0
kızı tekrar aradım. açmadı, aradım açmadı. doğaldı çünkü gizliden arıyodum.
büyük bir risk alıp telefon numaramı görünür yaptım.
-efendim.
alo.
-yine mi sen? ne var ya? kimsiiin?
ya bak. öncelikle telefon sapığı değilim. hatta onu ispatlamak için numaramı görünür yaptım. 2 dakika konuşalım. rahatsız olursan beni bi daha arama de, aramıyacağım. ararsam da numaramı polise ver.
-ne konuşucağız ki senle kim olduğunu bile bilmiyorum. dahası sen beni tanıyomusun tanımıyomusun onu da bilmiyorum.
tanımıyorum.
-eee o zaman? ya sen benim numaramı kimden aldın.
söyliyeceğim.
-hayır önce onu söyle!
ya tamam söyliyeceğim. ama önce sen benim isteğimi yerine getir.
-bak yaa bide şart koyuyo. (burda hafiften gülerek söylemişti lan)
(yannanı yedik ya.) ya tamam öğreniceksin.
-ferhat mı verdi?
ııhıı yook yea. (burda çok pis taktiksel savaştım. aslında ferhat vermişte sonra söylüyecekmişim gibi bi ses tonu kullandım. tabi kız yemi yuttu.)
-hı, iyi bakalım şartın ne?
msn adresin.
-yok ya olduu.
ne var sanki. telefon numaran bile var. msni versen nolucak.
-olmaz zaten daha aramıcaksın.
ohoo ne güzel konuşuyoduk. hem kimin verdiğini merak etmiyomusun.
-öğrendim ki (sırıtarak)
(ay çok zekiymişsiin yaaa ) hayır öğrenmedin.
-blöf yapma.
yapmıyorum. bak msnini ver detaylı konuşalım bu konuyu, olmadı engeller silersin. daha da seni aramam.
-hıı. bi düşüneyim.
düşünde kontör... (gülerek) bu arada ismin neydi?
-bırak beni tanımıyomuş numarası yapmayı (kız hala onu tanıyan biriyim sanıyo amk) xxx@gmail.com
tamamdır. ekliyeceğim kabul et.
-tamam, iyi günler.
iyi günleeer.
