geçen yıl tam bugün ihanete uğradım

"yok bişey" diyordum ama ağlamam kesilmiyordu.
"iyi değilsin biraz dinlen sonra gideriz" dedi.
içten samimice. yani öyleymiş gibi.

"yok bişey" diyordum ama ağlamam kesilmiyordu.
"iyi değilsin biraz dinlen sonra gideriz" dedi.
içten samimice. yani öyleymiş gibi.

yanıma diz çöktü. bana bakıyordu. tıpki geçen yıllardaki gibi. yüzüme bakıyordu. suratındaki acıma ifadesine teslim oluveresim vardı.
"ağlama" dedi.
bunu duyunca sanki duymaya ihtiyacım varmışçasına boğuldum hıçkırıklarımla. ve elimi tuttu. vücudum titriyordu. sarılıvermek istiyordum herşeye rağmen. tıpki geçenb yılki gibi. içten samimi.

hayat yieğen bazen böyledir.

elini çekip birden ayağa kalktım. sendelesemde düşme korkum olmadan yola koyuldum ve yürüdüm. merve arkamdan gelmeye başladı. ağlaya ağlaya gidiyordum. aklımda ise geçmiş geçiyordu.
"seni bana verdiği için Allaha dua ediyorum."
"Aşkım allah için gerekeni yapsan mesela. bir gün beni senden almaması için. namaz kılsan mesela."
"hiç bir kuvvet seni benden alamaz."
"biliyorum aşkım. ama Allah istemedikten sonra nasıl yürüyecek. aşkım namazını kılsan diyorum bizim için dua etsen, daima beraber olalım diye. Allahın verdiği hediyesin diyorsun bana. bu hediye için şükretsen"
"haklısın bir tanem."
"hani tamamiyle zorlama. en azından cumaları kıl ve bir yerden sonra başla diyorum. arkamızda Allah olduktan sonra hiç kimse bizi ayıramaz"
nasıl bilebilirdim ki yalan olduğunu. yalan olamazdı. olmamalıydı.

reserved

eve gittim. Adem karşıladı. ben hemen lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım ve odama çekildim. daha sonra onları başbaşa bıraktım. içim içimi yerken onları yalnız bıraktım. bu gece burada kalacaktı ve Ademin ile beraber olacaktı yan odada. düşündükçe kendi kurduğum planın içerisinde kendimi boğmak geliyordu.
keşke geçen yıl bugün ölmüş olsaydım diyordum
en azından yaşarken ölü muamelesi görmeyi yaşamış olmazdım. pencereyi açtım dışarıyı izliyordum. dışarda ki muhabbetleri dinliyordum.
kegib kegib gelen sesler.
işinden gücünden çıkan insanlar dı bunlar ve hiç birisi de benim gibi salakça bir durumun ortasında değildi bugün.
hiçbirisi için için böyle haykırmıyordu.
bana göre ne kadar da mutlulardı.
keşke geçen yıl bugün ölmüş olsaydım. zira ölmüştüm zaten. ailemle iki aydır görüşmüyordum. o günden beri telefon kullanmıyordum. ailem buraya yatay geçişle geldiğimi bile bilmiyordu.
arkadaşlarımla görüşmüyordum.
ben geçen yıldan bu yana her şeyi silmiştim. ben beni kaybetmiştim. burada acılar içinde kıvranan ben değildim. ben olamazdım.

bir salona çıktım. sanki odamda yıllarca kilitli kalmıştım. saniyeler yıl oldu her saniyede binlerce parçaya ayrılıyordum.
odanın ışığı açıktı. yanlarına gitmek geldi sarhoş aklımla. keşke bunu aklımdan geçirmemiş olsaydım. kapıyı tıklayıp içeriye kapıyı açtığım zaman manevi olarak milyonlarca kez öldüm.

adem mervenin dudaklarına yapışmıştı.
beni farkeder farketmez toparlandılar.
"özür dilerim" dedim. dışarıya çıktım.
bir daha da içeriye girmedim. odama çekildim kapımı kilitledim. hıçkırıklarımın duyulmaması için yastığa ağzımı dayayıp ağladıkça ağladım. saatler sürdü bu. saatler ama teorik olarak. beni binlerce yıl yaşlandırdı.
ve kafa dağıtmak için interneti açtım. inci sözlüğe yazmaya başladım.
(bkz: geçen yıl tam bugün ihanete uğradım)

geçen yıl bugün ne oldu dinlemek isteyenler varsa anlatırım sonra.

ve planıma ne olursa olsun devam edeceğim. bu yola bir hayat koydum.

4

reserved

ve merve geliyordu ilerden. ben ona bakıyordum. sarhoş olduğumu belli etmemek geldi içimden. dik durmaya çalıştım. sonra bakışlarımı yere indirdim.
yanıma geldi merve
"merhaba" dedi.
"merhaba" dedim.
ayağa kalktım ve yürümeye başladım. başım bir sağa bir sola bir aşağı bir yukarı gidiyordu. sendeleye sendeleye yürüyordum ben önde merve arkada. daha sonra dayanamadım ve bir temele yaslanarak oturur pozisyona geçtim. ağlamaya başladım. merve yanıma geldi acıyarak bana bakıyordu. ben ise bu bakışı gördükten sonra gözlerimi kapatıp yere doğru ağlıyordum. sessiz hıçkırıklarla

sarhoştum ama ne yaptığımı hatırlıyordum. sadece aklımdan geç.en her şeyi yapıyordum. gülüyordum ağlıyordum. sendeleye sendeleye yürüyordum. kendime bir çizgi çizdim. saat 5 te orda olacaktım. ne olursa olsun merve yi Ademe zütürecektim.
"a.q gavatı" diyordum kendime. bağıra bağıra gidiyordum. gülüyordum ağlıyordum. ve saat 5 e 15 kala fakültenin ilerisinde bulıunan bir temele yaslandım ve
beklemeye başladım geçen yıl sevgilim olan bu kızı. gelen geçeni sert bir dille yolluyordum. sarhoşum diye çok üstüme gelmiyorlardı ve gidiyorlardı.

Adem e "tamam" dedim ama bir zamanlarki sevgilimi sevgilisine zütürecek uşak gibi hissettim kendimi. kampüse gideceğimi söyledim ama gitmedim. tenha bir alana gittim içtim. ölümüne içesim vardı. ölesim vardı. bugünü yaşamak istemiyordum. bugünü tekrar yaşamak istemiyordum.

bozulmuştu buna aslında ama mantıklı konuşmamızda ki bu şeyin bizim için bir engel olacağını bilemezdim.

federal rizörv bank

tuğçe bir gün başka bir heyecanla buluşmaya geldi benimle. ben her zamanki gibi samimiydim ama o başka bir heyecan taşıyordu bugün içinde.
"merhaba" sında bile bir farklılık vardı bugün.
konuşaacağı konuya giriş için zemin hazırlıyordu. belli ki ayna karşısında hazırlanmıştı bunlara. ne kadar girişe hazırlansa da vurguyu ortalarda bir yerde aniden yapıverdi.
"ben seni seviyorum murat."

bu gerçekten beklediğim bir şey değildi. ne yapacağımı şaşırdım. kırmak istemediğimi söyledim. onu kaybetmek istemediğimi söyledim ama onun hakkında böyle bir düşüncemin olmadığını söyledim. çok fena bozuldu. bana kızamadı ama o kadar morali bozuldu ki böyle bir şeyi düşünmediğim aklına bile gelmemişti.