insan olmak başka tabi suku

beyler geçen haftasonu ailemi görmeye semtime zeytinburnuna gittim. bilen bilir zeytinburnunda bizim market vardır. neyse annemle yaptık alışverişlerimizi çıktık marketten arabaya yüklüyoruz poşetleri yanımıza bir suriyeli geldi orta yaşlarda. ilk intiba kötü tabi hemen bir durduk şöyle. geldi ve karşımıza işaret parmağı ile de göstererek "bi tavuk" dedi. bende cebimden bozuk para çıkarttım ve uzattım. almadı. sepetten bir litre meyve suyu ile üçlü bisküvi uzattım. "abi yardım, bi tavuk" dedi. gözlerindeki ıslaklığı anlatamam. "gel abi benimle" dedim. girdim içeri bir tavuk aldık. kasap tavuğu bölerken; "baba öldü suriyede, ben burada 4 çocukla" dedi. ulan içim paramparça oldu. adamla oturup ağlayacağız anlatsa. tavuğu aldık "başka ihtiyacın var mı?" dedim. döndü ve yağları gösterdi. bende onlardan da aldım. "Başka?" dedim. "Tamam." dedi. sadece yağ ve tavuk. aldık çıktık marketten hızlı hızlı annemin yanına gitti sepeti arabaya koymaya yardım etmeye çalışıyor. dedim sorun değil hallederiz sen çocuklara git. adam gitti.

ben ve annemde adamın arkasından bakakaldık. en başta adama yaptığım tavırdan mı utanayım, adamın haline mi dertleneyim bilemedim.

savaş kötü beyler, nerede olursa olsun.

savaş kötü!