geçen sene başıma gelen ilginç olay

tek yaşadığım evimde başıma gelen ilginç olayları anlatıcam beyler..
birkaç kişi reserve alırsa...

beyler evde tek olanlar varsa baştan okumasın gerçekten yaşadığım bir olay o yüzden olduğundan fazla korkarsınız..

başlıyorum..
herşey bi cuma günü dışarı çıkmamla başladı.(cuma günü iş yoktu ve erken bitti işyeride bizim eve yakındır.) o ara cumadan gelen şakirt iş arkadaşımı gördüm. selamlaştık. konuştuk bir cafeye gidip cay içtik derken. islami konular açtı.
-kardeşim ne olucak senin bu durumun.
+hangi durumum birder?
-olum anla işte cumaya bile gelmez oldun. sen eskiden böyle değildin.
+ya boş ver aga. bidaki cuma gideriz birlikte..
ofladı pufladı ve sustu. sonra kafasını bana çevirip. ben eve gidiyorum dedi. bende tamam olur dedim. ama arkadaşın bakışları birden değişmişti. neyse kafaya takmadım. bi cd'ciye gidip bir oyun aldım. yalış hatırlamıyorsam crysis'ti eve geldim yükledim oynamaya başladım. bir kaç saat sonra garip garip sesler gelmeye başladı.

sanki biri kafamın içinde beddualar okuyordu. bende dayanamadım banyoya suratımı yıkamaya gittim. banyonun kapısının hemen karşısındaki aynadan kendime baktığımda gözlerim kocaman ve simsiyatı. hemen kendimi yere attım direk dışarı çıkıp yürümeye başladım.
bi sokağa girdim sokak ise bomboştu. kaldırıma oturup düşünmeye başladım. ne oluyor lan bana diye. o ara sesler birdaha gelip gidiyordu ama bu sefer gülüyor gibilerdi. hemen kalkıp caminin oraya oturdum. hocayı bekliyordum. hoca çıktı ve hemen hocaya doğru yardırmaya başladım. tuttum hocayı ve.
-hocam bana bi şeyler oldu yardım et. (hocada tanır beni)
+ne oldu joker
-hocam açık konuşucam aynadan kendime baktığımda gözlerim kocamandı. hoca birden güldü.
+oğlum korkma sandığın gibi değil herkezin yanına gelmez onlar. dedi alaycı bir tonla ve gitti...

beyler soldan 4 uncu dede hariç beni dinleyen yokmu amk. herkez taşak muhabbetinde.

neyse.
hocadan aldığım cevaptan tatmin olmayınca direk benim arkadaşın evine doğru gitmeye başladım. ama düşünüyorum sürekli. acaba ne oldu lan bana diye. neyse arkadaşın evin oraya geliyorum ve zili çalıyorum. arkadaş beni güler yüzle karşılıyor.
-o hoşgeldiniz beyfendi. diyor taşak geçer gibi. bense titreye titreye herşeyi anlatıyorum. arkadaş isrifini bozmadan bana bir kitapçık veriyor . yaklaşık 30 saydalık küçük bir kitapçık. siyah bir kapağı var.
alıyorum.
-ee ne yapıcam ben bunu. arkadaş gene gülüyor.
+okuyacaksın oğlum kitaplar okunur.
-tamam birader diyorum. evden çıkıyorum ama yine bir düşünce var kafamda. bu ağır başlı adam ne kadar cıvık olmuş diye.
evin oraya gidiyorum kapıyı açıp giriyorum.

eve girmememle birazdaha korkuyoarum. öğle vakti ev olduğundanda siyah gözüküyordu. neyse kitapçığı açıyorum(harfler türkçe)
biraz okuyorum. kitabın konusu ise iblisin çocuklarıyla ilgili. biraz okuyorum kitabı kapıyorum. bir sigara yaktıktan sonra pc yi açıp biraz araştırmaya çalışıyorum ama nafile. okuduğum şeyler beni daha da çok ürkütüyor. pc yi kapatım yine dışarı çıkıp turluyorum.
telefonuma bakıyoru ve 1 cevapsız arama görüyorum. annem aramış. hemen annemi arıyorum ve. konuşmaya başlıyorum.
-alo anne
+efendim yavrum. diyor mutlu bir ses tonuyla. bense onun mutlu olduğunu duyunca biraz rahatlıyorum.
-anne beni aramışsın bir sıkıntımı var.
+yok oğlum öylesine aradım. biraz gülmek için. bunu duyunca korkudan telefonu fırlatıyorum. ve koşmaya başlıyorum.
kafamda binlerce soru var. herkez gülüyor ne oluyor lan bunlara diyip koşarak sövmeye başlıyorum..
edit:3 dakikalık bi sigara molası vereyim beyler kussura bakmayın. sizide mağdur ediyorum ama...

