gitmeden önce size bir şey diyeyim

sözlükten tanıdığım kimi arkadaşlar ya da rastgele entry'lerime bakmış merak etmiş birileri soruyor arada, "gerçek kişiliğin bu mu, niye inci'de kasıyorsun ki lan? sör gibin takılmasana oğlum??" diye.

gerçek kişiliğim bu zaten amk. inci gibi bi yerde gerçek kendim olmayacağım da nerde olacağım içine sıçayım... uygun ortamı kurup dışarıda gerçek kendimi gösterirsem daha birkaç ay geçmeden dostlarım beni bir gece çekip "yarak gibi bir adam oldun ve senden memnun değiliz" diyorlar, hatta belki çok daha fenasını söyleyecekler ama söylemiyorlar. demek ki benim de her hali düz ve basit denklemlere dayalı hayatı kabullenip onu fazla büyütmeden eğlenmeme bakmak yerine, sorun yaşamadığınız diğer insanlar gibi gibik gibik kendimi kapatıp sözde aşmalarımla tatmin olmam gerekiyor. hayatın beni yenmesi gerek, her şeyiyle açık bir sevgiye layık biri olmam için. yenen bensem yavşağın tekiyim.

çünkü hepinizin sevgisinin kaynağı acıma duygusu huur çocukları. acıdığınızı seviyorsunuz. ya da "ahh ya o da acı çekiyor" dediğinizi. iyi tak...

umurumda değil. kendim bile gibimde değilim ki sizi gibleyeceğim lan? rahatsızsan bas git. ben bir gün yok olacağım ve bir zamanlar var olmuş olmamın hiçbir anlam taşımayacağı bir ortamda hoşuma giden şeye yol açacak olan yolları seçiyorum, kötü ihtimali düşünmeden onun için kasıyorum. ve başarıyorum da amk. çünkü anlamlı olan tek şey bu, eğlenceli olanı yapmak. benim için bunlar "seçenek" değil. var olan tek şey. seçenek varsa da kafanı gibecek olan şeye bir saniye bile tahammül etmemeyi seçebilme ütopyasının ilkeleriyle yaşamak.

benim neslimin 95% inin zütünü vereceği paraya, zütünü verecekleri alanlardan birinde çalışıyorum, sevdiğim diğer alanlarda da olduğum seviyeden memnunum, tatmin duygusu nedir iyi biliyorum. hayal ettiğim her şeyin en azından mini versiyonlarını bizzat tecrübe edebildim. ama hayatı da biliyorum. tüm bunların bir gün sonu gelecek. gibimde bile değil, o zaman da sevmeyin huur çocukları. sevmek nedir lan? gel sarılayım amk... oldu mu? gibimde bile değil. şu an bunu yaşıyorum ve bu tecrübeye ben sahibim. "ben". yarın kaybedersem yarının olayı bu olur. bu kadar basit. çünkü ben de bu gibik şeyin bir parçasıyım. kendimi içeride, olayları dışarıda görmüyorum. yitip gidersem, yitip giden bir sürü arasında bir olurum, hiçbir önemi yok. sevdiğim şeyi yapmıyorsam, ya da yaptığımı keyif alacağım bir sonuç için yapmıyorsam hiçbir önemi zaten yok.

hayatımı son 8-9 senesini eleştirilere kulak vererek geçirdim. herkese saygı duydum, bana karşı ne denilene. ölüyordum lan ölüyordum. bitmiyor amk muhabbeti. ne yaparsan yap. yargılanıyorsun. daima yargılanıyorsun. en güvendiğin bile içinde bir şey taşıyor. ulan bende niye yok bu? yok işte amk... muhabbetlere en azından içki sofrası mezesi oluyorsun. sonra dedim, bir sürü şey yaşadım. bende eğer biraz iq varsa, benim de bir şeyler öğrenmiş olmam lazım. ve kabullenme güdümden sıyrıldım. bana göre yanlış veya kusurlu yöntemleri bıraktım. düşüncem oydu ki, çevremde doğru insanlar varsa "yalancı maskeler"i indirdiğinde herkes, yine herkes diğeriyle beraber olur, sever. diğerinden veya olacaklardan korkmaz. bunu en yakın ortamımda yapamayacaksam nerede yapacağım amk?

