Siz de deliler hastanesindeki kör ve sağırlar gibi rol yapın.
Ne de olsa 7 yaşından beri bunu yapıyorum.
Fakat acılarım dile geldiğinde bana insan diyorlar.

Bence de gerçek huzur bu.
Arada bir ağızdan gelen salya.
Sinüslerinizi de kontrol etmeye başladığınızda ve ya onlar da hissizleştiğinde oturmaktan kokuşmuş vücudunuzu görmezden geleceksiniz.

Hasta gözüyle bakılmaktan bıkmadınız mı ?
Şahsen ben size böyle bakıyorum.
Bedenimi ve fikirlerimi başkalarının kontrol edeceği bir dünyadan kendimi soyutlaştırarak bedenimi kendimin dahi kontrol edemediği bir duruma sokuyorum...

Ve hala kendi fikir odamda duvarlarım masmavi.

Deliliğe içten bakmayı düşündünüz mü?
Yoksa bize sadece karşıdan bakıp suratınızı mı çevirdiniz?
Gerçeği bilenler sadece bizleriz.
Sizse çoğu zaman tarladaki korkuluktan başka bir şey değilsiniz.
Kendi görüntünüz bile yok.
Sadece çiftçinin size verdiği kıyafetler.

Felsefemi kime anlatsam anlamaz.
Çünkü benim bakım açımdan görmek için yüzyıllardır yaşamanız gerekiyor.
Binlerce insan dinleyip , binlerce insanın yüzünü hatırlamanız gerekiyor.
Ve bunları her gün tekrarlayıp delirmeniz.

Yaşananlar gösteriyor ki sizin için güzel günler kapıda.
Ama siz evden dışarı çıkmayacaksınız...