3-4 dakika koştuktan sonra yoruluyorum ve. yavaşlamaya başlıyorum. bir kaldırıma oturup soluklandıktan sonra suya ihtiyacım olduğunu fark ediyorum. yakınlardaki bi bakkala giriyorum. ve soğuk su almak için dolaba yöneliyorum. dolabın kapağını tam açacakkken arkamdaki insanların bana doğru baktığını farkediyorum. arkama dönüp niye gülüyorsunuz diyecekken arkma döndüyorum ve insanlar olmadığını görüyorum. o an öyle korkuyorumki tenim bembeyaz oluyor ve bir şey diyemeden suyun ücretini ödeyip çıkıyorum.. çıkar çıkmaz hızlı adımlarla bakkaldan uzaklaşıyorum... yine bir sokağa giriyorum. ve yine sokağın boş olduğunu fark ediyorum. suyun kapağını acıyorum ve tam içecekken birdaha gülüşmeler duyuyorum ama bu sefer daha da yakınlardan geliyor. suyu içmiyorum ve öylece bırakıp gidiyorum.

beyler dinleyenler bi ses verebilirmi. kendi kendime anlatmış gibi oluyorum..

@26 @27 bu hikaye yalansa niye kendimi yorup anlatayımki. benim amacaım sadece içimi dökmek. hikayenin ilerleyen
hikayenin ilerleyen kısımlarında yalanmı gerçekmi anlaşılır zaten

biraz yürüdükten sonra aklıma çok iyi bir hoca geliyor. ve onu aramak için cep telefonuma yöneliyorum. ama telefonumu fırlattığım için bir aklımı gibeyim narası attıktan sonra evin önüne gelip oturuyorum salak salak düşündükten sonra. arkadaşın verdiği kitap aklıma geliyor. kendime cesaret verip eve girmeyi kabul ettiriyorum bedenime. evin kapısını açıp eve giriyorum yine etraf siyahımsı.
kitaplığa yöneliyorum ve o kahkahaları yine duymaya başlıyorum. en sonunda kitabı alarak evden kendimi atıyorum..

@32 inanmıyorsan yer kaplama panpa.

tekrar evin önünden uzaklaşıp. bir bank bulup oturuyorum ve baştan başlayıp okuyorum. kitabta biraz önce de dediğim gibi iblis ve kabilesinden bahsediyor onların özellikleri ve yapacağı kötü şeylerden. neyse nerdeyse kitabın yarısına geliyorum ve. sayfayı çevirmemle şok oluyorum. bir varlığın ismi kırmızı ile yazılmış. hemen okumaya başlıyorum. kitabta şunlar yazıyor
"*** o tüm varlıkların en alaycısıdır. musallat olduğu kişiyi kör eder"gibi şeyler yazıyor. ve o an parçalar yavaş yavaş yerine otruyor. karşılaştığım herkezin benimle alaycı bir tonla gülmesi ve güne başladığımdan beri sadece 3 kişiyi görmem. bunları çözdükten sonra kanım iyice soğuyor ve korkudan ağlamaya başlıyorum..
ve aklıma bir soru takılıyor. peki arkadaşımı hocayı ve bakkal sahibini nasıl görmüştüm ?
edit:beyler bir sigara molası vereyim kussura bakmayın.

@42 kussura bakma kardeşim. canım seri bir şekilde istiyor

artık korkunun beni kurtaramıyacağını anlayınca bu olayı çözmeye çalışıyorum. sokakları gezmeye başlıyorum ama kimsenin olmadığını farkediyorum. kendi kendime kimse yoksa nasıl bu işten kurtulurum diyorum. ve yine ağlamaya başlıyorum. yere sırt üstü yatıp çığlıklar atmaya başlıyorum. kalktığımda havanın karanlık olduğunu görüyorum ve biraz uyuduğumu fark ediyorum. kalkıyorum ve hiç bir sokak lambasının yanmadığını fark ediyorum. korka korka yürümeye başlıyorum ve birden o gülüşleri tekrar duyuyorum ama bu sefer olduğundan daha yakın. yürüdükçe daha yakın geliyor. bu sefer ters yönde devam edersem belki gider diye umud ediyorum ama nafile...
bir bank bulup oturuyorum gecenin karanlığında. kahkahaları duymamakı için kulaklarımı kapatıyorum. ve sabahı bekliyorum..

