geçen gece yaşadıgım esrarengiz akilalmaz olay

gecen gece saat 3 suları. sigaram bitmiş, deli gibi yorgunum adım atacak halim yok. biliyorsunuz sigara kafaya vurunca ya gidip alacaksın ya da yatacaksın. iyisi mi dedim caddeye çıkıp sigara alayım.

evin altında bakkal var bizim, normalde aksam saat 21-21.30 gibi kapatır. apartmanın kapısından cıkmamla bakkalın yanan ışığını görmem bir oldu. dıbına koyim dedim saat 3 oldu bizim bakkal veli abi ne tak yiyor ki?

bi yandan oğlum gibtir et ne tak yiyorsa yesin, sen yandaki yokuştan ak caddeye diyorum kendi kendime. ama merak var ya işte merak, o mereti dizginleyemiyorsun. başıma ne geldiyse meraktan geldi.

usul adımlarla bakkala yaklaştım. kapıyı kapalıydı ama içeride birilerinin olduğu kesindi. gitme lan gitme diyordu içimdeki ses. gibtir et amuhagoyim bişey olmaz dedim açtım kapıyı...

kapıyı açtım dediysem, kapı açılmadı aslında. veli abinin ekmekleri koydugu dolap kapının önüne itilmişti dolayısıyla kapıyı itmemle birlikte kapı dolaba çarptı. lan diyor içimdeki ses, içerde bişeyler dönüyor dön geri ama heyecanlı yürek dinlemiyor. dolaba rağmen kapıyı itelemeye devam ettim. dolabın hemen arkasına başka eşyalar da koyulmuş olacak ki kapının açılması her geçen saniye daha da zorlaşıyordu...

kapıyı açamasam da içeriyi görebilecek kadar aralamıştım. bizim veli abinin bakkalın altında bir deposu vardır. bakkal çoğu zaman karanlık olduğundan deponun ışığı açık oldugunda o ışık adeta bir gösteri ışığı gibi parlar. aralıktan görebildiğim kadarıyla bakkal dükkanının iç kısmında kimse yoktu. ancak depodan garip sesler geliyordu. içimdeki ses ise ahaha yok artık olm bak şansını zorluyorsun o depoya girmeyeceksin degil mi ahaha? diyordu.

içimdeki ses ne derse tersini yapmayı alışkanlık haline getirmiş olduğumdan mütevellit, ne yapıp edip o depoda ne döndüğünü öğrenecektim. kapıyı var gücümle ittim, bakkal dükkanının kapısı sonuna kadar açılmıştı. veli abi' nin kahverengi eskitme masasının hemen arkasındaki rafta istemediğim kadar sigara vardı. bu sırada içimdeki ses rahat durmuyor al şurdan sigaranı oglum sonra da gibtir olup git diyordu.

ancak sigara falan umrumda değildi, depoya doğru yöneldim.

bakkal dükkanına ve o gece yaşadığım olaya dair hatırladığım en son şey rafta gördüğüm sigaralardı. ertesi gün saat tam 9.30 da uyandım. sigaraları gördüğüm andan bu saate kadar geçen sürede neler olup bittiğini bilmiyordum, yatağıma nasıl geldiğimi bile bilmiyordum. bildiğim tek şey yorgun olduğumdu. başta bütün bunların bir rüyadan ibaret olduğunu düşündüm, bir ara uyurgezer olduğumu bile düşündüm, yaklaşık bir buçuk saat boyunca sadece düşündüm...

@35 yok lan daha yeni başlıyoruz.

saat tam 11.00 de ekmek almak için evden çıktım. başta bakkala gidip gitmemek konusunda kararsızdım. içimdeki ses ahahah oğlum dün gece seni gibmiş olmasınlar lan gitme bence diyordu. içimdeki sesi gibtir ettim, bakkala doğru adımımı attım. nihayet bakkalın önüne geldiğimde içeride müşterilerin olduğunu gördüm. veli abiyle dün gece hakkında konuşmam gerekiyordu, müşterilerin çıkmasını bekledim...

yarın devam ederim beyler sıkıldım.

nihayet müşterinin çıkmasıyla birlikte bakkala dükkanına girdim. veli abi her zamanki gibiydi, hoşgeldin dedi. bir ekmek istedigimi söyledim ve sağa sola bakınmaya başladım. gözüm deponun girişine çarptı. aşağıya uzanan merdiven tıpkı dünkü halindeydi. dün gece yaşadığım olayı veli abiye anlatamadan ekmekle birlikte bakkal dükkanından ayrıldım...