yolda yürürken yerde ikiye katlanmış halde bulmamla başladı herşey. Allah'ım bu nasıl bir sınavdır böyle? 1 lira olsa eğilmem bile. 5 lira olsa uzun uzun bakıp almazdım. 10 lira için şüpheliyim çünkü 1 paket winston light demekbenim için. ama işte lanet olsun 20 lira farklıydı.
onu görmemle hızlı adımlarla ilerleyip sağıma soluma bile bakmadan alıp züt cebime attım parayı. terlemeye başlamıştım. soruyordum kendime. neden neden? kısa bir planlamadan sonra bu parayla yemek alamayacağımdan bir an önce elimden çıkarmam gerektiği konusunda kendimi ikna ettim.

içimden zayıf bir ses: "git camiye bağışla lan!" dediyse de fazla etkili olmadı. gözümü karartmıştım. kazı kazancıya gidip ya batacaktım ya da çıkacaktım.

kan ter için kazı kazancı dayının yanında buldum kendimi. "dayı ver hele 20 tane" dedim. cırt cırt diye yırttı. 20 tane kazımaya başlamıştım. 3 tane aynı para olunca o parayı alıyosunuz beyler. 3 hep 1 lira geliyordu aq. arada 2 lira. bir kere 20 lira. bir kere de 5 lira geldi. para çıktıkca daha çok kart alıyordum. sakin sakin yürürken kendimi kumar batağında buldum. kazımaktan elim ağrımıştı. son kartı da kazıdım. baktım bir gib yok. "had dayı hayırlı işler." deyip eve gittim. yerde bulduğum parayı harcadığım için mutluydum.

yerde bulduğunuz parayı almayın.
kazı kazan da oynamayın aq çıkmıyor.