmez ama bilgi olsun diye söylüyorum, amk balık burcu erkeklerinde şöyle bir huy da vardır, hayatında kimse olmadığında, hayatında olmasını istemediği kişiden yine de ilgi bekler. belki de her erkekte vardır bilmiyorum... yani leyla’yı hayatımda sevgili olarak istemiyorum ama bir süre daha buluşmamızdan önceki gibi davransın, yavaş yavaş kopalım. belki de burçla alakası yok bunun, tamamen benim karakterim. eğer karakterimse de karakterimi gibeyim. en nefret ettiğim özelliğim. saat 00:00’ye az kaldı demiştim ya, 00:00’ı geçti mesaj geldi! bir baktım leyla!

insanların dış görünüşünü hiçbir zaman yadırgamadım ama hayallerimdeki leyla o değildi. gerçekten değildi. hiçbir şekilde elektrik almamıştım ama o an söylenmezdi bu. sonra bile söylenmezdi. kırılırdı, üzülürdü. tek sevindiğim nokta, hoşumuza giderek ettiğimiz sohbeti sanal aşk muhabbetine döndürmeden buluşmamız olmuştu. yani birbirimize aşkım sevgilim demeden buluşmuştuk ama o çizgiye de çok yakındık. neyse, ben gayet samimi bir şekilde sohbet açtım. kimi yerlerde zorla konuşturuyormuşum gibi hissettim. zaten arkadaşı hiç katılmadı muhabbete. sohbet ne kadar sürdü çok net hatırlamıyorum ama uzun değildi. belki de o benden hoşlanmamıştı, belki de ben onun hayalindeki mecnun değildim... biz artık kalkmalıyız dedi leyla. kalktım hesabı ödedim, vedalaştık ve ayrıldık.

konuyu saptırmaya yeltenen beyin kıvrımlarımı sizin yerinize ben gibtim beyler, sakin. bizim leyla var ya leyla, mesaj attı biz gelmek üzereyiz cafe’de misin? diye. şimdi ben cafeye onlardan sonra gideceğimi söylemedim, söylenmez de zaten. ben de mesaj attım, sınavdan yeni çıktım siz geçin ben en kısa sürede orada olacağım dedim. şimdi en büyük sorun geldi çattı... tamam kızla sohbet etmek iyi güzel, sesi de hoş ama ya kendisini beğenmezsem? ya da kız çok güzel biriyse ve beni beğenmezse? her türlü bir yıkım olabilme ihtimali var. tamam balık burcuyuz da polyannacılık da bir yere kadar yani... neyse buluştuk beyler. masada iki kız... hangisi olduğunu bile bilmiyorum konuştuğum kişinin. selam verdim, ayağa kalktı. ben leyla dedi.

büyük gün geldi çattı. hiç tanımadığım bir numara, hiç tanımadığım bir kız, ama tesadüfen aynı şehirde olmamız ve sonucunda gerçekleşecek bir buluşma, belki de doğacak bir aşk... evet beyler, balık burcuyum ben. balık burcu erkeklerinin bu tip toz pembe hayalleri çok olur, her an her kızla müsaittirler leyla ile mecnun olmaya. bu arada kızın adını söylemedik, hazır büyük aşıkları anmışken kıza leyla diyelim. benimki de mecnun olsun bari amk... cafeye bilerek önce girmedim. mal gibi beklemeyeyim. ya da ekilmeyeyim. daha önce tatildeyken, denizde tanıştığım bir kız ilk gece beni ekmiş, ertesi gün benle dalga geçmiş, ertesi günün gecesi de benle sevgili olmuştu. korkmayın ama onu anlatmayacağım. hoş çok okuyan yok gibi ama vallahi isteseniz de anlatmayacağım. kızı arada görüyorum evlendi.

