kesin gerçektir amk

ben de o zamanlar adminim. 2000 yılından beri takılmanın getirisi bu. admin olunca da amele gibi 7/24 online takılman gerekiyor ama bir o kadar da bol zamanım var. okul uzamış, genel not ortalaması 0,50 gibimde mi? değil. şimdiki aklım olsa öyle düşünen beynimi giberdim bu ayrı bir konu. ha bu arada olay mirc ile ilgili değil. e o zaman niye bu kadar mirc mirc diye kafa gibtin derseniz, mirc gibi zamanın en popüler uygulamasını anmak istedim size ne olm? diyecek değilim tabi. namık’a çaktırmadan giydirmek istedim amk. buraya kadar okumaz nasılsa.

gecem gündüzüm belli değildi bilgisayar başında takılmaktan. ogame oynuyorum, mircde takılıyorum, karı kızla sanal yapıyorum falan iyice monotonlaşmıştı her şey. hatta hayatımı biraz farklılaştırayım diye tavşan aldım kendime bir tane, kartopu gibi bembeyaz şirinlik abidesi. sürekli kaşınıyordu, adını bitli koydum. yaratıcılıkta üstüme yoktur. bütün gün kucağımda, hani ilk günümüz ya resmen birbirimizi seviyoruz tanıyoruz. ama çok sürmedi bu sevgi. ilk günün akşamı, pc başında otururken kucağıma aldım, omzuma doğru tırmandı. ya oğlum gel amk buraya düşeceksin diyerek elimi uzattım. ev tek kişi yaşayan öğrenci evi, halı malı yok, yer beton. düşerse ölebilirdi ve elimi uzatınca korktu düştü. o an bir şey olmadı sadece sendeledi ama ertesi sabah yemeğini vermeye gittiğimde öldüğünü gördüm. yazarken bile içim burkuldu amk, gib var kucağıma alıyorum hayvanı koy yere takılsın işte.

bitli öldükten sonra birkaç gün pgibolojim bozuldu. hem üzgün hem sinirliydim. özellikle bilgisayar başında oturunca bitli’nin düştüğü an aklıma geliyor, masadan kalkıyordum. o zaman akıllı telefon da yoktu, yatağımda takılayım. gecenin bir vakti de olsa çıkıp açık bir büfe bulup bir iki tane bira bir de gazete alıp dönüyordum. spor sayfalarını okuyup bulmacısını çözdükten sonra uyuyana kadar OZ izliyordum.

Moruk uydurmuyondur inşallah

olaya hala giremedim amk. konu başlığından da aşırı derece saptık ama gazete almaya gittiğim bir gece yaşadığım bir olay var aklıma geldi şimdi, onu da anlatacağım. okuyun amk işiniz ne? her şey am züt meme mi? evet dediğiniz duyar gibiyim. muallaklik yapmayın olm gaza geldim amk anlatacağım işte dinleyin... saat 00:00’ı geçmiş, oturduğum evin yakınında bir halı saha var. büfeye giderken sürekli oradan geçmek zorundayım. büfeden bu sefer kola, fıstık ve gazete aldım eve dönüyorum. tam halı sahanın oradan geçiyorum, biri seslendi “birader bir bakacak mısın?” gittim yanına buyur dedim. birayı açar mısın açamadım dedi. eleman benden büyük, yaş olarak da fiziki olarak da ama kafa olmuş bi dünya. amk benim içtiğim bira miller, çevir kapağı aç iç. bununki şişe efes. halı saha tellerinin yanındaki demirlere kapağı takıyorum, elimle vuruyorum yok. öyle deniyorum böyle deniyorum yok. eleman en sonunda dedi ki birader alkolle aran yok herhalde açamadın gitti. ben sahanın sahibiyim, içerdeki cafede açacak var ama gibsen bulamam bu kafayla, gel bari sen bul da aç şunu dedi. gittim amk, bir de önden girdim cafeye. eleman arkamdan kapıyı kilitese bıçağı zütüme soksa yannanı yedim, aklıma sokayım.

