Edit: Hikaye bitmiştir, dinleyen okuyan herkese teşekkürler. hikayenin gerçekliğini kanıtlayan ifşaların bir kısmı hikaye sonuna eklenmiştir.

ben istanbulda ikamet eden bir panpanızım. anlatacaklarım bundan 6 yıl önce yaşanmıştır.
aslen çankırılı olup anlatacaklarım buranın k. köyünde gerçekleşmiştir.

her yıl düzenli olarak ailem ile memlekete giderdim yazları.
köyün karanlık bi geçmişi olduğunu köyün yaşlı amcalarından dinler, dinlerken ürpermiyor değildim.

köyün üst kısmında eski çağdan kalma mağralar vardı.

ayrıca tepenin birinin en zirve noktasında kayalar ile örülmüş üstü açık bir yer vardı. bir evliyanın yattığı söylendiği sözde bir türbe vardı.

eski yayla evlerini belki bilenler bilir aynı o yayla evlerinin çatısız tavansız üstü çık şekilde düşünün aynı öyle.
bakınca türbe demeye bin şahit istesede
bize öyle anlatırlardı büyüklerimiz.

yıllarca bu türbeye köylüler kapı yapmaya çalışmışlar ancak
kapıyı her yaptıklarında ertesi sabah, yapılan kapıyı yerle bir edilmiş şekilde bulurmuş köylü halkı.
şuan bile hala kapısı yoktur.

tabi bizimde o zamanlar ergenlik dönemimiz olduğundan dolayı korkuyorduk ancak
gece vakti gidip bakmayıda çok istiyorduk.

bir akşam karar verdik ve gece yarısı bu türbenin içine girecektik üç kişi.
yanımdaki arkadaşlarımın ismi fırat ve ismaildi.

saat gece 01:00 civarı idi ve tepeye doğru yürümeye başladık.
çıkarken yanımızdan 25-30 santim gibi bir kaya parçası yuvarlandı ancak pek aldırış etmeden tepeye çıkmaya devam ettik.
türbeye gelmiştik ismail içeriye girdi biz fıratla kapı kısmını inceliyorduk derken bir ses duyuldu.

sanki bozuk paraların
birbirine çarpşma sesi gibi ama ses çok kuvvetliydi ismail koşarak çıktı içerden. gidelim burdan gidelim diye haykırdı içeride birşeyler görmüş gibiydi sanki,
biz fıratla pek gitme taraftarı değildik, daha yeni gelmiştik çünkü.

ismail döndü ve bizi burda istemiyorlar gitmeliyiz dedi.
tamam gündüz tekrar geliriz dedik ve arkamızı döndüğümüzde karanlığın içinden gölge gibi birşey bize
yaklaştığını gördük yaklaştıkça bir silüet görmeye başladık.

biz tam kaçmaya yeltenmiştik ki durun diye bağırdı.
elinde bir sopa ile bize yaklaştı, 70'li yaşlarda bi amca idi. ancak tanımıyorduk köylüden olmadığı bariz ortadaydı.

siz ne yapıyorsunuz burada dedi.

ismail koşmaya başladı tepeden aşşağı doğru
bizde peşinden koştuk kafamı çevirip baktığımda o yaşlı adamın arkamızdan kaybolduğunu gördük. koşarak köye doğru indik. köyün girişine geldiğimizde ismail nefes nefese kalmış bir şekilde
türbenin içinde "geliyor" diye bi fısıltı duyduğunu ve o yüzden koşmaya başladığını söyledi. donakaldık o anda tabiiki inanmakta istemedik pek.

beyler dağa taşa anlatmayalım şuku ile belli edin okuduğunuzu.

ertesi sabah bu türbe hakkında daha fazla bilgi toplamaya karar verdik. köyün yaşlıları ile konuşmaya çalıştık ancak herkes bildiğimiz şeyleri anlatıyordu.

köyde yanlız yaşayan köylü halkınca deli ilan edilmiş mustafa amca vardı. tam onun kapısının önünden geçerken,

siz ne yaptınız, onlar sizin için gelecekler! diye bağırdı.

fırat ne yapmışız mustafa amca dedi

sol eliyle ismaili işaret ederek önce sana sonra hepinize gelecekler dedi.

kim mustafa amca kim gelecek dedim.

gidin burdan gidin dedi ve evine girdi.

köyün delisi bizim dün naptığımızı nerden bilecekti ki? ismail bize döndü ve "biliyor" dedi.

