gerçekten seviyor muyum

saat kaç oldu lan amcık elinin ayarını gibeyim

Ağır gavatlık içeriyor okumayın beyler

aldatti drrken sadece konustumu picin biriyle yoksa gibisti mi

sabah 9 da alarm çaldı. güzelce giyindim, saçıma başıma baya bi önem verdim ve çağlalara gittim. bu sefer serhat'ın arabasıyla gidecektik. eda da oradaydı. herşeyi hazırladık arabaya koyduk ve yola koyulduk. serhat arabayı sürüyor çağla onun yanında. arkada ise ben ve eda varız. kafasını omzuma koydu. ilkte tereddüt ettim ama sonra herşeyi boşverip bende elimi omzuna attım. sanki 8 senedir yanımda olan edaydı. huzurlu hissediyordum. saçının kokusu ( denize gittiğinizde müthiş bir koku gelir burnunuza ) o kadar güzeldi ki kendimden geçmiştim. güle, eğlene vardık mekana. güzelce bir yere konumlandık. yemeğimizi yedik, çayımızı içtik ve köşelere çekildik. eda ağacın dibine oturarak sırtını dayamıştı. gittim yanına ve dizine yattım. o kadar huzurluydum ki temiz hava, kuş cıvıltısı, güneş ve edanın kahkahaları. birbirimize sürekli bir şeyler anlatıyorduk ben gülüyorum, o gülüyor çok güzel zaman geçiriyorduk.

Ben yazar değilim ki kanka aklıma geleni yazıyorum. Dinlemeyip gidebilirsin. Neden illa yorum yapma gereği duydun anlamadım ki

"ah kalbim aah" sıçtı .

gib gibi hikaye amk bu nasil bir anlatim tarzi igrenc amk.

işler olduğundan daha da karmaşıklaşıyordu. sadece sevdeyi düşünürken işin içine bir de eda girdi. artık kendimi toplamam gerekiyordu. ya sevdeyle her ne olursa olsun devam edecektim ya da eda ile yeni yola girecektim. sevde uzak olduğu için eda ile takılmaya başlamıştım. ne arkadaş ne de sevgili gibiydik. akşam olmuştu yine. kafamı dağıtmak için gitar çalıyordum. sanki beste yapıyorcasına kafamı gitara vermiştim. telefonum çaldı, arayan çağlaydı. " kuzen sana bir şey soracam ama hayır demeyeceksin. " dedi. " söyle bakalım. " dedim. " yarın ben, sen, eda ve serhat ( çağlanın erkek arkadaşı ) pikniğe gideceğiz. itiraz istemiyorum çok zevkli geçecek biliyorum." dedi. aslında sıkılıyordum evde. antrenmanlarım da başlamamıştı daha. " peki olur " dedim ve telefonu kapattım. yine eda ile olacaktım yarın. peki sevinmeli miydim yoksa üzülmeli mi ? ah kalbim aah..

eda başını bana doğru yaklaştırıyordu. heyecanlıydım, çok garip bir his vardı üstümde. 8 senedir ben sevde'den başka birisine yaklaşmamıştım. iyice yaklaşmıştı aramızda 5 cm vardı ve birden kafamı geri çektim. eda kaşlarını yukarı kaldırıp başını sağa sola çevirerek " ne yapıyorum ben " dercesine önüne döndü. ne yapacağımı bilmiyordum. en iyisi sarılmak dedim ve sarıldım. saat 9 sularıydı mekandan toparlanıp arabaya geçtik. yolda ne o konuştu ne ben. sonunda evinin önüne gelmiştik. ikimiz de önümüze bakıyoruz birbirimize bir şeyler söylemek istercesine ama ne o ne de ben söze başlayamıyorduk. dayanamadım ve " özür dilerim " dedim. " neden özür diliyorsun ki ileri giden bendim " dedi. aslında bu lafı duyduğuma sevinmiştim. biliyordum eve gidince tekrar düşünmeye başlayacaktım. " alkolün etkisiyle oldu. kendini suçlamana gerek yok. " dedim. haklısın dercesine kafasını ileri geri salladı. arkadaşça bi öpücükten sonra arabadan inip evine girdi. bende eve doğru yol almaya başladım.

alışkanlıkkk amk

anlat pampa bugun bende cok buyuk bı bosluktayım kafamı dagıtmak ıstıyorum yanlız olmadıgımı goruncede sevındım acıkcası uzuldugun ıcın degıl tabıkı yanlıs anlama

1 hafta geçmişti. canım yine sıkkındı. akşam saat 6-7 sularında edaya mesaj attım. " buluşup bir şeyler içelim mi ? " 2-3 dk sonra cevap geldi " işte bana sorulacak en güzel soruyu sordun. tabii ki de evetttt. hazırlanınca söylerim bebeğim. " şaşırmıştım. ben hep ona adı ile hitap ediyordum. bebeğim biraz ilginç gelmişti. sevdeyi aldattığımı düşünüyordum. sonra " sktir et o beni aldattı. hem ben edaya karşı bir şey hissetmiyorum. aldatmak sayılmaz. " dedim ve babamın arabasını alıp çıktım. ( araba opel astra ). evini biliyordum. eski futbol kulübümün 3 mahalle yukarısındaydı. kolayca buldum ve arabaya bindi. nereye gideceğimizi söylemedim çünkü nereye gideceğimizi düşünmemiştim. istiklalde bi bar biliyormuş. oraya gittik. gerçekten içmeye ihtiyacım vardı. edayla tanıştığımdan beri ağzıma sürmemiştim. tekila hiç içmemiştim. 4-5 shot attım ve biraz kafam iyi oldu. hatta baya bi iyi oldu. edayla gülüyor, eğleniyor, kulağına bir şeyler fısıldıyordum. o da bu durumdan mutlu gibiydi. her ne yaparsam yapayım o güzel kahkahasını atıyordu. fon da slow müzik çalmaya başlamıştı. birbirimizin gözlerine kitlenmiş sadece bakışıyorduk.

