geçen yıl tam bugün ihanete uğradım

bundan sonra bir kaç. gün yanıma bile yaklaşmadı. bu benim açımdan kötü olur düşüncesiyle ben gittim tuğçenin yanına. bir kaç kere o konu konuşulmamışçasına konuşmaya kalktım ama daima bu konuyu açtı. ben de bu konuda da yanında olacağımı söyledim.
"aslında ben sana karşı aşktan daha öte bir durum besliyorum. sevgili olup da seni zamanla yitirmek istemiyorum."
"artık mantıklı düşünmeni istemiyorum murat. sen varken ben kendimi o kadar iyi hissediyorum ki, benim hayatımda ömür boyu olacak kişi sen olmalısın."
"yine hayatında ömür boyu olurum ama dostun olarak buna izin ver lütfen."
"yapamam. acı çekiyorum sen bana dostum dedikçe"
bunu dedikten sonra karar verdim. tuğçeyle sevgili olacaktım.
"düşünecm" dedikten sonra gittim. verdiğim umut olumlu yönde olacaktı. onun için en iyi dostluğu bu durumu kabul ederek, onun mutlu olmasını sağlayarak yapacağımı düşündüm.

ve iki üç gün sonra tuğçeyle çıkıyorduk. ondan nefret etmeme rağmen

tuğçeyle çıktığıma herkes şaşırmıştı. özellikle merve beni yakın takibe almıştı adeta. tuğçe ile mervenin arası bilmediğim ama umutlu olduğum bir durumdan dolayı açılmıştı. merve beni kıskanıyordu. bu bana o kadar mutluluk veriyordu ki ilk defa o gün düşündüm bunu.
"peki merve bana geri dönerse ne yaparım."
"keşke öyle bir şey olsa"
"peki ama ne yaparsın."
intikam mı, yoksa silbaştan mı?

tuğçe ile arası açılan merve mutsuz mutsuz dolaşıyordu etrafta.
adem e beni şikayet ediyordu buna emindim. nazife tuğçe konusunda şikayetlerini bildiriyordu. bunlara sebep olanın ben olduğumu düşünüyordu. ama öyle bir durum oldu ki, adem artık mervenin bu konu hakkında konuşmasını istemiyor, merve nin benim hakkımda kuruntuları olduğunu düşünüyordu.

adem ile bu konuyu konuşuyorduk. adem benim ağzımı yoklarcasına soruyordu ben de duymak istediği cevabı söylüyordum. daha sonra bana olan güveninde haklı olduğunu düşünerek gidiyordu odasına.

ve düne kadar her şey istediğim noktada devam etti.
merve istediğim gibi yalnız kaldı. Adem ile araları birazcık açıldı.
tuğçe ile arzu ile nazife ile artık konuşmuyor. mervenin tek dayanağı bana en yakın dost diye hitap eden Adem.
ipler benim elimde.
Ama dün o iplerle kendimi asma derecesine geldim.
ne mi oldu?
anlat derseniz anlatacağım.

anlat dıbına koyayım uykumun içine sıçtın bekliyorum

dün sabah uyandığım zaman aklımda günün tarihi bile yoktu. sabah kalktım kahvaltı yaptım. Adem uyandı daha soonra masaya oturdu bir şeyler atıştırdık sohbet ede ede.
tuğçe nasıl olduğumu falan sorduktan sonra kalktı.
"kardeşim bugün kampüse gidiyorsun değil mi dedi."
"evet"
"kaçta çıkacaksın?"
"5 te dersim bitiyor."
"hah ya!" dedi fırsatını bulmuşça."kardeşim merve de o vakitte çıkıyor. ben biraz etrafı falan düzeltirim kampüste işim yok gelirken merveyi alıp gelsene ben ona haber ederim." dedi.
içimde o iğne batışı ince sızı duydum. kalbimin en derinine saplanan o iğne beni kaskatı kessede hiç bir şey umursamama moduna tekrar girmek istedim.
"Bugün bizim çıkmaya başladığımız gün. birinci yılımız."
Vay anasına ya. demek bir yıl olmuştu. Adem ile çıkmaya başlayalı. bana ihanet etmeye başlayalı tam bir yıl olmuştu demek.
ikimize birden aşkım dediği o gün bugündü demek.
ikimize birden "seni çok seviyorum" dediği gün bugündü demek.
ve "sakın beni bırakma, bugünlerde pgibolojim bozuk olabilir. ama beni sakın bırakma" diye bana yalvaralı tam bir yıl olmuştu

bir insan bu kadar mı meleği oynardı. tam istediğim gibiydi. kastettiğim şey tip değil beyler.
çok anlayışlıydı, her konuda yanımdaydı. yanımda olması gerektiği zamanı biliyordu. ne demesi gerektiğini biliyordu. yanıma nasıl geleceğini biliyordu. beni nasıl mutlu edeceğini biliyordu. onu dudaklarından öperken utanıyor çekiniyordu. oysa Adem i çıktıkları ilk gün öpen, daha benden ayrılmadan öpen bu kız olamazdı.