.

i : ismail
B: ben
F: Fırat

b: bize söylemediğin birşey mi var ismail?

f: olm kendi kendinizi korkutmayın bişey olduğu yok amk

i: ben dün oranın içine girdiğimde yerde duran bir oyuncak bir bebek vardı başta fark etmemiştim ben onun üzerine bastım bilmeden ve sesler ondan sonra gelmeye başladı zaten.

b: ee yani

i: yanisini bilmiyorum ama olanlar ondan sonra oldu.

kendimi bildim bileli köyün hocası aynıydı hiç değişmemişti. hocanın yanında soluğu aldık ve hocaya başımıza gelenleri anlattık. hoca bize mustafa amca hakkında bilmediğimiz şeyleri anlattı.

mustafa amca yıllar önce o tepede cinlerin düğününe katılmış ve mustafa amcayı sabaha kadar eğlendirmişler. mustafa amcadan yaklaşık 3 ay boyunca kimse haber alamamış. köye geldiğinde köylüye başına gelenleri anlatsada köylü deli olduğunu ileri sürmüş.

hocaya bu türbenin tarihini daha iyi bilen yokmu diye sordum. s. köyünde yaşar diye bir adamın olduğunu ve daha detaylı bilgiyi ondan öğrenebileceğimizi söyledi. köy yeri olduğundan ehliyet pek sıkıntı olmuyordu. dedemin torosunu aldım ve s. köyüne doğru yola koyulduk. yarım saatlik bir yolculuğun ardından köye varmıştık. biraz sorduk ve yaşar amcayı bulmuştuk. kapıyı çaldık 20li yaşlarda başortülü peçeli bi kız açtı kapıyı yaşar amca ile görüşmek istediğimizi söyledik. yaşar aslında eski bir hocaymış. sizmi geldiniz gençler buyrun diyerek içeri davet etti bizi. sanki bizi bekliyormuş gibiydi hepimiz birbirimize baktık fırat bizim köyün hocası aramıştır gelecekler diye dedi pekte sallamadık girdik içeri oturduk.

evi inceledim göz ucuyla. biraz ürkütücü bir yapıydı hem dıştan hem içten.
biz daha hiç birşey söylemeden

o türbede başınıza neler geldiğini biliyorum dedi.

hasgibtir dedim içimden.

okuyanlar kendini belli etsin panpalar elimden geldiğince ser igirmeye çalışıyorum partları.

ne biliyorsun dedi fırat

ismaile bakarak sen onların çocuğunu öldürdün, fıratla bana bakarak siz onların kapısına kadar gidip içeri girmediniz ancak sizdende rahatsız oldular.

yanınıza gelen kişi müsfer cin kabilesinden bi varlık idi. eğer oradan kaçmasaydınız sizi bir süre dağ tepe ova gezdirecekti yorgunluktan ayağa kalkamadığınız yerde bırakacaktı ve bir süre köye dönemeyecektiniz.

tüylerim diken diken yaşar hocanın ağzından çıkanları dinliyor ve hayretle bu kadar şeyi nerden biliyor yoksa yaşar hocada mı onlardan diyede düşünmekten kendimi alamıyordum.

ismail benim bastığım şey oyuncak bi bebekti o nasıl oluyor dedi.

o bebek aslında orada yoktu dedi yaşar hoca, sen destursuz besmelesiz bu cinni varlığın üzerine basıp öldürdüğünde fark ettin o bebeği değil mi dedi.

ismail kendinden emin olmamakla birlikte hatırlamıyorum dedi.

sen öldürdüğün cin bebeği öldürdükten sonra sadece bir cisim olarak gördün. onu sana öyle gösterdiler çünkü dedi.

napmamız gerekiyor yaşar hoca dedim.

bize kapıyı açan kıza elliyle getir işareti yaptı. önümüze eski çelikten leğen tarzında birşey geldi içi su doluydu. önce bir kağıda birşeyler yazıp suyun içine attı. daha sonrasında ise 3 farklı kağıda birşeyler yazdı. muska şekline getirdi iyice para bandı ile bantladı.
bunları yanınızdan ayırmayın yolunuz açık olsun diyerek bizi gtmemizi söyledi.

benim kafamda hala birsürü soru işareti vardı bu kadar şeyi nerden biliyordu bu adam?

hikayenin gerçekliğini, hikaye sonunda bazı capsler ile bir nevi kanıtlayacağım.

evden çıktık.
herkes birbirine bakıyordu bi sessizlik bürümüştü ortalığı. o sessizliği ismail bozdu.

olm ne tak yicem lan ben, napıcaz thefucking dedi.

haklıydı 2 günde bambaşka bi hayatımız olmuştu. her saniye birazdaha taka sarıyordu sanki.

fırat cinleri çağıralım özür dile iso sende kurtul bizde kurtulalım amk dedi gülerek.