mutlu geçen bir günün gecesinde yine kafam dalgındı. ne yapıyordum ben ? sevdeye olan aşkımın değerini anlamaya çalışırken edaya umut veriyordum. karmakarışık duygular içindeydim. sevde anneme " anne " derdi. annem de ona " kızım " diyordu. bu kadar yakınlardı. çünkü evleneceğimizi düşünüyordu. gerçekten kızı olarak görmeye başlamıştı onu annem. ben de öyle düşünüyordum. çocuklarımız olunca onlara " biz küçüklükten beri beraberiz, çocukluk aşkıyız." diyecektik. ben ona " eşim " o bana " kocam " diyecekti. sevde de çok güzel kızdı. doğal turuncu saçları, beyaz tenli, gamzeleri olan, biraz balık etliydi. gerçekten çok güzeldi... sabah oldu. telefona baktım sevdeden mesaj gelmiş. " antalya'ya gidiyoruz aşkım. 2 hafta sonra yanındayım. kötü gününde yanında olamadığım için özür diliyorum. gelince hepsini telafi edeceğim. seni seviyorum. " sadece mesajı okudum ve kapattım. eda'nın yanındayken mutluydum, sevdeyi unutuyordum. ama her mesaj attığında kalbime bir basınç geliyor ve daralıyordum.

hızlo yaz panpa yalansa sıkerım suratını

akşam yine eda ile mesajlaşıyordum. " yarın buluşalım mı ? " dedi. " olabilir. " diye kısa bir cevap verdim. aslında gitmek istemiyordum. çünkü ona da yakınlaşmıştım ve bi noktadan sonra onun da üzüleceğini biliyordum. çünkü hiç kafamda ona yakınlaşmak gibi bir niyetim yoktu. sabah olmuştu giyindim hazırlandım ve yola koyuldum. " çağla da geliyor haberin olsun " diye bir mesaj attı. sevindim çünkü ilk defa yüzyüze görüşecektim. en azından rahat olurum düşüncesiyle yola devam ettim. bi kafeye oturduk çaydı ıvırttı zıvırttı 20 tl tuttu. çok güzel bi kızdı eda. bazen uzaklara dalıyordum tam kafamı çevirirken bana bakışlarını yakalıyordum. bir yandan korkuyor bir yandan seviniyordum. beni sevde yükünden kurtarıyordu. kafeden çıktıktan sonra bir sürü fotoğraf çekildik. gerçekten güzel birgün geçiriyordum 1 aydır ilk defa yüzüm gülüyordu. çağla da bu duruma hem seviniyor hem de üzülüyordu. kuzenini iyileştiriyor fakat arkadaşını sonu kötü bitecek olan hikayeye sürüklüyordu.

çağlanın gazına gelip sevdeye karşı kendimi doldurdum. ( sevde bu zaman diliminde memlektindeydi. ) ama hala aşıktım, hala seviyordum onu. çağlanın arkadaşı var ( ona da eda diyelim ). eda ile mesajlaşmaya başladım. sıcak kanlı, güzel, komik bi kızdı. 2 hafta boyunca sabaha kadar konuştuk. o da sevgilisinden ayrılmış, kafasını dağıtacak biri arıyordu. benim kafam zaten yerinde değildi. eda çok iyi geliyordu bana. kafamı dağıtıyorum sigaradan uzaklaşıyordum.

sebep sevde idi. çevremden etkilendiğim ayrılıkları hep kendime vurmaya başlamıştım. sevde bana bunu yapsaydı ayrılırdım, şunu yapsaydım kıl ederdim, yün ederdim gibi düşüncelere kapılmıştım. sonradan kafama dank etti. sevde beni 4 defa aldattı. ve her seferinde affettim. seviyordum abi aşıktım. " bilmiyor, tecrübesiz, elbet akıllanır o da beni seviyor biliyorum " diyordum kendi kendime. beni aldattığını da kimseye anlatmadım. ne annem olsun ne arkadaşlarım olsun hiç kimseye anlatmadım.

anlat amk

reserved fena giricen damardan takipteym

biraz toplamıştım kendimi sanki. bu arada sigaraya başladım ( prof. futbolcuyum ). hayatta elime değdirmediğim lanet şeye başlamıştım. üzülüyormuydum mutlumuydum çok karmaşık bir süreçteydim. gerçekten ne hissettiğimi anlamıyordum. kuzenimi çağırdım eve ( adı çağla olsun ). sigara + alkolden başım kalkmıyordu. ve ben bunun sebebini hala bulamamıştım. kimseye de anlatmıyordum. içime kapanık bir insan oldum. sonunda kuzenim olanları anlattım. ve bana göremediklerimi anlattı.