geçen gün güvenlik kulübesine ok attım diye

aynı blokta oturduğumuz astrolog bi karı var, yaklaşık 40 yaşlarında. baya kokoş bir şey. böyle incikli boncuklu şeyler giyinir, şuh pozlar takınır falan lakin bugüne kadar bir gibime merhem olmuşluğu yoktur. birkaç kere sitedeki kafede muhabbet ettik, anlattı şöyleyim böyleyim diye; hatta yerel bir tv kanalında programı da varmış, şu günde şu saatte yayınlanıyor dedi, hiç izlemedim ama anlattığına göre aynı rüyanız hayrolsun emine ayarında işte, oradan pay biçin. neyse, yılbaşından önce bizim kapı çalındı bi akşam, açtım baktım bu. hayırdır dedim, ya dedi sahan lazım bana, yumurta yapıcam. şuraya bak amk; hem astrologsun, hem evinde sahan yok. iyi dedim bekle, gittim içeriden sahanı getirip verdim buna. yarın getiririm dedi, tamam deyip kapadım kapıyı.

ulan bekle bekle bizim sahan gelmiyor. iki gün, beş gün, bir hafta derken şimdi karının evine inmeye de üşeniyorum ama bir yandan sahan da lazım. sucuklu, kavurmalı yumurta falan yapıyoruz arada, güzel oluyor yani. o gün açtım uydudan bu karının bahsettiği tv kanalını buldum. tam da gündüz saatinde, teması yeni yılda burçlar olan bir programı vardı ve bu aygonoş konuşup konuşup canlı telefon bağlantısı alıyordu. aradım, programa bağlanmak için. biraz bekleyin, biz sizi ararız birazdan dediler. 10 dakika geçmeden telefon çaldı, ismimi zaten yanlış vermiştim. bağlandım programa, burcumu falan sordu bu. dedim koç burcuyum. işte anlatmaya başladı koçlar şöyledir, böyledir, bu sene onları büyük sürprizler bekliyor. peki sizin yeni yıldan beklentiniz nedir diye sordu; valla dedim naime hanım, ben sadece sahan bekliyorum yeni yıldan. nee, sahan mı, ahahaha gülüştüler falan. birine sahan verdim, ertesi gün getireceğini söyledi fakat aradan bir hafta geçti hala tık yok amk dedim. bağlantı koptu o sırada, yayından attılar sanırım o esnada küfürü duyunca.

o akşam ben evde yokken getirmiş hatun sahanı, çok özür dileyip teşekkür etmiş ve kibarlık olsun diye içine de dört tane yumurta koymuş. eve geldiğimde yumurtaların hepsini haşladım ve dikey olarak ikiye böldüm. biraz tuz ve inceden karabiber gezdirdim üzerlerine. etrafına birkaç dilim de turfanda kış domatesi ki, iğrenç oluyor ama ne yapiim amk, seviyorum işte. bir büyük rakıyla dört tane yumurtayı yedim o gece aynen o şekilde. yeni yıl bana getirse getirse ancak sahan getirirdi çünkü, biliyordum

cumartesi öğleden sonra evde rakı içiyordum. kapı çaldı. baktım, bazıları tavla oynadığımız sıyrık komşum, gel dedi okçu, bi parti tavla atalım; hesabına. iyi dedim amk, kaşıntın başladı yine abi. şimdi bu muallak çay içer, ben rakı içmişim zaten. o kafayı çayla ya da kahveyle taka bulayamam diye düşündüm. bi ara johnnie walker'ın promosyonla dağıttığı küçük metal viski mataralarından almıştım. inmeden onun içine biraz vodka doldurdum, koydum montun cebine. kafeye indik, oyuna başladık. o çay söyledi, ben de kayısı suyu. neyse, geldi benim kayısı suyu. yarıya kadar çakozladım, sonra içine kimseye çaktırmadan vodkayı doldurdum. bunun çay kaşığıyla bir güzel karıştırdım, öbür türlü direkt bodozlama dökersen vodka üstte kaldığı için acı oluyor. baktım montun diğer cebinde biraz da çifte kavrulmuş fındık içi var, onu da boca ettim bardağın üzerine. al sana mis gibi fındıklı vodka; hem etrafa da kokmuyor öyle rakı gibi, bira gibi, oohh mis amk. neyse, o esnadan bi yancı geldi. tanıştık; fotoğrafçılık yapıyormuş, adı saimmiş. bi çay içip kalktı lavuk. sonra abi bana geçirdi tavlada, şimdi ne yalan söyliim. 12 tl hesap ödeyip kalktım. 4 tane bira parası diye geçirdim aklımdan bi an, yalnızlık gibi çöktü içime. neyse gibtir et dedim, çıktım eve. rakılık keyfim kalmamıştı, vodkadan devam ettim o gece.

ertersi gün istiklal'de yürüyorum, baktım biri sesleniyor ookkçççuuuu diye. amk sağa bakıyorum, sola bakıyorum, sonra tekrar sağa bakıyorum; arkaya, ileriye kimse yok. bir daha oookkççuuu diye ses geldi. bu sefer nereden baksan 100 metre geriden bir el sallanıyor bana doğru. adam hızlı adımlarla yaklaşmaya başladı, iyi dedim ortada bi yerde buluşuruz diye ben de ona doğru yürüdüm. bi baktım, dün kafede masamıza yancı olan fotoğrafçı saim. yuhh amk dedim yanıma geldiğinde, daha bir kere gördüğün adamı 100 metre uzaktan nasıl tanıdın sen birader? abi dedi, fotoğrafçı dediysem böyle mehmet turgut gibi, nihat odabaşı gibi değilim ben. saray düğün salonu'nda fotoğrafçılık yapıyorum. bi baktığım adamı unutmam bir daha, kolay mı o fotoğrafları o kadar kalabalığın içinde dağıtıp para kazanabilmek? düşündüm, haklıydı amk. nasıl göz varsa muallakde kartal gibi, nasıl bir hafıza varsa artık fil gibi zütveren. aferin saim dedim, madem o kadar mesafeden tanıdın, gel bi duble rakı ısmarliim sana.

sonra muhabbet, rakı falan derken düşündüm biraz; mehmet turgut mu fotoğrafçıydı, yoksa şipşak saim mi? hangisi daha gerçekti, hangisi daha hayatın içindeydi? bir duble daha doldurdum kendime ve saim dedim, sana yeter 1 duble, fazla içme. hadi afiyet olsun bakalım