+6
Herkese hayırlı sabahlar panpalarım, geçen kış başıma gelen bir olayı anlatmak istiyorum, gene bir cuma sabahına uyanırken, etrafı çok güzel bir şekilde karla kaplandığını görmüştüm. Aylardan Ocaktı. Bende 1 haftalık raporun verdiği bir keyifle camdan karı seyrederek hayallere daldım, işte çocukluğumuz felan aklımıza geliyor duygusal anlar yaşıyorum felan, sonra dıbına kodumun telefonu çaldı işte herşey o telefonun çalmasıyla birlikte başladı.
Arkadaşlardan biri arayarak ortam yapmaya çağırmıştı, bende dedim bu havadamı felan diye ama nafile, bunların çağırdığı yere gidicem ancak çok uzak olduğu için minibüse binmem gerekiyordu, gittim minibus duraklarına artık öyle bir soğuk var ki, çıkan buhardan insanların nefes alıp verişi gözüküyor..
Neyse gittim durağa baktım çok güzel 3 tane bayan var , lan tam bunları kesicem artık nolduysa birden karnıma ağrı girdi, inceden inceden osurmaya çalışıyorum, baktım bir ara birisi dayanamayıp kahkaha atmaya başladı, derken bütün durak gülmeye başladı, lan diyorum bunlar neye gülüyor felan, sonra bir yandan da fısır fısır salıyorum ama öyle böyle değil, resmen zütümde bethoven'nin 9. senfonisi çalıyorum amk o derece.
Sonra dayının biri yanıma gelerek "Yeğenim burdaki herkes sana gülüyor, deminden osuruyorsun arkandan buhar çıkıyor farkında değil misin" dedi. O an başımdan aşağı kaynar sular döküldü. O dıbına kodumun pelinsuları yarılıp gülmekten yerlere yatıyorlardı, çok utanmıştım amk sonrasında arkadaşlara gelemeyeceğimi söyledim, eve çıkmıştım tekrar..
Buda böyle bir anımdır...