en sonunda hava açıyor ve biraz olsun rahatlıyorum. o ara kahkahalar biraz olsun kesiliyor. hemen cebimdeki kitaba yöneliyorum belki bu varlıktan kurtulmak için ne yapılır gibilerindden başlıklar arıyorum ama nafile. birazdaha yürüyorum ve aklıma arkadaşımın evine gitmek geliyor. hemen koşar adımlarla arkadaşımın evine gidiyorum. kapıyı çalıyorum kimse açmıyor ve sinirlenip bir kaç taş alıp bütün camlarını kırıyorum. sonra yine boş boş dolaşıyorum. dünyanın bomboş olduğuna beynim inanmıyor başka altarnatifler aramaya çalışıyor ve aklıma hemen su aldığım bakkala gitmek geliyor. bakkala doğru yürüyorum. ve niye yürüyorumki diyorum bir arabanın cdıbını kırıp arabayı çalıştırmaya çalışıyorum ama olmuyor. yine salak salak yürümeye başlıyorum...

en sonunda bakkalın sokağına giriyorum ve uzaktan bakkkala doğru bakıyorum. ve sesler gelmeye başlıyor. ama bu sesler bir varlığın sesi değil birden çok varlık var. sanki kutlama yapıyorlar gibi ama hiç konuşmuyor sadece gülüyorlar. bakkala girmeye baştan korkuyorum ama sonra sinirlenip elime bir sopa alıp bakkala doğru koşuyorum. bakkala girdiğim an sadece bakkalcının olduğunu vark ediyorum ve suratına bir darbe indiriyorum. ve adama konuşmasını söylüyorum ama konuşmuyor. bir kaç kez daha vurduğumda adam gülerek yok oluyor ve ben yine bir başıma kalıyorum. karnımın acıktığını fark edip bir bisküvi alıyorum. yemek için içini açtığimda sadece kül görüyorum ve. artık sinirleniyorum. allahım ne olur bana yardım et diyorum ve ezan okunuyor hemen camiye doğru koşuyorum.
edit:bu arada liseliler gelmiş herhalde. gta flan diyor arabayı çalıştıramamın sebebi kontakta anahtarın olmaması ve olsa bile zaten kullanmayı bilmiyordum.

camiye ve bakkal yakın mesafede olduğu için gitmem uzun sürmüyor. camiyi gördüğüm zaman o kadar rahatlıyorumki öğlen namazı olduğunu fark ediyorum. ve çok susadığımı fark ediyorum. hemen şadırvana koşuyorum. su içiyorum ve abdest alıyorum. hemen camiye girp namaz kılıyorum ve camiden dışarı ayağımı atar atma. çığlıklar atarak yatağımdan kalktığımı fark ediyorum. yatağa bir bakıyorum sular içinde ve bunun ter olduğunu fark ediyorum. ve kalkıyorum telefonuma baktığımda günlerden cuma olduğunu görüyorum camdan dışarı baktığımda insanları görüyorum ve hemen telefonuma sarılıyorum. ve günlerden cuma olduğunu fark ediyorum. ve o an alllahım ne olur bu acıları yine bana yaşatma diyorum. ve hemen banyo yapıp caminin yolunu tutuyorum amacım arkadaşı takip edip bana ne yaptığını çözmekti.
edit:beyler bi sigara molası vereyim 2-3 dakikalık.

beyler hem sigara içiyorum hemde parmaklarımı biraz dinlendiriyorum. neys başlıyorum.

dışarı çıkıp camiye doğru seri adımlarla ilerliyorum. camiyi görebilecek şekilde bir evin yanına saklanıyorum ve arkadaşı bekliyorum.
en sonunda onu camiye doğru ilerlerken görüyorum ama birden başka bir sokağa sapıyor. hemen ona doğru koşuyorum onu tutup 2 yumruk attıktan sonra.
-ne yaptın lan bana şerefsiz sana arkadaşım dedim ben.
+olum ne oldu niye vuruyorsun. diyor masum bir ses tonuyla
-salağa yatma lan bana ne yaptığını sende biliyorsun bende.
+birader yemin ederim bu güne kadar sana bir zarar vermedim sen neyden bahsediyorsun. diyor ve ona bakınca o olayların başlangıcındaki adama benzemediğini fark ediyorum ve ona inanıyorum
-nereye gidiyorsun o zaman
+burağı çağırmaya(bizim diğer arkadaş oda camiyi aksatmazdı) en sonunda ona inanıyorum ve sonra özür dileyip bakkala doğru gidiyorum..
beyler açıktım biraz yemek yedikten sonra geri gelicem..