Bu saate kadar uyanıksın. Belkide uyumak istedin ama kafanın içindeki milyonlarca şey izin vermedi. Hayallere dalmak istiyorsun. Yarın şunu yaparım yada şöyle davranırım gibisinden... Uygulamayacağını bildiğin halde hemde. Boş boş hayallere dalıp kendini avutuyorsun.Çevrende sana değer veren kimse yok. Sadece ailen var ve evlatları olduğun için karşılık beklemeden seviyorlar seni. Derin bir nefes alıp geçmişe dalıyorsun. ilk okul yılların dasın. Okul bahçesinde oynayan arkadaşlarını ciksek oynayıp ip atlayan kızları izliyorsun. Seni aralarına almadılar tabii... Her defasında katılmak istesen de dışlandın ve belkide itilip kakıldın... Dizlerinin üstüne çöküp çaresizce ağladığını hatırlıyorsun. Sen ağladıkça onlar sana güldüler... Okul çıkışında bir başına ve senden bir kaç yaş büyük abin ile her türlü koşulda kilometrelerce yürüyerek eve gitmeye çalıştın. Etrafına bakınıyorsun ve servisle giden yada hep beraber eğlenerek gülerek giden arkadaşlarını görüyorsun. içinde derin sızılar oluşuyordu... Abine belli etmeden yine ağladın ve gözünden akan her damla yaş alev koru gibi yakarak iniyordu...

Biraz daha büyüdün. Orta okul çağların... Ergenliğe girmek üzeresin ve eğlenmeye yer arıyorsun ama aynı kader yine yakanda... Kimsenin ne ilgisini çekiyorsun nede ortdıbına giriyorsun. Artık canına tak ediyor ve farkedilmek için herşeyi yapıyorsun. Yine olmuyor... Adın yaramaza ve gevezeye çıkıyor. Her hata yaptığında sana gülüyorlar, ve daha fazla gülüyorlar.

Lise yılların... Büyüdün artık ve az da olsa çırpınmalarınla 3 5 arkadaş edindin. Sen onları kardeş olarak gördükçe onlar senin kusurların üstünden prim yapıp komik olduklarını sandılar... Yine ağlamak istedin ama bu kez gururuna yediremeyip içine attın ve bundan sonra yaşadıgın herşeyde içine atacağın gibi... Herkes gibi kızlara gönlünü kaptırmak istedin ama senin buna hakkın yoktu. Uysal bir köpek gibi geçirdin lise yıllarını..

Ve şimdiki hayatın... Üniversitedesin ve bir hayalin vardı. Sonra birisi geldi okulunu elinden aldı. Kurdugun hayalin, hayata bağlayan bağı kesti attı ve bir tak parçası gibi kaldın ortada. Aldığın nefes ciğerlerini delmeye başlıyor artık.

Şimdi... Uzandığın yataktan kalkıyorsun ve balkona gidiyorsun. Hava ölüm gibi soğuk... Mermerin üstüne çıkıp aşağı bakıyorsun... Aklında milyonlarca soru , düşünce, ve acı...
Atlasan bi dert atlamasan bi dert...