sorun ne biliyor musunuz? sorun şu muallakler; hayatın ne olduğunun tanımını koymak istiyorsunuz, artık keşfetmiş olmak istiyorsunuz hiçbir şeye karşı gerçek bir tenezzül göstermeden ... ve bu tanım veya tanımları biri daha kökünden sarsarsa size batıyor. siz bir abazayı amsalakken seviyorsunuz, o abazayı am üstünde züt giberken değil. denklem hep böyle, a olayından b örneğine... hep böyle.

ne kadar egoistim değil mi sizi gidi muallakler? iğrenç herifin tekiyim. umarım taka batar "baaaazı gerçekler"in farkına varırım. batmadım mı sanıyorsunuz binler. aydınlanmamı bana hediye eden de oydu zaten. her neyse içine edeyim. size ne? bana ne?

... inci'de gerçek kendimim amk. bu da inci'yi ne olursam olayım yer bulduğum tek ortamım yapıyor. ne kadar ezik olduğumu şu an fark ettim... ve tek tük de olsa neden hala burada takıldığımı.

Yaşlandık. Yok, o klişeden değil. Fiziki yaşlanmadık. Eskiyoruz bildiğin. Vakit hızlı değişiyor. 1950'lerde 40, belki 50 yaşındaki birinin yaşamadığı yabancılaşmayı şimdi 20'lerde yaşamaya başlıyoruz, 30 vurduğundaysa giyotinin arasında başlarımız. Yeni nesil zaten tak gibi. Biz kız tavlayacağız diye en azından kitap okurduk. Tırt da olsak entelektüel birikim almaya kasardık. Şimdi kitabın yerini protein tozu aldı. Gerzek maymunlar.

Yolda yürümeye katlanamıyorum artık. Her gün "biri lütfen bana sınırsız yetki ve pompalı tüfek versin" diye geçiyorum mikrop insan kalabalığı arasından, dörtlü salto vb akrobatik kıvrak hareketlerle. Omzunu asla önce çekmeyen, kibarlıktan, zarafetten zerre anlamayan, kendini dünyanın merkezinde gören, bir bıraksalar ne mucizeler yaratacak da bir türlü bırakmıyorlar gören eşsiz kar taneleri sizi. Nefret ediyorum hepinizden. En güzeliniz bile önümde bir göz kırpmalığına ayakta kalamazdı.

Eski zamanlarım yaklaşıyor yeniden, hissediyorum, biliyorum. O yukarılarda yazdığım "yarak gibi bir adam oldun ve senden memnun değiliz"deki adam zamanlarım. Etrafımda insan kalmadı. Dramatik değil, direk insan kalmadı. Çünkü hiçbiri tutunamıyor. Aciz zihinlerinin sunduğu çözümler yeterli olsalar dahi onlar için irade gösterecek dayanıklılıkları yok. Plan kuramıyorlar, kursalar da tutunamıyorlar. Ön göremiyorlar. Ön görebileni ise küstah buluyorlar. Utanmadan. Haklı çıksan da, onlar felaketi yaşamalı. Sonunda birkaç başarısız deneme en garanti ve güvenli çözüme varıyor. Çözüm olmayan. Kibarca kaçınmak. Kaçınıyorlar.

Etrafımda insan kalmadı ve ben sevgiye açım. Sevgi görmediğimden değil, doyurulamıyorum. Ona sahip olduğumda bir yarı tanrıyım. Hayır, tanrıyım. Başaramadığım şey yok, para, sanat, bilim vb disiplinler, ne olursa. Hem de ortalama insana göre çok daha hızlı. Çok daha "kolay" gösteren şekilde. Ama o yoksa çöküyorum. Bana sevgi gösteren birileri varken manzaraya bakıp şaşırıyorlar. Karşılarındaki kainat içine çökse yine çökmeyecek adama. Bilmiyorlar ki manzara sadece onlar orada olduğu için öyle. Beni kontrol etmeyi anlayan bir kadın, veya bir dostum hiçbir zaman olmadı. Halbuki çok basit. Sevgi göster ve beni şarjörü boşalmayan (iki anlamda da ihihi) bir kitle imha silahı gibi kullan. Çok basit.

Şimdi herkes gidiyor. Gitmek zorundalar. Gitmezlerse büyük zarara uğrayacaklar. Gitmeleri iyi oluyor.

Ben açım. Ve kendimden nefret etmiyorum.

iyi geceler.