Devam panpa beklemedeyim

ertesi gün yine konuştuk, ... isimli cafeyi biliyor musun istersen pazar günü orada buluşabiliriz dedi. aa şaka maka sevindim, içim de bir hoş oldu. ama ama ama dedi. buluşacağız ama yanımda kız arkadaşım da gelecek dedi? en nefret ettiğim şey abi. sanki ormanda buluşacağız da kendini garantiye alıyor. ulan mekan belli yer belli. neyin tribindesin? çok sinir olmuştum, empati yapayım diyordum yok. tamam 14-15 sene önce yaşanan bir olay ama 80’ler de değildi sonuçta. milenyum çağına girmiştik aloo? tamam dedim, kabul ettim.

hatun lise son öğrencisiymiş. yatılı okuyormuş. malum liselerden birinde. anladınız siz. ha bu arada, kız harbiden beni tanımıyormuş. ibrahim dediği elemanın numarasının son 4 hanesi atıyorum 42 32 ise benimki 42 22. öyle bir karışıklık olmuş ama söylediğine göre iyiki de olmuş. benim gibi birini tanımış. ama bir sıkıntı var, benim yaşadığım memleketi o malum lisedekiler de aileleri de genelde sevmez, önyargılı olur. ben de onlara karşı pek sıcak değilim hoş, ama büyük konuşmamak lazım tabi. ki bu hanımkızla da öyle oldu. şaka maka gecelerce konuştuğumuz için ben de sesine alışmıştım. sonra ne oldu? ee ikimizde aynı şehirde değil miyiz, neden telefonda konuşuyoruz ki? müsait olduğun bir gün haber ver bir kahve içelim dedim... tamam dedi.

bir iki gün ses çıkmadı gizli numaradan. gerçi artık gizlisi kalmamıştı attığı mesajlardan sonra ama numaranın kime ait olduğunu bilmediğim için hala gizli sayılırdı benim için. yine bilgisayar başına dönmüştüm eskisi gibi. ama içimi saran bir merak vardı. acaba gerçekten yanlış numara mıydı? yoksa eski kız arkadaşlarımdan biri tarafından işletilmiş miydim? ya gibtir et dedim. gittim kahve suyu koydum, sigaramı aldım. oturdum pc başına, telefon çaldı. arayan o’ydu. açtım, efendim? dedim. ismimi söyledi. “sonunda ibrahim olmadığıma ikna oldun sanırım” dedim. evet dedi. yanlış anlamazsam bir şey söyleyecekmiş. iki üç gece, içinde küfürler geçse de telefondaki konuşmamız hanımefendiyi etkilemiş. eğer rahatsız olmazsam arada sesimi duymak istiyormuş? gibtir git lan amk kizi, teleboy muyum lan ben? giberim senin etkilenen ruhunu, bi daha beni rahatsız edersen ibrahimle ikinizi üst üste koyar giberim! kapa şimdi telefonu dedim. harbi mi lan taşaklarına kurban dediğinizi duyuyorum ama yoook be olm nerde bende o züt. telefonun ucundaki kişi tanımasam da bir çiçek. kaktüs de olabilir ama risk almak gerek. yani o küfürleri etmedim “tamam benim için sıkıntı yok, ne zaman istersen arayabilirsin” dedim, birbirimize iyi geceler diledik ve kapattık.

olm iyi güzel de benim adım ibrahim değil ki? aradım mesaj atan numarayı. dedim ben ibrahim değilim yanlış oldu herhalde... cevap yok. öyle anlatıyorum böyle anlatıyorum, ses yok. sinirden artık gülerek anlatıyorum hala bi gib yok. kapadım amk yine. çaaat bir mesaj daha. sen xxx ünivesitesinde okuyan ibrahim değil misin? hatta memleketin de yyy. lan evet xxx de doğru yyy de doğru ama ben ibrahim değilim amk! aradım yine numarayı, söylediklerin doğru ama hala bir yanlışlık var, adım ibrahim değil! yine ses yok... ister konuş ister konuşma üniversite ve memleket doğru ama benim adım bu, okuduğum bölüm de şu. artık ibrahim miyim değil miyim sen karar ver dedim. ses var mı? yine yok.

