1. 1.
    0
    bilmiyorum arkadaslar. size arkadaslar diye hitap etmek bile beynimi yoruyor artık. kafam karmakarışık.bir günümü bir odanın içinde heba ediyorum.iyi mi yapıyorum , tartışılır.ama tartışamıyorum. hayatımdaki herşey bana acı vermeye başladı.her baktığım şey gözümü yoruyor artık. boğazım düğümlü

    en kötüsüde ağlamak istiyorum ama ağlayamıyorum. dengemi kaybettim. arasıra kahkahalar atıyorum sonra birden bire boğazım düğümleniyor ağlamak istiyorum.
    ···
  2. 2.
    0
    bir ses duyduğumda herşeyi yakıp yıkmak istiyorum. örneğin bugün sabah kalktım ve bilgisayarın başında saatlerce masaüstünde sağtık-yenile yaptım.en ufak bi ses bile beynimi yoruyor. konuşamıyorum boğazım öyle bi düğümlüki artık ağırmaya başladı.

    bi kızla delice sevişmek istemiyorum, sadece ağlamak istiyorum.

    yarını düşünmekten yoruldum. gitmek istiyorum bilinmemek istiyorum,ama gerçekten istiyormuyum?
    ···
  3. 3.
    0
    bana geçmişte kötülüğü dokunan insanların fotoğraflarına bakıyorumda gerçekten onları acımaya başladım. beni sevmeyen beni kullanan , geçmişte beni kirli bi mendil gibi atmış insanlara bakıyorumda eskiden nefret ettiklerimi şimdi daha çok acıyorum.ve acıdığımdan sevmeye başladım.
    ···
  4. 4.
    0
    yeni bi sayfa açmak istemiyorum. yeniden bi başlangıç istemiyorum. bazen ne istediğimi bilmediğim zamanlar oluyor... zaman ya ahhh zamann.gel zaman git zaman.

    ama bildiğim diğer bi gerçek şu ki :

    insanlardan tiskinmeye başladım.bir vejeteryanın, lağım faresinin etinden tiskindiğinden çok daha tiskiniyorum. hayır nefret etmiyorum tiskiniyorum. görmek bile bana ağır geliyor. sanki tüm dünya üzerime çöküyor...
    ···
  5. 5.
    0
    kimin umrundayım? şundan eminimki hayatımdaki tüm insanlar bi menfaat bi beklenti için yanımda oldu. umrumda deil hayır onlardan nefret etmiyorum, evet geçti çok iyi hatırlıyorum ama bunlar bana acı vermiyor? sadece tiskiniyorum kusmak istiyorum. ister inanın ister inanmayın.bu sözler uyuşmuş bir beyinden geliyor. uyuşmaktan acı mı zevk mi mutluluk mu duyduğunu bilmeyen bir beyinden. belki delirmişimdir kim bilir. belki aklımı kaçırdım. cümlelerim bi anlam ifade etmiyor belki.ama hayatı yalnızlıkla geçen insandan gelen şeyler normaldir belkide.
    ···
  6. 6.
    0
    hayır hayır! bana acı veren şey yalnızlık falan deil. sadece beni bu hallere düşüren hayat mı yoksa benim seçimlerim mi?

    bilmiyorum ki ? hiç seçim yaptığımı hatırlamadım. ihanet diye adlandırdığımız şeye uğrayınca hep kendimi suçlu hissettim. insanlara bişey olunca hep kendimi suçlu hissediyorum.bi insanı öksürürken görünce kendimi suçlu hissediyorum, sanki tüm bunları ben yapıyormuşum gibi.

    sonrada, sonrada... bu yaptıklarımın cezasını nasıl çekeceğim onu düşünüyorum...

    işte bu düşünce beni yiyip bitiriyor. beynimi uyuşturuyor...
    ···
  7. 7.
    0
    en iyi yaptığım şey nedir biliyormusunuz? uyumak.uyuyunca gördüğüm o rüyalar yaşama sebebim. çünkü rüyadayken suçlu değilim! sanki uyandığım zaman gerçek dünyaya gözlerimi açtığım zaman kabus başlıyor. gerçekten uyuduğum zaman rüyalarda kendimi kaybetmek , işte bana zevk veren tek şey bu.dış dünyayı düşünmek beynimde bi uyuşturucu etkisi yaratıyor.ve uyuşturucu bağımlılık yapar git gide daha fazla istersiniz.en sonundada deli olurum belki. belkide olmuşumdur.
    ···
  8. 8.
    0
    dinleyenlere teşekkürler. dert etmeyin hiçbirşeyi. inanın bana ben sizin için çook uzaklarda bir yabancıyım. yarım saatlik arkadaşlığınız için saolun.
    ···