Rezzakso

sizin beklediğiniz benim de korktuğum gibi olmadı. açacağı buldum, elemanın da birayı açtım. teşekkür etti. tam gidiyorum, gel iki muhabbet edelim gitme moralim çok bozuk birader dedi. amk o gece nasıl bir iyilik meleğiysem gitmedim. oturduk sahanın kenarına sohbet ediyoruz. soruyorum buna kaç bira içtin de bu kadar kafayı buldun falan 3 tane dedi. meğer arkadaş sadece bira kafası yaşamıyormuş, hap atmış. nişanlısına söz vermiş ama sözünü yutmuş. hap attığı bir gün nişanlısıyla öpüşmüş. diyor ki bu illet tükürükle bile bulaşıyor ve 6 ay vücuttan çıkmıyor. nişanlım da bir sebepten ötürü üniversite hastanesinde analiz yaptıracak ve test sonuçlarında uyuşturucu çıkacak. ailesi kızın hayatını bitirir, napacağım şimdi, ben içmeyeyim de kim içsin falan bir ton muhabbet. bu arada yemediğim tak yoktur ama hapmış, kokoymuş, iğneymiş falan işim olmadı, olmaz. bu anlattı ben dinledim, ben anlattım o dinledi. sonuç? eleman beni çok sevmiş, gecenin bir vakti bana bir güzellik yapacakmış, kimseye de bu güzelliği
yapmazmış. aldı eline telefonu, birini aradı iki dakika konuştu ve kapattı. yarım saate geliyor biraderim dedi. başladık beklemeye...

kafası bir dünya olan elemanın arkadaşı geldi, 30’lu yaşların sonuna gelmiş bir tipi vardı ama söylediğine göre 31 yaşındaymış. sırf halı sahacı arkadaşı rica etti diye onun hatrına üniversiteli kızlarla olan ortamı bırakıp yanımıza gelmiş. bana olan güzellikleri de hap ve esrarmış. ulan ortama bildiğin torbacının teki geldi, hafif beni de bi züt korkusu sarmadı değil. soruyorlar işte nesin necisin, ben de sıkıyorum amk, buralıyız 2 abim var biri hapiste diğeri meslek yüksek okulunda başkan. o zaman ülkücülük modaydı. neyse, al at bir tane dediler, yok dedim. baskı yaptılar, kalp rahatsızlığım var dedim. tamam işte makine gibi atar tıkır tıkır çalışır kalbin dediler, zaten hızlı atıyor dedim, daha fazla ısrar etmeyip susup kaldılar. sessizlik otuz saniye sonra bozuldu; e o zaman üçlüyü döndürürüz adam senin için 20 km öteden partiyi bırakıp geldi dedi bizim halı sahacı. ona tamam dedim. bi yarım saat kadar daha takıldık sonra ben gidiyorum dedim, eleman biz de gidiyoruz nerde oturuyorsun diye sordu. olm yer miyim lan ben bu ayakları? evimi mi göstereceğim size muallakler? yanlış adres anlattım. torbacı bana ters kalıyor dedi gitti, halı sahacı benim yolumun üstü diyip takıldı peşime amk. iki sokak sonra ben dönüyorum buradan allaha emanet dedim buna, salya sümük sarıldı öptü binin evladı. sonra da bastı gitti. eve bir gittim, kafamda şimşekler çaktı. ulan bu hap tükürükle bulaşıyorsa terle salya sümükle de bulaşır kesin diyip 8 kez duş aldım amk, keselenirken derimi yüzdüm o derece. bu bini de bir hafta sonra markette gördüm yanında bir kızla, nişanlısıydı herhalde. kafamı sallayıp selam verdim, tanımadı ya da tanımamazlıktan geldi zütveren. çok da gibimdeydi amk.

