gerçek bir üniversite aşkı hikayesi

@328 olabilir.Ben bir süre uğramayayım buraya iyice bin edeceğim yoksa. Merakla bekliyorum ama.

anladhıyhsham dıbına qh0yhayhım phanpha xdh

@332 eheh. takipte kal panpa. inan kelime atlamadan okuyacaksın hepsini.

hadi yaz yaz yaz

Gençler hadi evinize, dolaşmayın bir başınıza, demez mi. gidip polisin omzunda ağlayacağım amk “abi ben evsiz kaldım, hatun da cabası” diye. Tamam abi, kolay gelsin, sağ olasın diye sapsahte bir gülümsemeyle cevap verdim. Adam da “seni hınzır, pompa var di mi” dercesine güldü. Neyse gittik bir otele, abi acil oda lazım bize, evsiz kaldık, dedim. Birlikte misiniz siz, dedi. Cahilliğimize geldi amk, he dedim. Evlilik cüzdanınız var mı, diye sordu adam. O an uçan kafayı adamın burnuna geçirmemek için nasıl tutuyorum kendimi. Sinirden nefes alışım değişti. Abi arkadaşım şehir dışından geldi, yer sıkıntımız var şu an, dedim. Adam beni azarlarcasına “yer yok bizde” deyince senin geçmişini gibeyim dememek için zor tutuyorum kendimi. Allah da sana yardımcı olmasın zor zamanında, dedim. Fulden o an nasıl baktı, ne düşündü bilmiyorum ama o adamın o laftan sonra iflah olacağını düşünmüyorum. Hâlâ bir şey gelmediyse de başına, allahım ahımı yerde bırakmasın.

playstationun bozuk kolu;lan olum, kaşarlanmış ipne, senin tükçe hocanı gibeyim ben. adam gibi yazsana huuru çoçuğumusunnnnn. Senin çıktığın deliyi ben kriko koluna oturtturup ileri geri oynatarak yararım bin kurusu.

@337 panpa ben asdsdfssadfs gibi yazdı sandım lan. meğer bir şeyler yazmaya çalışmış ipnenin evladı.

Başka bir otele gittik. Yavşak tipli, orta yaşlı bir zütoş “Gençler bu şekilde alamayız ikinizi” dedi. Ulan bu kavat ne demek istedi diye düşünüyorum. Kızı bıraksam bu kesin giber. Biz dışarıda kalsak kesin bizi giberler. gibsinler ölelim amk, kızı bırakır mıyım lan deyip çıktık oradan da. Sonra bir arkadaş geldi aklıma. Yurttan bir çocuk, sıkı fıkı değiliz ama hoş, samimi bir sohbetimiz var. Arada bir de içmeye falan arkadaşlarına kaçıyor. Aklıma geldi. Dedim bu bir çare bulur.

Aradım bunu; kardeşim durum böyle böyle. Bize bir çare bul. “neredesiniz? Ben zafer’deyim zaten. Mcdonalds’ın önüne gel” dedi. Amk mcdonalds’ını da hiç sevmem ama böyle bir anıda yeri var. Gittik önüne. Yanında apaçi tipli bir çocuk. Bir numara çıksa avradını bile giberim, gözüm kesiyor ama çocuk güler yüzle bekliyor. Selamlaştık. Bizim arkadaş “bu benim samimi dostum hakan. içmeye falan kaçtığım arkadaş.” Dedi. Ha dedim, hatırladım, memnun oldum. Çocuk yine güler yüzle “abi evsiz mi kaldınız ya?” dedi gülerek.

“sorma hacım. Dağ başına kış gelir insan başına iş gelir” dedim. Merak etme hallederiz ama sana uyarsa, dedi. Nasıl yani, dedim. Geldi çocuk açıkça anlattı. Abi ben şu kafede çalışıyorum. (o kafe hâlâ olduğu için isim vermiyorum) biz de buraya kaçıyoruz aslında arada bir. şimdi oraya çıkacağız polis falan görmeden. Normalde bu işyerlerinin açılması yasak 12’den sonra. Hiç ışıkları yakmayacağız. Set minderlerinden yatak yapacağım ben size, polar battaniyeleri de veririm. Yalnız sabah 7’de kaldımak zorundayım, haberiniz olsun. Ulan dedim hiç hesapta yokken çıkan olaylara bak. “hadi daha ne duruyoruz, gidelim” dedim.

rizörvid

hadi panpa dinliyom devam

dinliyoz panpa da ya sen bizim okuldaki edebiyatçıysan ?

@344 panpa ben biraz eskiyim. hikayenin başlangıcı da eski biraz. sen kimi diyorsun?

hadi yaz amk artık

@345 tamam panpa o zman sn hikayeye devam et meraktan öldük amk burda

Harbiden de dediği gibi yaptı çocuk sağ olsun. On numara yatak kurdu falan. Dışarıdan ay ışığı vuruyor, sadece onun ışığı var. Dolanmıyoruz bile pencereler perdesiz olduğu için kimse görmesin diye. Elemalar bizi kafede bıraktılar ve cadde bar’a gittiler. Biz fulden’le koyun koyuna yatıyoruz. Azdığım bir gün hayal kursam, fanteziler kursam aklıma gelmeyecek şeyleri yaşıyorum. En garibi de fulden başını göğsüme koymuş, yatıyor. “fulden, kusura bakma da bu pantolonu çıkarmam şart. Bir taraflarım patladı” dedim. Aynen de öyle olmuştu çünkü. Tamam canım, dedi.

dewam et bin

amk seneye kadar sürer bu hikaye hızlı yaz

Ben ayağa kalkmadan pantolonu değiştiriyorum ve nedense ondan utanıyorum da bir nebze. Çıkarıp arkamı döndüğümde gördüğüm şey ay ışığında parlayan bacaklarıydı. Zar zor pantolonu çıkardığında bembeyaz külotu da gözlerime çarpmıştı. Yine kalbim pat pat vurmaya başladı. O da bunu fark eti haliyle ve gelip sıkıca sarıldı. Bacaklarıyla da bacaklarımı sarıyordu şimdi. Heyecandan geberecek gibiydim. Ya da ben abartıyordum. Fulden’e gelene kadar ne htunlar görüp geçirmiştim ama bildiğin heyecanlanıyordum. Bacakları ipek gibiydi…