başta bize kapıyı açan kız yanımızdan elinde bir kova ile geçerken bize bakıp kurtulamayacaksınız dedi ve bize bişey söyleme fırsatı vermeden hızlıca yürümeye devam etti. arabaya bindik köye doğru yol aldık. bir taraftan ne yapacağımızı düşünüyorduk diğer taraftan işleri nasıl düzelteceğimizi. köye vardık herkes evine dağıldı akşam oldu. evde hiç kimseye bahsetmemiştim başımıza gelenlerden. gece saat 11 gibi sesler duymaya başladım odada uzanırken. köy yerinde olduğumuzdan herkes erkenden yatmıştı. bazı sesler duymaya başlamıştım.

kafamı çevirdiğimde camda bir gölge olduğunu gördüm noluyo lan kim var orda dediğim anda camın patladığını gördüm ve bağırdım her taraf cam kırığı olmuştu. babam dedem hepsi odaya geldiler. ne oldu olğlum diye soruyordu dedem.

gördüklerimi anlattım. dedem bikaç birşey okudu suya üfledi suyu içirdi ve tekrar yattı herkes.

gece saat 03:21 di çok iyi hatırlıyorum elimde telefon vardı. gözümün önünde bir halka belirdi halka dönüyordu sürekli ve birden sıradan el yapımı bi tahta merdivene dönüştü merdiven üzerime doğru geldi ve üzerime basamakları teker teker yıkılmaya başladı. üzerime düşen her tahta parçasınının acısını vücudumda hissediyordum.

babasından dayak yiyen bi çocuk nasıl yere kapanıyorsa. yatağın üzerinde öyle kapandım sırtıma düşen tahta parçaları bitmek bilmiyordu bağırmaya çalışıyordum ancak sesim çıkmıyordu.

kafamı kaldırıp yatağın yanındaki bardağı tuttum ve duvara fırlattım ses çıkarabilmek amacıyla. bardağın kırılma sesine evdekiler tekrar uyandı ve yanıma geldiler. nefes nefeseydim artık, noluyor amk diyordum kendi kendime. dedem yanıma geldi oğlum iyi misin dedi. pek birşey söylemek istemedim ama yanımdanda gitmelerini istemedim.

yanlız kalmak istemiyordum tekrar. birşey yok dede ama bi kişi bu odada yatsın yanlız yatmak istemiyorum dedim. herneyse dedemde benle aynı odada yattı o gün. sabah olduğunda hemen fıratı aradım görüşmemiz gerek dedim fırat evet benimde anlatacaklarım var dedi, sonrasında tam ismaili arayacaktım ki o beni aradı.

thefucking dün gece başıma neler geldi biliyor musun dedi. o an anladım hepimize gece birşeyler olduğunu.
tahmin ediyorum hemen giyin köyün girişinde buluşalım diyip çıktım evden.

ben köyün girişine vardığımda, fırat çoktan orada bitmişti bile. yanına gittiğimde.

olm dün gece öldüreceklerdi lan beni karabasan gibi bişey çöktü üstüme diye anlatırken
biliyorum fırat bende yaşadım aynılarını derken ismail belirdi yolun karşısında. topallayarak geliyordu.

fırat bizi korkuttular oglum seni gibmişler heralde diye bi espiri patlattı hemen.
ismail birşey söylemeden pantolonunu bacağından sıyırdı. sol bacağı baldırdan aşşağısı mosmordu.

noldu lan derken, o cinin üzerine bu bacağımla basmıştım, dün bizimkiler yaylaya gitti evde tek başıma kaldım. gece evde kapılar çarptı sabaha kadar çeşitli silüetler gördüm. bacağım karıncalandı bayılmışım sabah kalktğımda bacağım bu haldeydi, gece o kadar aradım sizi neden açmadınız dedi..

ne zaman aradın oğlum dedim fırat şaşkın bakışlarla bana bakıyordu. telefonun arama kaydını açtım iso al bak sen beni hiç aramadın diye gösterdim.

işler çığrından çıkıyordu artık git gide daha kötü bir noktaya varacağı belliydi.
köyün girişindeki musalla taşının önünde mustafa amcanın bizi izlediğini fark ettim birden.

asla bitmeyecek diye hafif bi tonla bağırdı bize.

yanına doğru yürümeye başladık hep beraber.

sen nerden biliyorsun mustafa amca başımıza gelenleri dedim.

bende o türbede yıllar önce birşeyler yaşadım orası bir türbe değil onların evi dedi.

nasıl yani dedim.

bütün köylü evliya yatıyor derken sen orası cinlerin evi diyorsun dedim. milletin sana deli demesine şaşırmamak lazım dedim kafamdaki kuşkularla birlikte.

benim hakkımda duyduklarınız sadece küçük bir kısmı, benim düğünüm o evde oldu. sizin duyduğunuz orada onlarla eğlendiğimdir, ancak ben o gece o evde evlendim dedi.

