geçen gün kendimi siktim

kalktım ertesi gün dışarı çıktım arkadaşlarımla buluşucam. buluştuk falan yolda polis gördüm. adam yoldaki arabalara ceza yazıyor falan.
ulan dünyada hapiste olduğumuzu farkettim. ölmek suç mu diye düşündüm suçtu sanırım. hapisler falan var, içeri atıyorlar, bazı elemanlar kurallar koymuş. yaşamana izin var ama ölmek yasak. herşeyi yapma hakkına sahipmişsin gibi gelsede hiçbir gib yapmadığımızı farkettim. dilarayla aramız bozuk geceleri uyuyamıyorum midem bulanıyor.

inciye girdim okçu reyiz'in hikayelerini rastgele okudum. facebookta eşcinsel insanları savunan sayfalar eşcinselleri savunmuş. bir bizim mahallede yok bunlardan. olsalarda linç etse bizim elemanlar.
linç etmeliler!
ama nedenini onlarda bilmiyordu, yine de etsinler canım.
kendimi gibtiğimide bilmiyorlardı.

miğdem bulanıyor. gitar çaldım yine de geçmedi. arkadaşlarımla sohbet ettim başlıkları okudum. rastegele tıkladım ve başlıklarda insanları desteklemenin bir şeyin parçası olmanın enfes duygusuna kapıldım. miğde bulantım geçmişti biraz.
maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisini inceledim. kendime baktım. alt tabakadaydım. çoğumuz alt tabakadaydık. temel ihtiyaçlarımız bile yarım yamalaktı. peki neredeydi bu üst tabakadakiler? ne yapıyorlardı? fark neydi diye düşünürken uyuya kalmışım...

kayıt alıyorum enstrümental parça yapacağım. gece aldım kayıtları. babam aradı. sabah yanına çağırıyor.
babam gibi materyalist insanları sevmiyorum. hiç insan oğluna para ile iş yaptırır mı? adam hamallık yaptırdı 70 torba makina alçısı taşıdım. 20 lira para koymuş klavyeye. sanki rica etse yardımcı olmayacak kadar adi bir insanım...
yoruldum alçı taşımaktan bir ara oturdum işçilere bakıyorum. arada selam veriyorlar bana, saçlarım uzun altımda dar pantolon var ve hamallık yapıyorum. yadırgıyorlar tabii... adamlar farkında değildi hiç bir şeyin. tek dertleri biraz olsun para kazanıp, yakınlarını mutlu etmekti... maslow'u daha iyi anlıyorum şimdi... peki beni kim anlayacak?

dilarayla konuşuyoruz şimdi aramız iyi gibi. insandan hep nefret edip aynı zamanda sevmekte garip duygu ama çok iyi kız bir gün tanıştırıcam annemlerle. o da bilmiyor kendimi gibtiğimi.
düşündümde benim sevgilim olsa kesin nilgün marmara olurdu. zaten hayatın neresinden dönülse kârdır...

dilaranın sınavı varmış. çok çalışıyor. elde edecek istediğini biliyorum. boğaziçi üniversitesinide kazanır başka bir üniversiteyide fakat sonra ne olacak onu idrak edemiyorum... bir süre bunun üzerinde düşündüm ve üst tabaka olacaktı sanırım. tıpkı halam gibi bir sürü ayakkabı alabilecekti. hafta sonu pahalı şarapla peynir yiyecekti. üst tabaka insanları deşifre etmiştim sonunda. maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisini biraz daha inceledim...

kalktım ferhan şensoy'dan kalemimin sapını gülle donattım okuyorum. ulan bir insanın hayatı bu kadar güzel olabilir mi ya dedim? olamazdı kesinlikle yalan söylüyordu. ferhan'da para kazanmak için yalan söylüyordu. peki para ona ne getirmişti? sigara yaktım kendimi gibmeye devam ettim... arkada hasan cihat örter - pırıltılar çalıyordu.

tanrı bizi izliyorsa kesinlikle izledikçe gülme krizine giriyordur. küçük çocukların karıncalarla oynadığı gibi mi yapıyor yoksa...

rezerved

yaz lan bin

bilmek, soyut ve geçici bir uzlaşma alanı tanımlamaksa eğer iletişimde yaşanan güçlüklere ithafen gibiyorum kendimi. algı insanın icat ettiği bir şey değil kesinlikle. oyalana duralım çevremizdeki kavramlarla, bırak geçsin ömrümüz. tükensin enerjimiz bilinmezliğe doğru.

bu baslik tutar rezerve

sinir krizlerim nüksediyor. yine nöbet geçirdim. ellerimin üstü parçalanmış duvara yumruk atmaktan. her geçen gün gibiyorum kendimi. yardım etmiyor kimse.

rezerved başlık takibe ekledim

dursun yanda

sürekli düşünmekten bir alışkanlık doğar.

bıçaklayarak öldürebildiğimiz somut şeylere sahip olmakla beraber soyut şeyleri nasıl yok edebileceğimizi düşünmeye başladım. insanlığın bana ihtiyacı olabilir diye düşünüyorum.
aslında yoklardı çoğumuza göre. varlığı kanıtlanamazdı fakat onlardan kaçamazdınızda.

özenti huur çocuğu

bir müzisyen müzik yapmalıdır. bir ressam resim yapmalı, şair şiirini yazmalıdır. sonuçta kendisiyle barış içinde olmalıdır.bir insan neyi yapabiliyorsa, onu mutlaka gerçekleştirmelidir”.
maslow’a göre, ihtiyaçlar hiyerarşisi dinamiktir. dominant ihtiyaç her zaman değişir.
örneğin: bir müzisyeni ele alırsak, kendini gerçekleştirebilmek için müzik yapması gerekmektedir. ancak, yorulduğunda veya acıktığında,bu ihtiyaçlarını karşılamak öncelik kazanacaktır.
bazen bir davranış, birden fazla hiyerarşik ihtiyacı karşılar nitelikte olabilir.
örneğin, ailesiyle birlikte akşam yemeği yiyen bir adam, hem fizyolojik bir ihtiyacını karşılamakta hem de sosyal bir ihtiyacını gidermektedir.
hiyerarşi hiçbir zaman tek başına var olmaz. kendisini etkileyen genel kültürden ve içinde bulunulan genel durumlardan etkilenir.

düşünüyorumda martıları iplemeye gerek yok, simit atın yeter. gelir geçer. zaten martılar kimin umrunda?

dominasyona ihtiyaç var ve bunun farkında değiliz. farkında olanlarda dile getirmiyor. öylece tatmin ediyorlar insanlar kendilerini, bilinçsizce. oysa ki bilinçlensek biraz, yayılsa farkına varınca gelen mutsuzluk.
hallelujah
hallelujah
hallelujah
hallelujah