anlat panpa
yolla panpa
yürü be panpa

ananla benim hikayemiz

gibtir bin

Gaziosmanpaşa’da oturan Babası 7 yaşında terk edip gitmiş annesi ise 15 yaşında başka biri ile evlenmiş kendi ayakları üzerinde durmaya çalışan fakir aile çocuğuyum. Yaşamımın bu nebzede kötü oluşu beni uçurumlara sürüklesede insanlara vereceğim değerleri yahut insanlara karşı tavrımı asla değiştirmedi aksine daha iyi düşünerek daha radikal kararlar alarak kendimi ifade edebiliyorum. Gaziosmanpaşa da yaşayan fakir bir çocuğum bu nedenle arkadaş çevremin hepsi fakir kesimden oluşmakta. Zaten fakir olmasalar Gaziosmanpaşa da oturmazlar. Neyse benim bir tane yakın arkadaşım var o da bizim mahallede oturan emin adında bir kişi “178 boylarında hafif şişman ağır milliyetçi (ağrılı) kürt ama ülkücü, ara kaşlı kara saçlı” biri benimde en sevdiğim arkadaşım bunun sebebi de harbi adam olması. Bu dıbına kodumun bini bir gün aklıma girdi ve karıya gitmemiz gerektiğini aksi taktirde 20 yaşına geldiğimizi ve halen daha milli olamadığımızı söyledi. Dolayısı ile haklıydı ve bende buna hak verdim. Kararlaştırıp yarın sabah yola çıkacaktık. Nihayet yarın olmuştu Gaziosmanpaşa Karadeniz mahallesinde oturuyorum. Karadeniz mahallesinden küçükköyle yürüdük oradan da taksim otobüsünü gördük ve bindik. Ve taksime doğru ilerledik. Taksimde böyle bir ara sokak var nasıl anlatayım bilmiyorum ama sağ tarafta kalıyor ama adı zürafa sokak emin gel kanka girelim buraya dedi tamam dedim girdik. Böyle ara bir sokak gece kondu ve binalar bulunuyor her katta kadınlar falan var memelerini açıp zatımıza gösteriler yapıyor. Ona bak buna bak derken bir gece konduda ellerini çenesine koyup derin derin bakan bir sarısın bayan ilgimi çekti. Hemen emine gösterdim ve kanka buraya gidelim dedim oda dünden razı amk, tamam dedi ve gittik.

dinleyen vasa yazarı

daşşşşşşak

devam et lan merak ettim