Nazlı yakın bir arkadaşımdı, o yüzden çekinmeden "kim bu güzellik?" diye sordum. işte ismini kulağıma fısıldadı ve sana uzunca baktım. Her noktana, teninin pürüzsüz her zerresini inceledim. Aklım sende olmasına karşın bizimkilerin sohbetine dahil olup espriler yaptım. O günde gördüğün gibi çok neşeli bir insandım, hatta o gün kafamı çevirip sana bakıp güldüğümde tebessümle verdiğin karşılığı bir ressam olsaydım binlerce kez resmederdim.

Seninle birlikte gelen arkadaşın benimle konuşmak için sürekli konu açıyordu ancak benim gözüm sendeydi. Yine de sadece güzel olduğun için baktığımı düşünüyordum, çünkü gerçekten çok güzeldin. Arkadaşın Melis bir şeyler anlatırken ben kafamı sallıyordum, ne dediği umrumda bile değildi. Akşama doğru Nazlıyı yalnız yakalayıp ona bardan yeni aldığım kokteyli uzattım ve bir sevgilinin olup olmadığını sordum. Olmadığını, ancak Çetin ile konuştuğunu söyledi. Şimdi Çetinin neden terler boşandığını anlayabiliyordum. Zaten farketmiştim, yanyana oturuyorlardı ve iletişim halindeydiler. Moralim bozulsa da Nazlıya pek çaktırmak istemedim ve oradan uzaklaştım. O anın kırgınlığıyla Melis'in yanına gidip konuşmaya başladım. Zaten kız da bunu bekliyordu. Aslında uyumlu bir kızdı ancak beyin iki şeyi düşünemediği gibi iki kişiyi birden düşünemiyor. Akşam olmuştu ve hala mekandaydık, Gökhan yazlıklarına gitmemizin zamanının geldiğini söyleyip hesabı ödemeye kalktı. Gökhan ile birlikte kalkıp "Çetin kapmış güzel kızı, gördün mü?" dedim. "Bırak oğlum, adam ayda bir ancak manita yapıyor ekmeğine göz dikme." diye karşılık verdi ve ufak bir gülüşmenin ardından hesabı ödeyip hep birlikte mekandan çıktık. Size arabama binebileceğimizi söylemiştim ve sen hariç Melis ve arkadaşı bindi. Sen Çetinin aracına bindin ve gerçekten sinirim bozuldu.

Yazlığa girdiğimizde alınan içkiler açıldı, siz yemek yapmaya mutfağa yollandınız. Erkek takımı olan biz ise televizyonu kurcalıyor, izleyecek bir şey arıyorduk. Bir saatin ardından yemekler geldi. O kadar çok içki vardı ki, hangisinden içeceğimize karar verememiştik. Ancak ben ağırdan almak istediğim için viski şişesine konmuştum. Siz ise tekila içiyordunuz, Melis yanımda dakika içinde 5 shot atmıştı. Ortamın sarhoş olacağını anlayıp arkama yaslandım. Çetin alkolün etkisiyle çözülmüş, sana yakınlaşmıştı, sen ise karşılık veriyordun. Bunu görünce gerçekten beynime bir şey saplanmış gibi hissettim. Melis'in ellerini kavradım ve öpmeye başladım. inan ki o gün istekli olarak yapmadım bunları, hatta bazen gözlerimi kapatıp seni düşündüm. Gökhan ile Nazlı odaya çekilmek üzere kalktılar, birden bire siz de kalktınız ve gerçekten uzun süredir yaşamadığım bir hayal kırıklığı yaşadım. Bütün berbat duyguları ard arda hissediyordum, üstelik bir kız için. Yine de o gün duygularımdan emin olamadığım için Melis'i elinden tutup odaya çıkardım.

Resimlerine baktım her gün, telefonu elime sadece senin güzel yüzüne bakmak için kullanıyordum. Bilgisayarı sadece nasıl olduğunu, nerede olduğunu, ne yaptığını öğrenmek için kullanıyordum. Kendime defalarca söz verdim, bakmayacaksın, takip etmeyeceksin, üzülen sen oluyorsun, onun senden haberi bile yok diye. Yine de dönüp dolaşıp geldiğim yer başlangıçtı.