nasıl yani sen şimdi...

evet benim karım bir cinnia herşeyi ordan biliyorum. siz ne kadar kaçsanızda o gece orada lanetlendiniz dedi, bıyık altından gülüp sırtımı sıvazladı arkasını dönüp yürümeye başladı.

ulan neye bulaştık biz amk dedi fırat.

belkide senin dediğini yapmalıyız fırat, köyün üzerindeki mağarada cinleri çağırıp hepimiz özür dilemeliyiz dedim.

buna gülüp hasgibtir yalan hikaye cinden özür mü dilenir amk diyebilirsiniz ama 18 yaşında bi çocuğun aklına o durumda başka ne gelebilirki? olayın ne kadar ciddi birşey olduğunu yaşım ilerleyince anladım.

ismail en riskli durumda kendi olduğunu düşünüdüğü için direk yapalım diye atladı.

fırat şaşırdınız mı olm siz, cin çağırmayı kim biliyo içinizde öyle filmlerdeki gibi olmaz bu işler bi dua bişey bilmek lazım dedi.

biz istemesekte onlar bizim yanımıza geliyor zaten fırat, şansımızı deniyeceğiz sadece çağırmadan gelen çağırıncada gelir heralde diyip bi gülümseme attım.

karar vermiştik, akşam türbenin karşısındaki tepedeki mağarada cin çağırıp af dileyecektik. gülünç ama mantıklı gelmişti.

akşam oldu yatsı ezanı okunduktan sonra elimizde el fenerleri ile mağaraya doğru yola koyulduk.

mağaraya varmıştık elimi cebime attığımda elime bir kağıt gelmişti. cebimden kağıdı çıkarıp feneri tuttum değişik bir dilde birşey yazıyordu ama ne olduğunu anlayamamıştık.

fırat eyy cinler biz geldik buradaysanız işaret verin dedi yüksek bir ses tonuyla. klişeydi bu yaptığı yere gazete parçaları serip oturduk beklemeye başladık. arada işaret verin diyordu fırat. ismail nedense çok içine kapanıktı sabahtan beri pek konuşmuyordu.

bir gürültü koptu bi anda şimşek sesiydi belliki irkildim. mağaranın içinden baykuş seslerini andıran sesler geliyordu. tepenin yukarsından kaya parçaları yuvarlanmaya başladı, mağaranın dışına taş vurma sesleri geliyordu, taşlanıyorduk sanki. kafamı o an mağaranın girişine çevirmiştim ki

hasgibtir.

üzerinde yağmurluk ile mustafa amca hızlı adımlarla bize geliyordu. defolun gidin öldürdüler onu öldürdüler sizin yüzünüzden diye bağırıyordu üstümüze gelirken dur mustafa amca sakin ol diye tutmaya çalıştım beni ittiği gibi düştüm.

sizinle görüştüğüm için karımı öldürdüler defolun gidin köyden diye devam etti bağırarak mustafa amca. ismailin koluna girip hızlıca mağaradan çıktık ki karşıda simsiya yüzleri kapalı 1.40 boylarında 2 tane varlık belirdi. üzerimize doğru geliyorlardı. mustafa amca arkadan beni bırakın onları alın diyordu.

biz dona kaldık o anda fırat aşşağı doğru koşmaya başlamıştı bile, ismailin bacağından dolayı koşma şansı yoktu onu orda bırakamazdım.

bu iki varlık gözlrimizin önünde mustafa amcanın iki koluna girip alıp türbenin olduğu eve doğru hızlıca zütürdüler. cinlerin ayakları ters olur rivayetinden dolayı ayaklarına bakma istedim ama yere basmıyorlardı sanki daha çok havvada duruyor gibiydiler.

derken geçen gece gördüğüm merdiven tekrar belirmişti gözümün önünde ismailde görmüştü bu merdiveni, fıratsa çoktan kaçmıştı. etrafımızda saydam görünmülü şekillerini tabir edemeyeceğim ama gölgeleri olan varlıklarla çevrildi. merdiven üstümüze yıkılıyordu yine. ismail ağlayarak yere çöktü ben hem ismaili kaldırıp kaçmaya çalışıyor hemde olan biteni şaşkınlıkla izliyordum. neler oluyordu?

sabah ezanıyla başımı kaldırdım ikimizde bildiğin bir kayanın kenarında bulduk kendimizi hava aydınlanıyordu. biz ne zaman uyuduk yada bayıldık ismail kalk lan dedim. biz buraya nasıl geldik olm? dün neler oldu?

hiçbirşey hatırlamıyordum, en son hatırladığım bizi çemberin içine aldıkları ve o merdivenın yine üzerimize yıkılmasıydı.