0
hayat bizim içinde zor... abilerimin hayatı kadar olmasa da zor... bu kadar şeyi öğrenmek zorunda olmak insanın canını çok sıkıyor. asıl can sıkan kısmı. öğrenmek zorunda olma kısmı... neden zorundayım. niye zorundayım? kim için zorundayım? yıllarca yığınla şey öğrettiler bize. hiçbiri yaşıma gerektiren ve yaşıma indirgenmiş şeyler değildi. zorladılar zorladılar durmadan zorladılar daha fazla öğreneceksin dediler daha fazla öğreneceksin. nefes almamı bile istemediler resmen sadece çalış dediler çalışacaksın öğreneceksin çalışacaksın. neyi öğreneceğim. o kadar şeyi ben bu halimde bu yaşımda nasıl öğreneyim. niye öğreneyim?
işin en iğrenç kısımlarından biriside... öğrenince ne olacak? hep bitecek dediler. 1. sınıf öğren bitecek. 2. sınıf sayılar bitti harfleri öğren bitecek. 3. sınıf harfler bitti işlemlere başla. 4. sınıf problemlere başla bitecek. 5. sınıf sorulara başla bitecek. 6. sınıf testlere başla bitecek dediler... bitmedi. üstüne her sene ikiye üçe beşe katlandı. ben bitirdikçe dahası geldi dahası dahası dahası. durmadan geldiler. üstüne bu kadar zorunluluk yetmezmiş gibi. sınavlar eklediler. 6-7-8. sınıflarda... sınava gireceksin çalışacaksın bu yüzden dediler yine çalıştım durmadan deli gibi çalıştım. zütümü yırttım 6 da puanımı aldım sevindim. bitti mi? hayır. aksine tatil sıfatlı günlerimi bile rezil etti seneye olacak sınava çalışmak zorunda olduğum için. çalıştım. 7. sınıf sınava girdim puanımı aldım sevindim. yine bitmedi. 8 için ortalaması en yüksek sınav dediler. daha iyi çalışacaksın dediler daha da çalıştım aldım puanımı sevindim. bitmedi... aksine yeni başlıyormuş...
bu kadar şey ve kuzenlerim... abim sayesinde olgunlaştım. yaylaya gideriz yazları... her yaz. gelenek gibi 4-5 aile(akrabalar olarak) çokta eğleniriz. yaylada ki 4 kişi kaldığımız (2 kuzen... abim... ben) odadaki sohbetler kitaplar filmler dinlenen müzikler bile olgunlaştırdı beni. farkındalık kazandırdı. tom waits'i... rock'ın gerçekten ne demek olduğunu... punk'ı... gypsy punk gibi harika şeyleri... bütün müziklerin mükemmellerini kuzenimden öğrendim ben. şimdi müziğin ne demek olduğunu biliyorum artık. aklımda kalan tek kitap. çürümenin kitabı diye bir kitaptı okuduklarım arasından. üstelik bitiremedim... o anki bilgilerim yetmedi... fakat cümlelerim bile değişti. daha mantıklı konuşur oldum. esprilerim bile daha kaliteli oldu... hep gülen ve güldüren biriyimdir... daha iyi oldu yani. ama ben hiç... hemde "hiç" çözdüğüm bir test sayesinde veya girdiğim bir sınav sayesinde veya açtığım bir ders kitabı sayesinde böyle olmadım. yüzüm gülmedi. dinlenmedim. eğlenmedim. esprilerim daha kaliteli olmadı. beni olgunlaştıracak... beni asıl hazırlayacak gerçeğin ne olduğunu gösterecek bilgiler elde edemedim o kitaplardan... belki ben edemedim... belkide öyle bilgiler o kitaplarda yok. o kitapların o derslerin bana tek getirisi... stres, sinir.
o kadar stres yüzünden sara krizi geçirdim ben. sebebini tam anlayamadılar... bir daha olacak mı bilmiyorlar ama doktor her gençte olabilir dedi... her genç sara krizi mi geçiriyor lan... arkadaşlarım arasında hiç sara krizi partisi olduğunu duymadım bilmiyorum yoktur öyle bir şey. o kadar stres ailemle aramı bozdu. babamdan tiksinir hale geldim. bana her lafında çalışmam gerektiğini söyleyen iğrenç rezil biri oldu çıktı. ne kadar çalıştıysam asla asla asla yetmedi. pc ve oyun bağımlısı biriyimdir. hep onu bahane gösterdiler. oysa şu ana kadar bana en iyi dost gelen şey pc. tom waits'in bütün müzikleri. bütün kitaplar. bütün filmler. bütün bilgiler... bütün oyunlar... içinde. daha bir şey istemem ben. neden isteyeyim. o an ne istersem yapabiliyorum. dinlemek. hemen. izlemek. hemen. kitap. hemen. ne istersem. burası yaratılmış en güzel dünya.