Bir ay olmuştu sanırım seni içime hapsedeli, az biraz bununla yaşamaya alışmıştım. Kırgındım, kızgındım ve çok çaresizdim. Yardımını isteyeceğim birinin bile olmaması işleri daha da zora sokuyordu. Ağlama nöbetleri geçiriyordum, ufak ya da büyük önüme çıkan tüm engellere karşı aşırı hassaslaşmıştım. Annem beni böyle görmeye dayanamadı, bir pgibolog ile görüşmemi teklif etti. Durumun bilincinde değildim, çözümü olmayacağını biliyordum ancak yine de kabul ettim.

O hafta içerisinde pgiboloğum ile görüştüm. Hissettiklerimi, kendimi ne denli yalnızlaştırdığımı, kendime olan kızgınlığımı anlattım. O an düşündüm de, dışarıdan bakıldığında çok basit bir konu gibi görünüyordu ancak beni içten içe nasıl bitirebiliyordu anlamıyordum?

Bana bazı şeylerin sormasının ardından odadan çıkabileceğimi söyledi. Pgibiyatr'a sevk edildim, aradan zaman geçti ve belirtilerin "Majör Depresyon" olduğunu açıkladılar. Bir takım ilaçlar, görüşmeler doğrultusunda geçeceğini, ancak bu duruma getiren sorunun tamamen kafadan atılmaması halinde sürekli tekrar edeceği söylendi.

ilaçlar, bu ilaçların çözüm olacağını düşündüren şey de neydi? Bir insanı bu haplar mı unutturacaktı? Yine de önyargı düzeyi çok düşük biri olduğumdan kullandım. Yaradı, seni umursamamayı öğrenmiştim. Ancak bıraktığımda daha kötü bir düşüş olacağı kanaatindeydim. Bu şeyleri kullanan bir sürü tanıdığım vardı ve yaşattığı şeyler ciddi sorunlardı.

Yarınım yokmuş gibi kullandım, ilk önce içki ile kullanmaya başladım. Ölümden korkacak bir halde değildim, rüyamda bile defalarca kendimi öldürmüştüm. Bir yandan ise bunu yaparken çok aciz hissediyordum. Daha sonra dozajından fazla kullanmaya başladım, kullanmaya başladıktan 2 ay sonra iki kat daha fazla doz alıyordum. Ve bir gün beklenen oldu.

içki ile beraber fazlaca hapı yuvarladım, amacım kendimi öldürmek olmasa da bu ihtimali göz önünde bulundurarak yaptığımı hatırlıyorum. Uyandığımda annem midemin yıkandığını söyledi. Koluma serum takmışlardı, serumun bitişini bekleyip tuvalete gittim. Aynaya baktığımda herkesin hatırladığından çok daha berbat birisi vardı. Göz altları mosmor olmuş, yanakları çökmüş, cildi bozulmuş bir ben vardı. işte o gün, ne yapıyorum ben diye sordum kendime. Sen yetmezmişsin gibi bir de ilaçlarla, içkilerle başım dertteydi.

Nasıl başlayacağım bilmiyorum, yazacağım şeyler düşünülmüş şeyler değil. Laflarımı ölçüp biçmeme gerek yok. Hayatımda verdiğim son karardan önce verdiğim bu karardan sonra diğer kararım gerçekleşecek ve benden kurtulacaksın. Bunun senin için iyi bir haber olduğu kaanatindeyim.

Yinede de nasıl anlatacağım hakkında hiç bir fikrim yok, iç dünyamda yaşadığım şeylerin tarifi imkansız. Yavaş yavaş çöküşümün, hayatı kendime geçmek bilmeyen bir ceza gibi hissettirmemin, kendime olan saygımı kaybetmemin dışarıdan göründüğü kadar kolay olduğunu anlatmak hiç kolay değil. Yine de çöpe atılmaya layık olmayacak derecede saçma olsa bile sana göndereceğim. Çünkü olabildiğince pişmanlıklarımdan kurtulmuş olarak gitmek istiyorum.