vay amk arkadaş. 1-2 saatlik olayı sabahattin ali romanı gibi anlatmışım sabah sabah, işsizlik başa bela. hala başlıktaki konuya giremedim. çenemin bağını gibeyim. neyse beyler, özet geçeyim. bitli ölmüştü, pc başına oturasım gelmiyordu, yataktan dizi izliyordum vs. derken bir gece telefon çaldı açıyorum ses yok, konuşmazsan kapatıyorum diyorum ses yok. çat kapattım. 2 dakika sonra yine aradı, yine aynı muhabbetler. bak arkadaşım kimsin bilmiyorum ama bu aralar biraz canım sıkkın, taşak geçilecek zaman değil, giberim yapacağın şakayı gibi hafiften küfürlere başladım. bir iki gece sürdü bu olay. karşı taraf konuşmadıkça ben küfür ettim, o sustu ben sövdüm. ama artık bıkmıştım ve telefonu açmamaya başladım. aradıkça meşgule atıyordum, en sonunda mesaj geldi, ibrahim aç şu telefonu...

Devam reis buradayız...

olm iyi güzel de benim adım ibrahim değil ki? aradım mesaj atan numarayı. dedim ben ibrahim değilim yanlış oldu herhalde... cevap yok. öyle anlatıyorum böyle anlatıyorum, ses yok. sinirden artık gülerek anlatıyorum hala bi gib yok. kapadım amk yine. çaaat bir mesaj daha. sen xxx ünivesitesinde okuyan ibrahim değil misin? hatta memleketin de yyy. lan evet xxx de doğru yyy de doğru ama ben ibrahim değilim amk! aradım yine numarayı, söylediklerin doğru ama hala bir yanlışlık var, adım ibrahim değil! yine ses yok... ister konuş ister konuşma üniversite ve memleket doğru ama benim adım bu, okuduğum bölüm de şu. artık ibrahim miyim değil miyim sen karar ver dedim. ses var mı? yine yok.

bir iki gün ses çıkmadı gizli numaradan. gerçi artık gizlisi kalmamıştı attığı mesajlardan sonra ama numaranın kime ait olduğunu bilmediğim için hala gizli sayılırdı benim için. yine bilgisayar başına dönmüştüm eskisi gibi. ama içimi saran bir merak vardı. acaba gerçekten yanlış numara mıydı? yoksa eski kız arkadaşlarımdan biri tarafından işletilmiş miydim? ya gibtir et dedim. gittim kahve suyu koydum, sigaramı aldım. oturdum pc başına, telefon çaldı. arayan o’ydu. açtım, efendim? dedim. ismimi söyledi. “sonunda ibrahim olmadığıma ikna oldun sanırım” dedim. evet dedi. yanlış anlamazsam bir şey söyleyecekmiş. iki üç gece, içinde küfürler geçse de telefondaki konuşmamız hanımefendiyi etkilemiş. eğer rahatsız olmazsam arada sesimi duymak istiyormuş? gibtir git lan amk kizi, teleboy muyum lan ben? giberim senin etkilenen ruhunu, bi daha beni rahatsız edersen ibrahimle ikinizi üst üste koyar giberim! kapa şimdi telefonu dedim. harbi mi lan taşaklarına kurban dediğinizi duyuyorum ama yoook be olm nerde bende o züt. telefonun ucundaki kişi tanımasam da bir çiçek. kaktüs de olabilir ama risk almak gerek. yani o küfürleri etmedim “tamam benim için sıkıntı yok, ne zaman istersen arayabilirsin” dedim, birbirimize iyi geceler diledik ve kapattık.

hatun lise son öğrencisiymiş. yatılı okuyormuş. malum liselerden birinde. anladınız siz. ha bu arada, kız harbiden beni tanımıyormuş. ibrahim dediği elemanın numarasının son 4 hanesi atıyorum 42 32 ise benimki 42 22. öyle bir karışıklık olmuş ama söylediğine göre iyiki de olmuş. benim gibi birini tanımış. ama bir sıkıntı var, benim yaşadığım memleketi o malum lisedekiler de aileleri de genelde sevmez, önyargılı olur. ben de onlara karşı pek sıcak değilim hoş, ama büyük konuşmamak lazım tabi. ki bu hanımkızla da öyle oldu. şaka maka gecelerce konuştuğumuz için ben de sesine alışmıştım. sonra ne oldu? ee ikimizde aynı şehirde değil miyiz, neden telefonda konuşuyoruz ki? müsait olduğun bir gün haber ver bir kahve içelim dedim... tamam dedi.

