gerçektir

lisede hiç çekilmeyen, pis bir ergendim maalesef. ne ekmek almaya gider, ne bir misafirliğe. eve gelen misafir olunca da odanın kapısına kanepeyi dayar bu dünyada hiç olmamış, yokmuş gibi davranmayı seçerdim. bazen de misafirlere yakalanınca o saatlerce yerinde kıpırdamayan kertenkele taklidi yapıp onlara yokmuşlar gibi davrandım. yani tak gibi bir zaman dilimiydi benim için de ergenlik. neyse bir kış günü annem ve babam "oğlum sana palto alacağız hadi beraber gidelim" diye beni de çağırdılar alışverişe. onlara ders çalışacağımı bahane edip gelmeyeceğimi söyledim. ısrar etmediler ve biraz sonra parlak gri uzaylı paltosuna benzer bir şeyle geldiler. ben de bu tür bir paltoyu giymeyeceğimi, istediğimin sadece benim ölçülerime göre siyah bir palto olduğunu belirttim. babam "oğlum bak beraber gidelim dedik sana şimdi beğenmiyorsun" dedi. annem de "hadi değiştirmeye gidelim bari" dedi. ikisine de "yok olmaz" deyince en son babam dayanamadı ve "ızdırabını s*kiyim!" deyip kemerini çıkardı. bunun üzerine annem ilk terliğini fırlattı. havada döne döne tam burnuma çarpıp gözlerimde şimşek çaktı. babam ise kemeriyle sırtımı dövmeye başladı. işin ciddi olduğunu anlayıp ağlayarak kapıya doğru yöneldim ama annem çevik bir hareketle kapıyı kapadı ve kilitledikten sonra anahtarı babama fırlattı. babam ise cebine koydu. o sırada annem ikinci terliği şap diye enseme vurunca tökezledim. yere düşünce de babam kaldırdı beni sağolsun. sonra da kombo tokatlar savurmaya başladı. "geliyor musun, gelmiyor musun ulan it" diye bağırdılar. "o kadar dayak yedim öldürseniz artık gelmem" deyince annem de bu sefer bir baterist edasıyla iki terlikle dövmeyle başladı. en son seri bir hareketle kanepenin üzerine çıkıp "vallahi kendimi camdan atacam ha!" deyince durdular nihayet. sonra annem geri geri yürümeye başladı.. babam ise halıya sırtüstü uzanıp ayaklarını havaya dikti. tam olarak ne yaptıklarını şaşkın gözlerimle anlamlandırmaya çalışırken annem babama doğru koşmaya başladı ve ayak tabanlarından destek alarak yukarı havalandı ve de suratıma doğru kallavi bir uçan tekme savurunca da duvara çarpıp feci bir şekilde yere düştüm. herşey bitmişti.

o gün annem ve babam aşağı yukarı tsubasa ve misaki işbirliğine benzer kollektif bir dayak atmışlardı bana. hayatımda ilk ve tek kez o gün aynı anda anne ve babadan dayak yemiştim. ağzım burnum dağılmış kan sümüklü bir şekilde alışverişe giderken yine de hayatlarının %99'unu birbirleriyle kavga ile geçiren anne ile babamı tek çatı altında birleştirdiğim için gururluydum. o günden sonra da onlar kavga etmesin diye hep birlik olsunlar diye ben kötü bir insan oldum. bakayım ölünce cennete mi gideceğim cehennem mi merak ediyorum.