Seri seri yazıp bitiriyorum kimse beklemesin yarına da kalmasın.

Neyse kursa gittim Ela geldi yine halsiz rengi soluk yüzü zayıflamış gibi. Hastaneye gidelim Ela bu ne hal dedim. Yok yok iyiyim dedi. Ne demek iyisin Ela dedim bu halin ne. ilacımı almadım bugün dedi ondan dedi Ela kendine neden bakmıyorsun dedim. DepresifShinobi tamam ya söz bakıcam bundan sonra meraklanma hayatım dedi. Kursta yine Adı Bende Saklı çalıp söylüyoruz birlikte. Kurstan çıktık Ela bize gel dedi. Tamam dedim gittim kırmadım bu sefer sonuçta ailelerimiz tanışmıştı artık. Çıktım evlerine oturduk. Bana albümlerden resimler gösterdi. Sarıldı sıkı sıkı. Ondan sonra ben gideyim artık dedim. Seni çok seviyorum bil bunu hep tamam mı dedi. Ela ne diyorsun ya veda eder gibi dedim. Bir şey demedim ya şaka yapıyorum dedi. Kendine gel ilaçmı alıyorsun ne yapıyorsun yap dedim yoksa bozuşuruz dedim tamam dedi yolcu etti beni çıktım eve yürüyorum. Girdim eve mesaj attım iyi geceler görüşmek üzere diye. Neyse sabah oldu okula gittim Ela gelmedi okula benim geçişte olmuştu. Elaya müjdeyi vermek yerine okulda görsün beni istiyordum. Bir iki derken mesaj attım neden gelmiyorsun dedim ilaçlarımı okulda aksatıyorum o yüzden düzelene kadar evdeyim dedi. Kursa gelecek misin dedim. Gelirim dedi. Tamam dedim müjdeyi kursta verecektim. Neyse beyler kurs günü kursa gittim. Girdim kapıdan Ela her zaman oturduğu yerde yoktu. Bekledim bekledim gelmedi. Hoca yanıma geldi bir tane kağıt uzattı. Ela bana bunu çok uzun zaman önce bırakmıştı ve bir şey söylemişti. O gün bir gün gelecek ve o gün bu kağıdı DepresifShinobiye ver demişti. Aldım ama yüreğimde bir sıkışma olmaya başlamıştı. Hemen koşar adımlarla Elaların evin önüne gittim bir kalabalık yığılıydı kapının önünde. Gözlerim karardı ihtimal vermedim. Merdivenlerden çıkmaya başladıkça ayaklarımın bağı çözülüyordu. iki saniye kendime gelmek için oturdum ve mektubu açtım.

Canımın içi hayatımın anlamı senden sürekli sakladığım şeyi şimdi burada açıklıyorum. Bana kızacağını bildiğim için sakladım. Ben kan kanseri oldum ama sana söyleyemedim. Hayallerini , umutlarını , yarınlarını yıkmak istemedim. Seni gerçekten sevdiğimi asla ama asla unutma. Ben bunları okurken gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Ela'm iki merdiven yukarımda yatıyordu ama kendimi toplayamıyordum. Üzülmeni istemiyorum hayatımdaki varlığından en memnun olduğum kişi sensin. Bölümünü sakın benim için değiştirmemeni bu yüzden istedim , sana ara sıra mesaj atmama sebebim sırf seni daha fazla üzmemek içindi. Lütfen beni affet. Seni bekliyor ve geleceğine güne kadar seviyor olacağıma dair yemin ediyorum. Kendine iyi bak. Gitaristin.. Yazıyordu.

iki üç adım kendimi zor toplayıp girdim eve. Ela'nın odasına daldığımda Ela oracıkta yatıyordu. Güneş gibi parlayan saçları solmuş , yemyeşil bakan gözleri kapanmış o ışığı sönmüştü. Kendimden geçtim. Okulu bıraktım. Kendimi eve kapattım. Tam iki yıl önce bugün Ela'mı kaybettim. Şimdi ne mi yapıyorum ?

https://www.youtube.com/watch?v=lc2x8u8y2KI

Dinleyip dinleyip onu hatırlıyorum. Bir hafta sonra kursa gittiğimde ne bana o kağıdı ilk uzattığı yerde oturan gitaristim vardı orada ne de bana sımsıkı sarılan Ela'm.

Okuduğunuz için teşekkür ederim iyi geceler.