ertesi gün yine konuştuk, ... isimli cafeyi biliyor musun istersen pazar günü orada buluşabiliriz dedi. aa şaka maka sevindim, içim de bir hoş oldu. ama ama ama dedi. buluşacağız ama yanımda kız arkadaşım da gelecek dedi? en nefret ettiğim şey abi. sanki ormanda buluşacağız da kendini garantiye alıyor. ulan mekan belli yer belli. neyin tribindesin? çok sinir olmuştum, empati yapayım diyordum yok. tamam 14-15 sene önce yaşanan bir olay ama 80’ler de değildi sonuçta. milenyum çağına girmiştik aloo? tamam dedim, kabul ettim.

Devam panpa beklemedeyim

büyük gün geldi çattı. hiç tanımadığım bir numara, hiç tanımadığım bir kız, ama tesadüfen aynı şehirde olmamız ve sonucunda gerçekleşecek bir buluşma, belki de doğacak bir aşk... evet beyler, balık burcuyum ben. balık burcu erkeklerinin bu tip toz pembe hayalleri çok olur, her an her kızla müsaittirler leyla ile mecnun olmaya. bu arada kızın adını söylemedik, hazır büyük aşıkları anmışken kıza leyla diyelim. benimki de mecnun olsun bari amk... cafeye bilerek önce girmedim. mal gibi beklemeyeyim. ya da ekilmeyeyim. daha önce tatildeyken, denizde tanıştığım bir kız ilk gece beni ekmiş, ertesi gün benle dalga geçmiş, ertesi günün gecesi de benle sevgili olmuştu. korkmayın ama onu anlatmayacağım. hoş çok okuyan yok gibi ama vallahi isteseniz de anlatmayacağım. kızı arada görüyorum evlendi.

konuyu saptırmaya yeltenen beyin kıvrımlarımı sizin yerinize ben gibtim beyler, sakin. bizim leyla var ya leyla, mesaj attı biz gelmek üzereyiz cafe’de misin? diye. şimdi ben cafeye onlardan sonra gideceğimi söylemedim, söylenmez de zaten. ben de mesaj attım, sınavdan yeni çıktım siz geçin ben en kısa sürede orada olacağım dedim. şimdi en büyük sorun geldi çattı... tamam kızla sohbet etmek iyi güzel, sesi de hoş ama ya kendisini beğenmezsem? ya da kız çok güzel biriyse ve beni beğenmezse? her türlü bir yıkım olabilme ihtimali var. tamam balık burcuyuz da polyannacılık da bir yere kadar yani... neyse buluştuk beyler. masada iki kız... hangisi olduğunu bile bilmiyorum konuştuğum kişinin. selam verdim, ayağa kalktı. ben leyla dedi.

insanların dış görünüşünü hiçbir zaman yadırgamadım ama hayallerimdeki leyla o değildi. gerçekten değildi. hiçbir şekilde elektrik almamıştım ama o an söylenmezdi bu. sonra bile söylenmezdi. kırılırdı, üzülürdü. tek sevindiğim nokta, hoşumuza giderek ettiğimiz sohbeti sanal aşk muhabbetine döndürmeden buluşmamız olmuştu. yani birbirimize aşkım sevgilim demeden buluşmuştuk ama o çizgiye de çok yakındık. neyse, ben gayet samimi bir şekilde sohbet açtım. kimi yerlerde zorla konuşturuyormuşum gibi hissettim. zaten arkadaşı hiç katılmadı muhabbete. sohbet ne kadar sürdü çok net hatırlamıyorum ama uzun değildi. belki de o benden hoşlanmamıştı, belki de ben onun hayalindeki mecnun değildim... biz artık kalkmalıyız dedi leyla. kalktım hesabı ödedim, vedalaştık ve ayrıldık.