Tam hatırlamasam da bu zamanlarda, yani ağustosun ortalarında başladığını düşünüyorum. Tatsız, bitecek bir ilişkinin içerisindeydim. Hiç bir şey hissedemiyordum, duygudan yoksundum ve bana değer veren kimse umrumda değildi. O zamanlar görüştüğüm bir kız vardı, sana anlatacaklarımla bir alakası olmadığından isim vermeyeceğim. Beni seviyordu, ancak ben kesinlikle onu sevmiyordum, yine de ara sıra konuşacak biri olsun diye sabrediyordum. işte ben böyle bir halin içerisinde sürünürken, bir yandan ise gireceğim okulu belirlemeye çalışıyordum. Okulmuş, üniversiteymiş çok önemsediğim şeyler değildi çünkü varlıklı bir ailenin çocuğuydum, nasıl olsa yaşamak için paraya ihtiyacım olmayacaktı. Aslında hayatımda her şey tamdı, dert edeceğim hiç bir şey yoktu. Ancak yaşadığım duygusal boşluk beni bile rahatsız edecek raddeye ulaşmıştı. Kimseyi sevemiyordum, o zamanlar dokunduğum her kızda sana duyduğum o hissin belki de çeyreğini arıyordum. Bütün boşluğu alkol ile doldurmaya çalışmaktan başka elimden bir şey gelmiyordu.

Evde oturmuş yeni aldığım kayıt ekipmanlarını incelerken arkadaşlarım beni çeşmeye, sakin bir buluşmaya davet etmişti. Sakin olduğunun altını çizmelerinin sebebi kalabalık buluşmalardan nefret ediyor olduğumu bildiklerindendi. Yapacak bir işim olmadığı için kabul ettim, o akşam her zaman olduğu gibi kafama uygun bir kız olup olmadığını düşündüm. Hayalci bir insandım, belki partide aradığım kişiyi bulacağım diye hayallere daldım umutsuzca. Sabah erkenden kalkıp ufak bir çanta hazırladım, annemlere çeşmeye ufak bir partide olacağımı ve bir miktar para almamın sakıncası olup olmadığını sordum. Her zaman kibardım, "kibarlık insanın özsaygısıyla özdeş bir niteliktir" derdi babam. Yolculuk kesinlikle benim için bir keyifti, lise arkadaşlarımdan bir sene daha büyük olduğum için ehliyetim vardı ve ulaşım sıkıntısı çekmemek için arabayı aldım. Bir kaç sigaranın, harika bir sabah manzarasının eşliğinde yaklaşık iki-üç saat sonra çeşmedeydim. Hoşgeldin merasiminden sonra sakin bir köşeye geçtik, sabah biramızı içmek için siparişimizi verdik. Daha sonra Gökhan bugün yalnız takılmayacağımızı, sevgilisinin arkadaşlarıyla geleceğini söyledi. Herkes bu duruma sevinmişken başımı öne eğip onayladım.
Öğleden sonra kokteyl içip şakalaşırken Gökhan birden ayağa kalktı. Sevgilisi gelmişti, Nazlı ile romantik bir kavuşmadan sonra ben de ayağa kalktım. Gökhan en yakın arkadaşımdı, Nazlı ile bir kaç senedir çıkıyorlardı. ikisini de çok iyi tanıyordum, Nazlıyla selamlaştıktan sonra üç kızın daha arkamda olduğu farkettim. içimizden olmadıkları için ufak bir tebessümle bekliyorlardı. Samimi bir şekilde iki kişiyi selamladım. Sana geldiğimde, kafamı kaldırıp baktığımda ise yüzünde beni sersemleten bir güzellik vardı. Yine de o gün, işte seni ilk gördüğüm gün olacaklardan habersizdim.

içkili döneceğimi bildiğim için arabayla gitmemiştim o gün, şişenin sonlarına doğru da iyice kaybetmiştim kendimi. Kıbrıs şehitlerinde gördüğüm ilk taksiye binip eve yollandım. Yattığımı, eve nasıl girdiğimi tam olarak kestiremiyorum. Koltukta sızmış biçimde uyanarak kalktığımda cüzdanımı, telefonumu yokladım. Hepsi cebimdeydi ve sorun yoktu, kendimi geceden kalmışlığımdan dolayı hasta hissediyordum. Sendeler halde banyoya girip soğuk bir duş aldım. Biraz ayıldıktan sonra telefonumu açtığım aklıma geldi ve kapatmak için pantolonumun cebinden çıkardım. Ancak Nazlı mesajının iki tık olduğunu görüp son görülmeme bakmış olmalı ki mesaj atmıştı.