Adem e "tamam" dedim ama bir zamanlarki sevgilimi sevgilisine zütürecek uşak gibi hissettim kendimi. kampüse gideceğimi söyledim ama gitmedim. tenha bir alana gittim içtim. ölümüne içesim vardı. ölesim vardı. bugünü yaşamak istemiyordum. bugünü tekrar yaşamak istemiyordum.

Vay dıbına koyayım panpa ya. gibtin belamı lan !

kurtlar vadisinin gençlik üzerindeki etkisi

reserved

sadece su sesini duymak istiyordum. sigaramın çıkardığı sesler bile geliyordu kulağıma ve aklıma geçmiş gelince dalıp gidiyordum, bu dünyadaki tüm sesler kayboluyor yerini çığlıklar alıyordu.
"O gitti!"

reserve

sessizliğin sesini dinlemem bir kaç çıtırdıyla bozuldu. ayağa kalktım gelenin kim olduğuna baktım. Geleni tanıyınca yine önüme döndüm. kalbimin atışı değişti ama mimiklerim yine değişmedi.
"Neden geldin buraya?"
Aslında bu ses için bir zamanlar ömrümü gözümü kırpmadan verebilirdim.
"Okumaya!"
Burnundan soluyordu. bense sakini oynuyordum.
"Orda da okuyordun."
"Burada okumak istedim." yüzüne bile bakmıyordum. arkamda durmuş hesap soruyordu.

"Dalga mı geçiyorsun benimle?" dedi sesini yükselterek.Ve "Sakın bir hata yapma?"
"Ne gibi?" dedim. yüzümü ona döndüm. hesap sorma sırasının bana geldiğini düşündüğüm anda. gözlerinin içine baktım. Korkuyordu.
"Ne gibi bir hata yapmamdan korkuyorsun?" dedim. bakışlarını yere indirdi.
"Adem ile tanışıyorsun gitgide ona yaklaşıyorsun."
"inanmazsın ama tamamen tesadüf. ben Adem gibi onlarca kişiyi tanıyorum."
"sakın bir hata yapma"
"beni yeterince tanımıyorsun galiba."
"Tanıyorum."
sinirlendim. gözlwerinin içine baka baka sesimi yükselterek
"beni yaptığım hatalarla mı tanıyorsun Merve!" dedim. cevap vermedi.
"Cevap ver bana."
"Hayır!"
“ Buraya gelirken aklıma ilk ne geldi biliyor musun?” dedim başımı sallayarak. “ Eğer benim burada olduğumu fark edersen, ilk düşüneceğin şeyi tahmin ettim. Senin için geleceğimi sanıyordun. Senden intikam almak için burada olduğumu düşünüyorsun. Akla ilk gelen şeyi düşünüyorsun. Beni tanımışlığını, benim sana karşı bir hatamın olmadığını düşünmüyorsun bile. Neden buraya senin için geleyim ki? Neden seni bu derece önemseyeyim?” dedim.
pes edercesine
"Önemseme zaten dedi."

"zekan beni kkorkutuyor" dedi Merve.
"Sen benden daha zekisin. yaptığın iş mesela... zekice... ama etik değil. yaptığın şeyi yapamam. zekadan yana kaygım yok aslında...
Buna karakterim fazla gelir.."

cevap vermedi.
"şimdi git. sevgilin merak eder."

bir kaç hafta geçtikten sonra nazife adında bir kıza yaklaşmaya başladım. tanışmamız bir maceraydı adlında. bir tuhafiye de part time olarak çalışıyordu.
ben de o tuhafiye ye gittim ve bu kızın yanına vardım. bir kapüşon vardı çok ilgimi çekti. aslında mevsimi olmamasına rağmen hoşuma gitti o kapüşonu alayım dedim. tabi fiyatı uygunsa.

kız montuna sarılmış müşteri bekliyordu. acayip komik bir görüntüsü vardı. ben ise üstümde ince bir ceketi sütüne üstlük bir de mevsimi olmayan ince bir ceket daha almaya gelmiştim.
"hava bu kadar mı soğuk ya?" dedim kıza göz ucuyla bakıp gülerek.
"Bilmiyorum ama ben üşüyorum". dedi " sence soğuk değil mi?"
"Bunu bana mı söylüyordun" dedim.
"Öğrenci misin?" dedi. bu sorunun karşılığında bu spruyu sorması aklıma şunu getirdi. Sordum:
"fakir olduğumu düşündüğün için mi bunu soruyorsun?"