bu hastalıklar stres sadece oldu ve bitti. hiç asıl olanı anlamadılar. bu kadar şeyin boşa olduğunu anlamadılar. gereksiz olduğunu anlamadılar. hala anlamamakta ısrar ediyorlar. üstüne bir de arkadaşlarımla olan şeyler oldu. ne yalan söyleyeyim... asla popülerlik istemedim... o yüzden değildim. hala değilim hala da istemiyorum. bir kızla tanışınca... her şeyim alt üst oldu. kız hasta ruhlu manyak çıktı. arkadaşlarımla ilişkilerimi yasakladı... bende kabul ettim... aklımı gibeyim... o anki aklımı gibeyim. kendimi bildim bileli beraber olduğum kız arkadaşım vardı. her şeyimi. çok ciddiyim. her şeyimi tek lafına verirdim. o kadar önemliydi benim için ama işte... o kıza kapılınca... üstüne bir de kız için kavgalar edince benim için daha bir değerli gözüktü bırakmak olmazdı artık... arkadaşlarımla aramı bitirdi. sonra kızın arkasını toplamak gibi şeylerden bıktım artık. kız düzgün değildi onunda bana getirdiği tek şey sinir stresti. bir gün bitirmek istedi. tamam dedim. hiç uzatmadım. ama arkadaşlarımla ilişkim çoktan bitmişti... geri döndüğümde beni istemiyorlardı... resmen yıkıldım lan. bittim bittim. hala da bitiğim. o kızla yaşadım cinsel şeyler yüzünden kendimi soyutlamak zorunda kaldım her şeyden.
o kızla yaşadığım cinsel olaylar yüzünden sevgili halleri yüzünden birlikteliğimiz yüzünden ona verdiğim değer yüzünden kendimden utandım ve kendi çapımda bir arınma yoluna girdim. arınmaya çalıştım yani. kendimi cinsellikten soyutladım... başardım... cidden. kimi istersen getir. tenezzül etmem. sevgili istemiyorum artık düzgün biri yok. hangi sevgili stresi uzak tutup rahatlığı getirebilir ki... vardır öyle biri ama daha çıkacak... bekliyoruz... daha erken. o eski arkadaşlarımın gidişiyle arkadaşlıklardan soyutladım kendimi. artık önem verdiğim 1... en fazla 3 yeni arkadaşım... arkadaşlığım var. yani kendimi böyle bünyevi şeylerden soyutladım tamamen. arındım.
sadece soyutlamakla bitmedi. farkındalık kazandım... bu kadar şeyden sonra paranoyak oldum... hiç beklemeyin ay şizoyum şizo şizo hadi kızlar şizoyum .k diye dolanmayacam dolanmam da amk ne sanıyorsun lan sen beni! paranoyak oldum. arkadaşlıklardan soyutlamama katkı sağladı paranoyaklık. birisiyle konuşurken karşındaki hariç herkesin olabileceğini düşünürsen... hele de konuşmaman gereken kişilerin olabileceğine inanırsan sıçar kalırsın... sıçtım kaldım.
ama dediğim gibi. çoğu yaşıtımdan farklı düşünüyorum. en azından... bu kadar dersin cartın curtun. sadece dersler için demiyorum neyim lan yazılıdan düşük almış ergen filan mı sandın yok notlarım gayet yerinde. ama hepsi hepsi hepsi gereksiz. bunu biliyorum. her sene zütümü test kitaplarına gibtirdim. gereksiz. neden? girdiğim okulda. tamam lan dahi değilim öyle 490 bekleme... 448 ile girdim okula. derece ile girdim. birinci 453 müydü neydi. ama yanımda... 398 ile giren adam oturuyor. o binin oğlu zütünü gibtirmedi. ne geldiyse sevdiğini çözdü. ben zütümü gibtirdim. geleni gideni çözdüm. ama aynı sırada oturuyoruz. aynı dersi işliyoruz. aynısı birinci içinde geçerli aynı sınıftayız onunla. o zütveren çalıştı ben daha az çalıştım veya o daha yatkın benden böyle farkında değil köle olmuş nolursa olsun benimle aynı dersi alıyor. yani kendimi derslere gibtirmeminde boşa olduğunu uygulamalı anladım.
ne kaldı be abilerim... abilerime diyorum bana gibtiğimin yaşıtım dötüncüsü gelip laga luga yapmasın fena doluyum patlar giberim ağzını yüzünü.
ben okulu istemiyorum abilerim. bu kadar şeyden sonra. yanlış mı istiyorum. ha şöyle bir imaj olmasın sizde. okulu bırakıp elinde sigara filan yok öyle bir şey nefret ederim öyle tiplerden de benzerlerinden de. ben bu gereksiz bilgileri öğrenmek yerine ne bileyim o çürümenin kitabı gibi. içinden bilgi veya tecrübe fışkıran kitapları okumak istiyorum. gerekli olursa eğer. açar öğrenirim bu bilgileri. ama yapmayın be abilerim... nerede gerekti bu bilgiler size... abime sordum... tıp öğrencisi 2 de şu anda. 22 yaşında mıydı 21 miydi. az mı lan. 7 seneyi çıkardık. 14 sene bu bilgilerini hayatının minnacık bir köşesinde kullandın mı dedim. dürüst ol dedim yok dedi. ben niye öğreniyorum zora koşuyorum kendimi. bana gerekli olan mis gibi bilgileri öğrenip kendimi geliştirmek varken ne diye bu gibik şeyi okuyorum ben abilerim. söyler misin. okulu bırakıp kendimi bu gibik eğitim sisteminin dışında adam gibi eğitmek istiyorum çok mu şey istiyorum panpalarım... yanlış mıyım...