Devam reis buradayız...

vay amk arkadaş. 1-2 saatlik olayı sabahattin ali romanı gibi anlatmışım sabah sabah, işsizlik başa bela. hala başlıktaki konuya giremedim. çenemin bağını gibeyim. neyse beyler, özet geçeyim. bitli ölmüştü, pc başına oturasım gelmiyordu, yataktan dizi izliyordum vs. derken bir gece telefon çaldı açıyorum ses yok, konuşmazsan kapatıyorum diyorum ses yok. çat kapattım. 2 dakika sonra yine aradı, yine aynı muhabbetler. bak arkadaşım kimsin bilmiyorum ama bu aralar biraz canım sıkkın, taşak geçilecek zaman değil, giberim yapacağın şakayı gibi hafiften küfürlere başladım. bir iki gece sürdü bu olay. karşı taraf konuşmadıkça ben küfür ettim, o sustu ben sövdüm. ama artık bıkmıştım ve telefonu açmamaya başladım. aradıkça meşgule atıyordum, en sonunda mesaj geldi, ibrahim aç şu telefonu...

kafası bir dünya olan elemanın arkadaşı geldi, 30’lu yaşların sonuna gelmiş bir tipi vardı ama söylediğine göre 31 yaşındaymış. sırf halı sahacı arkadaşı rica etti diye onun hatrına üniversiteli kızlarla olan ortamı bırakıp yanımıza gelmiş. bana olan güzellikleri de hap ve esrarmış. ulan ortama bildiğin torbacının teki geldi, hafif beni de bi züt korkusu sarmadı değil. soruyorlar işte nesin necisin, ben de sıkıyorum amk, buralıyız 2 abim var biri hapiste diğeri meslek yüksek okulunda başkan. o zaman ülkücülük modaydı. neyse, al at bir tane dediler, yok dedim. baskı yaptılar, kalp rahatsızlığım var dedim. tamam işte makine gibi atar tıkır tıkır çalışır kalbin dediler, zaten hızlı atıyor dedim, daha fazla ısrar etmeyip susup kaldılar. sessizlik otuz saniye sonra bozuldu; e o zaman üçlüyü döndürürüz adam senin için 20 km öteden partiyi bırakıp geldi dedi bizim halı sahacı. ona tamam dedim. bi yarım saat kadar daha takıldık sonra ben gidiyorum dedim, eleman biz de gidiyoruz nerde oturuyorsun diye sordu. olm yer miyim lan ben bu ayakları? evimi mi göstereceğim size muallakler? yanlış adres anlattım. torbacı bana ters kalıyor dedi gitti, halı sahacı benim yolumun üstü diyip takıldı peşime amk. iki sokak sonra ben dönüyorum buradan allaha emanet dedim buna, salya sümük sarıldı öptü binin evladı. sonra da bastı gitti. eve bir gittim, kafamda şimşekler çaktı. ulan bu hap tükürükle bulaşıyorsa terle salya sümükle de bulaşır kesin diyip 8 kez duş aldım amk, keselenirken derimi yüzdüm o derece. bu bini de bir hafta sonra markette gördüm yanında bir kızla, nişanlısıydı herhalde. kafamı sallayıp selam verdim, tanımadı ya da tanımamazlıktan geldi zütveren. çok da gibimdeydi amk.

sizin beklediğiniz benim de korktuğum gibi olmadı. açacağı buldum, elemanın da birayı açtım. teşekkür etti. tam gidiyorum, gel iki muhabbet edelim gitme moralim çok bozuk birader dedi. amk o gece nasıl bir iyilik meleğiysem gitmedim. oturduk sahanın kenarına sohbet ediyoruz. soruyorum buna kaç bira içtin de bu kadar kafayı buldun falan 3 tane dedi. meğer arkadaş sadece bira kafası yaşamıyormuş, hap atmış. nişanlısına söz vermiş ama sözünü yutmuş. hap attığı bir gün nişanlısıyla öpüşmüş. diyor ki bu illet tükürükle bile bulaşıyor ve 6 ay vücuttan çıkmıyor. nişanlım da bir sebepten ötürü üniversite hastanesinde analiz yaptıracak ve test sonuçlarında uyuşturucu çıkacak. ailesi kızın hayatını bitirir, napacağım şimdi, ben içmeyeyim de kim içsin falan bir ton muhabbet. bu arada yemediğim tak yoktur ama hapmış, kokoymuş, iğneymiş falan işim olmadı, olmaz. bu anlattı ben dinledim, ben anlattım o dinledi. sonuç? eleman beni çok sevmiş, gecenin bir vakti bana bir güzellik yapacakmış, kimseye de bu güzelliği
yapmazmış. aldı eline telefonu, birini aradı iki dakika konuştu ve kapattı. yarım saate geliyor biraderim dedi. başladık beklemeye...

Rezzakso