Çok ince bir çizgi düşünce ve mantık denen şey, ikisi birbiriyle eş oldukları kadar da zıt tanımlar. ikileme düştüm ancak eskisi kadar kötü olmadığım Nazlının mesajını açtım.

"Neden cevap vermiyorsun, ne oldu da bizden böylesine koptun."

Elim tuşlara gitmedi ilk, sorulardan bezmiştim son aylarda. Çok duyar olmuştum bu ve bunun muadili cümleleri. Ne yazabilirdim ki? "O gün yanında getirdiğin o arkadaşına vuruldum ben, hani şu Çetinin sevgilisi olan" mı?

"Öyle işte, kendimi biraz dağıttım."

Anında mesajıma geri döndü, görüşelim konuşalım demeye başladı. Evime davet ettim, dışarı çıkmaktan pek hoşnut olmadığımı belirttim. Gökhan'ın da gelmek istediğini ekledi, gelsin dedim. Çaresizliğimi, zavallı halimi saklamaktan çok yorulmuştum. Güçlü görünmek, güçsüzsen dünyanın en zor şeyidir. Daha sonra akşam geleceklerini söyleyip konuşmayı sonlandırdı. 3-4 ay olmuştu kimse ile yüz yüze gelmeyeli, nasıl davranayım diye düşündüm ancak akışına bırakmak en mantıklı tutum olur diye düşündüm.

Akşam oldu, çok kötü görünmemek için tekrar duşa girip lekeli kıyafetlerimi çıkarıp temizlerini giydim. Aynaya baktım, yüzüm yaşadığım her şeyi anlatıyordu. Göz altlarım içtiğim ilaçları ve içkileri, çökmüş yanaklarım ise iştahsızlığımı açıklıyordu. Neyse ki beynimin içinde dönen düşünceleri göremeyeceklerdi.

Zil çaldı, kapıyı yavaşça açtım, Gökhan hızlıca sarıldı. O an, gözlerimden yaşların süzülmemesi için çok çabaladım. Ancak Gökhan'ın sıkıca sarılması aklımı başımdan almıştı, hüngür hüngür ağladım kafamı koyduğum tarafında. O'nun da gözlerinden yaşlar süzüldüğünü ancak kenetlenmiş gövdelerimizi ayırdıktan sonra farkettim. Tek diyebildiğim "ağlama" olmuştu.

Nazlı bu ani duygusallığın seline kapılmıştı. Sarılıp sıkı sıkı burnunu çekti, ağlamamalarını ikaz ettim ikinci sefer. Daha sonra gözyaşlarımı silip salona buyur ettim. ikisi de oturup bana uzun uzun baktılar. Gökhan çok kez dudaklarını oynattı, ağzını açıp kapattı ve sonunda "Neden?" diyebildi.

"O gün neden basıp gittin yanımızdan hiç bir şey demeden, neden o günden sonra bir daha arayıp sormadın bile? Sana bir şey mi yaptık istemeden, kırdık mı?"

"Size o zamanlar farkettirmek istemesem de kötü dönemlerimdeydim o zaman da, ortamın huzurunu bozmamak için gittim. Zor günler geçirdim, çok zor günler. Beynim patlayana kadar düşündüğüm geceler oldu, sonra gündüzleri de düşünedurdum hep. Kendimi içime kapattım, kimsenin beni öyle bitmiş vaziyette görmesini istemedim."

Yalan söylüyor olmam canımı çok acıtsa da, gerçeğim kabul edilemez derecede deli saçması ve ahlak dışı bir durumdu.

Rakılar açıldı, mezeler hazırlandı. Evimin boyutuna kıyasla gayet büyük olan balkonunda içildi. Ben yokken olanlar gezilen görülen yerler anlatıldı. Sen de anlatıldın laf arasında, Çetin ile ayrıldığınız ve Çetin'in seni aldattığını öğrendim. Şaşırdım sadece, kafamı sallayıp büyük yudumlarla bitirdim kadehimi. Hepimiz çok sarhoş olmuştuk, onları bu halde arabayla gitmelerine müsaade etmeyip yatak odamda kalmalarını söyledim.

Sahi, evi aldığımdan beri salonda içerek sızıyordum hep. Yatak odasını kullanamamıştım bile, bir işe yaradı en azından.